ตอนที่ 3

1242 Words

ทางด้านของราล์ฟ ชายหนุ่มเดินเข้ามาภายในห้องเรียนขนาดใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มขึ้นอย่างลืมตัวเมื่อนึกถึงหญิงสาวที่พึ่งเจอเมื่อครู่ “ไปนาน กูก็นึกว่าตกส้วมตายไปแล้ว” พันไมล์พูดขึ้นทันทีที่ร่างสูงเดินมานั่งลงข้างๆ เขา “ทำไม? คิดถึงกู” เขาเอ่ยถามยียวนอย่างเช่นเคย “….” อีกฝ่ายได้แต่เงียบและส่ายหัวอย่างเอือมระอากับคนข้างๆ “ไหนมึงบอกว่าอาจารย์มาแล้ว?” ราล์ฟพูดขึ้นเมื่อมองซ้ายมองขวาก็ไม่พบกับอาจารย์ที่จะสอนในรายวิชานี้เลย โต๊ะที่ตั้งบริเวณด้านหน้าก็ว่าง ไร้เงาอาจารย์และเอกสารต่างๆ “มามึงก็เห็นแล้วสิ” พันไมล์ว่า ก่อนจะกระตุกยิ้มขึ้นเล็กน้อย “หึ! โกหกกูนะสัส” เขาจ้องมองใบหน้าอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง นับวันไอ้พวกนี้ยิ่งเล่นแง่กับเขา ปกติพวกมันเงียบจะตายไป จนกระทั่งมีเมีย กูว่าเอานิสัยเมียมาชัดๆ “….” พันไมล์เงียบ เขานั่งเล่นโทรศัพท์มือถือไถอินสตาแกรมไปมาตามเดิม ราล์ฟชะเง้อไปมองหน้าจอของอีกฝ่าย สายตาคมเข้มก็สะดุดเข้ากับรูปภาพของใครบางคน “เดี๋ยว! คนนี้มึงรู้จักเหรอ?” ราล์ฟจับโทรศัพท์ของพันไมล์ ก่อนจะทำท่ายื้อแย่ง “ไม่รู้จัก นี่แอคเคาน์น้องเดียร์” อีกฝ่ายตอบกลับ พร้อมกับดึงมือถือเข้าหาตัวเอง ทั้งสองคนยื้อแย่งโทรศัพท์มือถือกันอยู่ครู่หนึ่ง “กูขอยืมหน่อย” ราล์ฟเอ่ยขึ้น พันไมล์ที่เห็นแววตาอ้อนวอนของชายหนุ่มจึงยอมปล่อยให้กับอีกฝ่าย ร่างสูงจ้องมองหน้าจอมือถือของพันไมล์ นิ้วหนาเลื่อนดูรูปในอินสตาแกรมของอีกคนอยู่พักหนึ่ง เธอสวยทุกรูปทุกมุมจริงๆ ในขณะที่เขากำลังดูรูปร่างบางอย่างเพลินๆ ก็มีแจ้งเตือนเด้งมาว่ามีใครบางคนได้มีการอัพสตอรี่ ทันทีที่สายตาคมเข้มเห็นชื่อที่เด้งมานั้น ไม่รอช้าราล์ฟกดเข้าไปดูในทันที เขามองดูสตอรี่ของเธอ หญิงสาวโพสต์ว่า ‘วันนี้เจอไอ้โรคจิต ทำเอาอารมณ์เสียสุดๆ คืนนี้คลายเครียดที่ After You นะคะ’ “หึ! จัสมิน เป็นเธอจริงๆ ด้วย” เขาพูดพึมพำกับตัวเองอย่างแผ่วเบา ชายหนุ่มล้วงโทรศัพท์มือถือของตัวเองมากดพิมพ์ชื่อแอคเค้าท์อินสตาแกรมของอีกฝ่าย จากนั้นจึงกดติดตามไป ไม่นานเธอก็กดติดตามกลับทำให้เขายกยิ้มโดยเร็ว “คืนนี้ไปเที่ยวผับไอ้คณิตปะ” ราล์ฟเอ่ยขึ้นเมื่อยื่นโทรศัพท์คืนให้กับพันไมล์ “เมื่อคืนพึ่งไปมา มึงไม่เบื่อหรือไง” คณิตว่า เพราะเมื่อคืนพวกเขาสามคนก็พึ่งจะไปเที่ยวกันมา “ศุกร์หรรษาไง” เขาว่า ก่อนจะยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “หรรษาตลอดอะมึง” “เออ! วันนี้กูอยากไป พวกมึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ” “ถามเมียก่อน” พันไมล์พูดขึ้น “มึงล่ะ ไอ้คณิต” ราล์ฟเอ่ยถามเพื่อนของเขาอีกคน “ถามเมียเหมือนกัน” “เบื่อว่ะ ไอ้พวกกลัวเมีย” “หึ…” หลังจากเลิกเรียน ทั้งสามหนุ่มก็เดินออกมายังใต้ตึกวิศวกรรมศาสตร์ พวกเขาเดินเรียงหน้ากระดานกันทั้งสามคนเหมือนกับบอยแบนด์อย่างไรอย่างนั้นแหละ แต่คนตัวสูงก็ไม่ลืมที่จะเอ่ยถามเพื่อนสนิททั้งสองคนของเขาอีกครั้ง “ตกลงคืนนี้พวกมึงจะไปไหม” คำพูดของราล์ฟ ทำให้พันไมล์กับคณิตชะงักฝีเท้าลง ก่อนจะหันมาจ้องมองหน้าชายหนุ่มด้วยแววตาสงสัย “….” “เออ กูไปคนเดียวก็ได้” เขาเอ่ยน้ำเสียงเนือยๆ ในเชิงน้อยอกน้อยใจ “ทำไมมึงถึงอยากไป” คณิตถามอย่างสงสัย เพราะปกติเวลาพวกเขาปฏิเสธ อีกฝ่ายไม่เคยตอแยขนาดนี้เลย “กูก็แค่อยากไป แต่ถ้าพวกมึงไม่สนใจเพื่อนอย่างกูแล้ว ก็เชิญสนใจแค่เมียกันเลย ตามสบาย! ทะเลาะกับเมียเมื่อไหร่ค่อยมาหากูก็ได้ เพื่อนอย่างกูไม่หายไปไหนหรอก” ราล์ฟพูดขึ้นก่อนจะก้าวเท้าหนักเดินหน้าต่อ “เอ้า! ไอ้สัส ดราม่าเฉย” พันไมล์ก้าวเท้าตามไปกอดคอของชายหนุ่มทันที ราล์ฟได้แต่เดินเงียบๆ พูดไปก็เท่านั้น “….” “งอนเหรอวะ” คณิตก็เดินไปกอดคอของร่างสูงอีกฝั่ง ในตอนนี้ราล์ฟเดินตรงกลาง ด้านข้างจะมีพันไมล์กับคณิตกอดคอของเขาอยู่ “….” “ไปก็ไปดิ” พันไมล์พูดขึ้น ทำไมอีกฝ่ายยกยิ้มขึ้นทันที “จริงนะเว้ย!” เขาเอ่ยอย่างดีอกดีใจ ไม่รู้ทำไมเขาถึงต้องอยากไปขนาดนี้ด้วย “เออ!!” ทางด้านของจัสมิน กริ๊ง!! ในขณะที่จัสมินกำลังนอนหลับฝันอยู่นั้น เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น จึงทำให้เธอเอื้อมมือไปหยิบขึ้นมาก่อนที่จะกดรับสายอย่างอ้อยอิ่ง “อืม ว่า…” จัสมินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงยานคาง แต่ยังคงหลับตาพริ้มอยู่ (ทำไมเสียงเป็นงั้น อย่าบอกว่ามึงหลับ) นับดาวเอ่ยขึ้น “อืม” (เดี๋ยว! มึงลืมหรือไง เรามีนัดกันนะเว้ย) เมื่อจัสมินได้ยินปลายสายพูดถึงเรื่องนัด เธอจึงรีบดีดตัวลุกพรวดทันที “กูลืม…มึงอยู่ไหนออกมาหรือยัง กูว่าจะขอยืมชุดหน่อย” เธอเอ่ยขึ้นทันที เพราะตั้งใจจะยืมชุดของเพื่อนๆ แต่ดันเผลอหลับเสียก่อน (กูออกมาแล้ว มึงไม่มีชุดเหรอ?) “อืม กูลืมเอามาอะ” ในตอนนี้จัสมินรู้สึกคิดหนัก เธอจะใส่ชุดไหนละทีนี้ ในตู้เสื้อผ้าก็มีเพียงกางเกงยีนขาสั้นและเสื้อครอบเท่านั้น “ระดับมึง ใส่ชุดไหนก็สวย รีบลุกแต่งตัวได้แล้ว” คำพูดของนับดาวทำเอาเธอคิดตามในทันที มันก็จริงแหละ หน้าตาดีมักจะใส่ชุดไหนใส่อะไรก็สวย “อืม ยัยทอฝันล่ะ” เธอไม่ลืมที่จะถามถึงเพื่อนอีกคน “อยู่กับกูนี่แหละ” ปลายสายตอบกลับมา “อ่าเค รอกูหน้าผับด้วย” จัสมินพูดบอกกับอีกฝ่าย เพราะเธอไม่เคยไปเที่ยวที่ผับนี้มาก่อน กลัวว่าจะเดินหลงทาง “อืม รีบเลย” เมื่อจัสมินกดวางสายจากนับดาว หญิงสาวจึงรีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว เธอใช้เวลาอาบน้ำเพียงครึ่งชั่วโมงและแต่งหน้าอีกสี่สิบนาที ในตอนนี้คนตัวเล็กยืนมองตัวเองอยู่หน้ากระจกบานใหญ่อย่างชื่นชม เธอใส่เป็นกางเกงยีนสั้น เสื้อครอบสีขาวคอกว้างโชว์เอวคอดกิ่ว จัสมินมองว่าลุคนี้ก็ไม่ได้ดูแย่สักเท่าไหร่ เธอใส่แล้วก็สวยในอีกแบบ ไม่รอช้า มือสวยรีบคว้ากระเป๋าสะพายแบรนด์หรู และรองเท้าส้นสูงมาสวมใส่ ก่อนจะรีบเดินจ้ำอ้าวลงไปยังรถเก๋งคันเล็กของตัวเองที่จอดอยู่ใต้คอนโด เพื่อมุ่งหน้าไปยังผับที่นัดกับเพื่อนสาวเอาไว้ จัสมินเดินทางตามจีพีเอสที่นำทางบนหน้าจอรถยนต์ ไม่นานเธอก็ขับมาถึงที่นัดหมาย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more