บทที่17 เอาให้แท้ง
1571 Words
เมียบำเรอมาเฟีย
บทที่17 เอาให้แท้ง
เช้าอรุณของวันใหม่ ร่างหญิงสาวกับชายหนุ่มนอนกอดกันกลมอย่างเหนื่อยอ่อน เมื่อคืนกว่าจะกลับมาบ้านนี้ก็เล่นเอาเกือบเที่ยงคืน พอหัวหมอนก็หลับปั๊บแค่นอนกอดกันเฉยๆ ไม่ได้ทำเรื่องบนเตียง
"อื้ม เช้าแล้วเหรอคะเนี่ย" หญิงสาวลืมตาขึ้นมาอยู่ในอ้อมกอดของเสี่ยคิน รู้สึกอบอุ่นหัวใจที่มีเขาอยู่เคียงข้างกาย
"เช้าแล้ว แต่เสี่ยไม่อยากลุกไปทำงานเลยอยากนอนกอดหนูทั้งวันทั้งคืนเลย" ชายหนุ่มกระชับอ้อมกอดเอาไว้แน่นพลางสูดดมความหอมจากตัวเธอทำให้สดชื่นอย่างประหลาด
"อื้ม ไม่เอานะคะเสี่ยอย่าทำตัวเป็นเด็กเอาแต่ใจ หนูจะลุกเตรียมตัวทำอาหารให้เสี่ยกิน" เธอกำลังจะลุกขึ้นแต่รู้สึกวิงเวียนศีรษะจึงล้มตัวลงนอนพักสักนิด
"หนูเป็นอะไร?"
"หนูแค่ลุกเร็วไปหน่อย เสี่ยไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ" เธอลุกขึ้นช้าๆ อาการเหล่านั้นหายแล้วจึงเข้าห้องน้ำเตรียมตัวใส่เสื้อผ้าไปทำงาน เขายิ้มพอใจกับความน่ารักของเธอ
...............
@บริษัท
"วันนี้มีงานอะไรเข้ามาด่วนบ้างว่ะ" ประธานหนุ่มเอ่ยถามมือขวาคนสนิทที่คอยทำงานแทนเขาที่เขาไม่ค่อยเข้าบริษัท
"มีครับนาย หุ้นส่วนใหญ่จะเข้ามาคุยงานเรื่องการจัดประมูลชุดเครื่องเพชรอัญมณีที่จะจัดภายในสองเดือนนี้ ซึ่งจะเข้ามาคุยกับนายช่วงบ่ายครับ" วสันต์เอ่ยรายงานแก่เจ้านายหนุ่มฟัง เขาพยักหน้ารับรู้เข้าใจดี
"งั้นนายก็ไปตรวจสินค้าในคลังที่ท้ายเมืองก่อนจะส่งไปที่สเปนคืนนี้แล้วกัน ฝากด้วยล่ะวสันต์" หน้าที่มาเฟีย เขาก็ไม่ละเลยต่อหน้าที่ฝากให้ลูกน้องทำแทน ช่วงนี้งานบริหารรุมเร้าเขาจนไม่มีเวลาปลีกตัวไปไหน
"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ส่วนแฟ้มงานที่จะใช้ในการประชุมให้เลขาแจ่มใสเอามาให้นายก่อนจะเข้าประชุมนะครับ"
"ขอบใจมาก" เมื่อวสันต์ขอตัวออกไปจากห้องทำงานแล้วนั้นก็กลับมานั่งทำงานที่เดิม ชลธิชาที่นั่งทำงานตามที่จัดที่นั่งให้ก็แอบมองดูเขาเป็นระยะๆจนเขาสังเกตเห็น
"ฮ่ะแฮ่ม งานเสร็จแล้วเหรอถึงได้แอบมองดูเสี่ยแบบนั้น" เสี่ยคินแอบอมยิ้ม เธอทำสีหน้าเลิ่กลั่ก
"ใครแอบมองเสี่ย? หนูแค่มองดูรอบๆห้องไปเรื่อยๆ จ้องหน้าคอมนานก็เหนื่อยสายตาแย่" เธอหาคำข้ออ้างพร้อมทำงานในหน้าจอคอมต่อ
"ช่วงบ่ายเสี่ยมีประชุม กว่าจะเสร็จก็เย็นโน่นแหล่ะ หนูอยากเดินเล่นเที่ยวห้างกับริสาก็ได้นะ ช่วงบ่ายริสาว่าง เดี๋ยวเสี่ยจะเอาบัตรเครดิตไปรูดใช้ให้หนำใจเลย" ประธานหนุ่มเข้ามาประชิดตัวผู้ช่วยส่วนตัวเขาพร้อมกระซิบข้างหูจนเธอตกใจ
"ก็ดีเหมือนกัน หนูจะช็อปปิ้งกับน้องริสาเอาให้เสี่ยหมดตูดเลย" หนูชลเอ่ยประชดใส่เขาเหมือนเด็กน่ารัก เอ็นดู
"ฟอด~ ขอชื่นใจก่อนไปประชุมช่วงบ่ายก่อน เสี่ยรักหนูชลมากนะ"
"รู้แล้วค่ะ>///<"
..................
