ตอนที่ 4

1209 Words

@ผับ After You “กว่าจะเสด็จมาได้นะมึง” ทอฝันพูดขึ้นทันทีที่จัสมินเดินตรงเข้ามายังจุดที่เธอและนับดาวยืนรออยู่ “ฮ่าฮ่าๆ โทษที” ร่างบางหัวเราะเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทีของเพื่อนสาวที่เอ่ยแซว “มึงนี่ใส่ชุดไหนก็รอดจริงๆ” นับดาวมองเพื่อนสาวตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนที่จะเอ่ยขึ้น “คนมันสวยก็งี้แหละ” จัสมินพูดเล่นอย่างเช่นเคย แต่มันก็จริงอย่างที่เธอพูด จนเพื่อนทั้งสองคนต้องเบะปากขึ้นเล็กน้อยอย่างหมั่นไส้ “เออ! อันนี้กูไม่เถียง” นับดาวพูดขึ้น “เข้าไปเถอะ ยุงกัดจนกูขาลายแล้วเนี่ย!” ทอฝันว่าพลางลูบขาตัวเองไปมา เพราะตอนนี้พวกเธอยืนคุยกันที่หน้าผับตรงมุมด้านข้าง ตึก! ตึก! ตึก! จัสมินเดินเข้ามาพร้อมกับกลุ่มเพื่อนสนิทอย่างทอฝันและนับดาว ในขณะที่พวกเธอกำลังเดินแทรกตัวไปยังโต๊ะของตัวเองที่จองเอาไว้ ก็มีสายตาหลายคู่ของผู้คนจากโต๊ะอื่นๆ มองมายังคนตัวเล็กและส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวขึ้นอย่างไม่หวาดหวั่น ทว่าเธอกลับเชิดหน้าเดินต่ออย่างไม่สนใจใครเลย วันศุกร์ยามค่ำคืนเช่นนี้ ผู้คนต่างพากันมาเที่ยวจำนวนมาก มีทั้งหนุ่มสาวจากมหาวิทยาลัยใกล้และไกล ทำให้ตอนนี้ภายในผับหรูขนาดใหญ่มีผู้คนอย่างล้นหลาม บรรยากาศที่ครึกครื้นจากเสียงดนตรีของลำโพงตัวใหญ่ ส่งผลให้ผู้คนที่รู้สึกท้อแท้ เบื่อหน่าย เศร้า ได้ผ่อนคลายลดความตึงเครียดลง เพราะการมาเที่ยวสังสรรค์เช่นนี้ ดีกว่าที่ต้องอยู่คนเดียวอุดอู้ในห้องสี่เหลี่ยมหลายเท่า เวลาผ่านไปนานนับชั่วโมง… จัสมินยกแก้วน้ำสีอำพันขึ้นดื่มอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับยืนเต้นส่ายสะโพกไปมาอยู่ที่โต๊ะกลางกับกลุ่มเพื่อนสาว ทว่าดันมีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องเธอจากชั้นสองตลอดเวลาตั้งแต่ที่ร่างบางเดินเข้ามา แววตาคู่นั้นช่างดูเจ้าเล่ห์ซะเหลือเกิน “มึง! นั่นอีโซ่ปะ” ทอฝันขยับมาพูดข้างใบหูเล็กเพื่อแข่งกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มในตอนนี้ สายตาคู่สวยของจัสมินมองไปยังกลุ่มคนที่ทอฝันพยักพเยิดหน้าทันที ใช่…มันคือ โซ่ ศัตรูเก่าที่อยู่มหาวิทยาลัยนาซานของเธอเอง เหตุเกิดตั้งแต่ปีหนึ่งที่จัสมินถูกเลือกให้เป็นดาวมหาวิทยาลัย อีกฝ่ายก็เกลียดและพูดจากระแนะกระแหนเธอเสมอมาเลยก็ว่าได้ เพราะโซ่เป็นหนึ่งในตัวเลือกและมั่นใจว่าตัวเองจะต้องได้เป็นดาว จึงมีการป่าวประกาศไปทั่ว สุดท้ายก็หน้าแหก เพราะคนที่ครองตำแหน่งดาวมหาลัย คือ จัสมิน “อืม!” เธอพยักหน้ารับให้กับทอฝันก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้ง “พี่เบียร์ไม่มาด้วยว่ะ หรือเลิกกันไปแล้ว” นับดาวพูดขึ้นจึงทำให้จัสมินชักสีหน้าไม่พอใจชั่วครู่ เมื่อเธอได้ยินชื่อของอีกคน ซึ่ง เบียร์ ที่นับดาวถามถึงก็คือแฟนเก่าของเธอเอง ทั้งคู่พึ่งเลิกรากันไปเมื่อปีที่แล้ว “มึงจะถามถึงไอ้ผู้ชายเลวๆ แบบนั้นทำไม” ทอฝันเอ่ยตำหนินับดาว เมื่อเห็นสีหน้าของจัสมินเริ่มไม่สู้ดีสักเท่าไหร่ “ไม่เป็นไร กูไม่ได้อาลัยอาวรณ์เขาแล้ว” เธอพูดขึ้นก่อนจะฉีกยิ้มบางๆ ให้กับเพื่อนสาวทั้งสองคน แต่ทั้งคู่ก็มองออกว่ารอยยิ้มนี้เธอจงใจปั้นมันขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป “อืม ก็ดีแล้ว” หลังจากนั้นพวกเธอก็ดื่มและชนแก้วกันไปสักพักหนึ่ง จนจัสมินรู้สึกปวดฉี่เธอจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ทว่าผู้คนที่ยืนต่อแถวหน้าห้องน้ำหญิงยาวเป็นหางว่าว ความคิดพิเรนทร์ของคนตัวเล็กก็เกิดขึ้น เมื่อเธอชะโงกหน้ามองไปเห็นว่ามีห้องน้ำชายที่เขียนป้ายว่าปิดปรับปรุงอยู่ไกลๆ ไม่รอช้าจัสมินรีบเดินไปยังห้องน้ำที่ว่าทันที เธอเดินตรงดิ่งเข้าไปจัดการธุระส่วนตัวโดยเร็ว ไม่นานหญิงสาวก็เปิดประตูออกมาด้วยความโล่งอก ถ้าเธอยังยืนต่อแถวอยู่ ป่านนี้คงฉี่เล็ดฉี่ลาดแน่นอน ในขณะที่จัสมินกำลังล้างมืออยู่ที่อ่างล้างหน้านั้น น้ำเสียงที่ฟังดูเจ้าเล่ห์ก็ดังมาจากด้านข้าง จึงทำให้เธอหันไปมองทางเขาทันที “เจอกันในห้องน้ำอีกแล้วนะ” คนตัวเล็กเบิกตาโพลงโตขึ้นอย่างทันควันเมื่อเห็นอีกฝ่าย เขายืนกอดอกมองมาทางเธอตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า พร้อมกับกระตุกยิ้มแบบร้ายๆ “นายอีกแล้วเหรอ?” จัสมินหันมากอดอกจ้องมองอีกฝ่ายตาเขม็ง เขาจึงยักคิ้วอย่างยียวนใส่เธอทันที “ทำไมเข้าห้องน้ำชาย ไม่กลัวหรือไง” ราล์ฟเอ่ยถามคนตรงหน้า ยัยนี่ไม่คิดกลัวอะไรเลยหรือยังไง “เข้ามาซักผ้ามั้ง” เธอตอบกลับอีกฝ่ายอย่างยียวนแต่ก็สามารถเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากเขาได้ “หึ! กวนตีนใช่ย่อยนะเรา” ราล์ฟพูดขึ้นพร้อมกับก้าวเท้าเดินเข้าไปหาเธอ “ไอ้บ้านี่ หยุดนะ! แล้วนายล่ะเข้ามาทำไม” จัสมินยอกย้อนถามเขากลับทันที แต่ไม่คิดว่าคำตอบที่ได้จากอีกฝ่ายมันจะทำให้ใจเธอสั่นไหว “มาหาเธอ” เขายืนจ้องมองปฏิกิริยาของคนตรงหน้านิ่ง ตอนนี้เธอเม้มปากเข้าหากันแน่นอย่างข่มอารมณ์ ก่อนที่แก้มทั้งสองข้างจะเริ่มมีสีแดงระเรื่อขึ้น ราล์ฟที่เห็นเช่นนี้จึงยกยิ้มชอบใจในทันที “นะ นายจะมาหาฉันทำไม เรารู้จักกันเหรอ?” กว่าเธอจะหาเสียงตัวเองเจอ ใบหน้าสวยหวานก็ร้อนผ่าวแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด จัสมินจึงเอ่ยถามเขาก่อนจะเบือนหน้าหนีไปอีกทาง มือหนาจับปลายทางของเธอหันกลับมามองสบตากับเขา ส่งผลให้หัวใจดวงน้อยๆ เต้นตุบตับและสั่นไหวอย่างแรงเมื่อจ้องตากัน “รู้จัก เธอชื่อจัสมิน” เขาเอ่ยขึ้น ซึ่งมันก็ยิ่งทำให้ใจของเธอเต้นแรงขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า “แต่ฉันไม่รู้จักนาย” จัสมินพูดตอบอีกฝ่าย ก่อนจะปัดมือหนาที่จับปลายคางของเธอออกทันที “ฉันชื่อราล์ฟ ทีนี้เราก็รู้จักกันแล้วนะ” เขาว่า ก่อนจะฉายรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ตรงมุมปากอย่างเช่นเคย “ใครอยากรู้จักนายไม่ทราบ” เธอตอบกลับ ทำให้อีกฝ่ายแสยะยิ้มร้ายขึ้น “หึ! เจอกันบ่อยขนาดนี้ รู้จักกันไว้ก็ไม่เสียหายนะ” ราล์ฟว่า พลางโน้มใบหน้าหล่อเหลาเข้าใกล้เธอ “นี่! นายจะมาวุ่นวายกับฉันทำไม อยากได้ฉันเหรอ?” จัสมินเอ่ยถามเขาออกไปตรงๆ “ถามตรงชะมัด!” เขาถึงกับไปต่อไม่เป็นเลย จะตอบยังไงดีละทีนี้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more