#ช่วงบ่าย
"พี่คินไปประชุมเถอะค่ะเดี๋ยวทุกคนจะรอ ไม่ต้องห่วงพี่ชลนะ เดี๋ยวริสาจะดูแลพี่ชลเอง"
"อืม อาเซฟดูแลสองสาวนี้เอาไว้ให้ดีล่ะ" ก่อนจะไปประธานหนุ่มสั่งบอดี้การ์ดคอยอารักขาสองสาวที่เขารักเอาไว้ เพราะไม่ไว้ใจมิตา
"ครับนาย" อาเซฟรับคำสั่งอย่างจงรักภักดี
"เย้ ได้ไปเที่ยวห้างกับพี่ชลสองคนแล้ว ริสาตื่นเต้นมาก ไปกันดีกว่า" ริสาจับมือเธอออกไปยังหน้าบริษัท ซึ่งมีรถตู้ของคุณหนูรอรับเอาไว้ อาเซฟเป็นคนขับรถให้สองสาว
.
.
.
@ห้างฯในสาขาริคาโด้
"มาเดินเที่ยวห้างทั้งทีต้องไปร้านเสื้อผ้ากัน เดี๋ยวริสาจะเปลี่ยนโฉมพี่ชลใหม่ให้พี่คินตาค้าง3วัน7วัน" ริสาตื่นเต้นมากเหมือนได้เพื่อนใหม่พลางเลือกซื้อของตามประสาผู้หญิง
อาเซฟเดินตามอารักขาสองสาวตามหลังตลอดจนทำให้ริสาอึดอัดจนต้องเอ่ยขอร้อง
"นี่เลิกตามอารักษ์ขาเราได้แล้ว เราสองคนจะเที่ยวห้างตามประสาผู้หญิง นายไปรออยู่ที่รถได้แล้ว"
"แต่ว่าเวลานี้มัน5โมงเย็นแล้ว คุณหนูกับคุณชลควรกลับได้แล้ว เดี๋ยวคุณอาคินจะเป็นห่วง" เขายกมองดูเวลาในนาฬิกาข้อมือตลอด เธอฮึดฮัดอย่างเอาแต่ใจ
"ยังไม่กลับ ฉันขอเดินเล่นกับพี่ชลสักนิดได้ไหม นายไปรออยู่ที่รถได้แล้ว เดี๋ยว5โมงครึ่งจะรีบตามไปทันที" ริสาต่อรองบอดี้การ์ดหนุ่มเพราะรู้ว่าอาเซฟยังไงก็ยอมหล่อน
"ก็ได้ครับ ผมให้เวลาครึ่งชั่วโมง ถ้าถึง5โมงครึ่งคุณหนูกับคุณชลต้องไปที่รถนะครับ"
"โอเคร" ริสารับคำก่อนจะเดินเล่นกับพี่ชลของเธอต่อ โดยอาเซฟยอมลงไปรอที่รถ
.
.
.
30นาทีต่อมา
"นี่ก็ครบเวลาแล้ว พี่ว่าเราควรกลับดีกว่า อาเซฟรอเรานานแล้ว" ชลธิชาเห็นว่าครบเวลาแล้วก็ชักชวนริสาที่กำลังเพลิดเพลินเที่ยวไม่หยุดให้กลับบ้าน
"ก็ได้ค่ะพี่ชล เอ๊ะ! ริสาขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ" รู้สึกว่าจะปวดหนักรีบเข้าไปห้องน้ำที่ไม่มีคนทันที แต่ทำไมถึงไม่มีคนเพ่นพ่านมาทางนี้บ้าง
ระหว่างที่หญิงสาวกำลังสงสัยอยู่นั้น จู่ๆก็มีใครเข้ามาทางด้านหลังแล้วประกบโป๊ะยาสลบเข้ามาอย่างเต็มจนเธอสลบไป คนร้ายในชุดโม่งดำเอาตัวเธอออกไปท้ายห้างฯที่ไม่มีใครอยู่ มีแต่พวกของมันที่รออยู่ ริสาทำธุระในห้องน้ำเสร็จแล้วออกมาไม่เห็นเธออยู่ยืนตรงนี้
"อ้าว! พี่ชลหายไปไหนนะ!"
.
.
.
@โกดังร้างท้ายเกาะ
ชลธิชาที่ถูกโป๊ะยาสลบถูกส่งตัวมาที่นี้ตามคำสั่งของใครบางคน เธอรู้สึกตัวขึ้นมาก็พบว่าอยู่ที่ใหม่ซะแล้ว
"นี่มันเกิดอะไรขึ้น" หญิงสาวพยุงตัวลุกขึ้นมาพบว่าอยู่ในห้องเหม็นสาบชวนให้อาเจียน
ปัง!
เสียงถีบประตูพังเข้ามา ปรากฏเป็นร่างชายฉกรรจ์สองคนแต่ละคนหน้าตาทรงดาวโจรทั้งนั้นกำลังแสยะยิ้มเหมือนจะมาฆ่าเธอให้ตาย
"ตื่นแล้วเหรอคนสวย พวกพี่กำลังรอเวลาพอดีเลย" หนึ่งในชายฉกรรจ์เอ่ยยิ้มยะเยือกชวนทำให้เธอขนลุกกราว
"พวกแกเป็นใครแล้วมาจับฉันทำไม" ชลธิชายังทำใจดีสู้เสือพยายามหาทางหลบหนี แต่ยังมองไม่เห็นหนทางหนีเลย
"หึๆ จับเธอมาทำไมเหรอ ก็เอามาฆ่าให้ตายยังไง" แววตาโหดเหี้ยมแห่งนักฆ่ามืออาชีพจ้องมองเหยื่อที่เจ้านายเลือกให้ฆ่า ผู้หญิงตัวเล็กๆบอบบางคนเดียว เขาฆ่าแป๊บเดียวก็ไม่รอดแล้ว
"ยะ อย่าเข้ามานะ กรี๊ด!!" เธอพยายามขัดขืนสุดฤทธิ์เมื่อชายร่างใหญ่เข้ามาล็อกตัวเธอเอาไว้เพื่อรอคำสั่งใครบางคนที่กำลังจะมาไม่ช้านี้
"ตื่นมาก็ฤทธิ์เยอะเลยนะนังชล!" เสียงแหลมสูงเข้ามาพร้อมกับร่างหญิงสาวหน้าตาใสซื่อแต่ข้างในร้ายกาจกว่าอสรพิษ
"มิตา!" เธอจำได้กับแววตาร้ายลึกคู่หมั้นที่ไม่ต้องการของเขา ผู้หญิงคนนี้จ้องจะทำร้ายคนที่สำคัญของอาคินที่ไม่ใช่ตน!
"ยังจำได้แม่นยำเลยสิน่ะ ยินดีต้อนรับสู่นรกชลธิชา ฉันนี่จะเป็นคนกำจัดแกออกจากชีวิตคุณคินเอง!"
"ถึงเธอจะทำแบบนั้นกับฉัน เธอก็ไม่มีทางเอาชนะใจเขาได้เพราะเขาไม่มีทางรักคนใจร้ายอย่างเธอ มิตา!"
"นังชล!" มิตาโกรธมากสั่งลูกน้องชกท้องชลธิชาให้แรงๆและหลายๆครั้งจนเธอจุกและเจ็บในท้องมาก
"โอ๊ย!" หญิงสาวกุมท้องเอาไว้ด้วยความเจ็บปวดและจุกในท้อง เจ็บปวดกว่าจุกธรรมดา
"ฉันไม่โง่ที่จะฆ่าแกให้ตายคามือหรอก แต่ฉันจะไม่ยอมให้แกใช้เด็กในท้องมาจับเขาเด็ดขาด!"
"เด็กในท้อง?" เธอแปลกใจกับคำพูดของมิตา หมายความว่าเธอกำลังท้องลูกของเขางั้นเหรอ
"ฉันจะพิสูจน์ให้เธอเห็นเองว่าฉันพูดมาเป็นความจริงไหม!" มิตายิ้มร้ายพลางเอาขวดยาบางอย่างมากรอกใส่ปากเธอ
"กลืนมันเข้าไปให้หมด!" หญิงสาวบีบบังคับชลธิชาให้กินยานั่นเข้าไปจนหมดแล้วรอดูผล
"แย่แล้วคุณมิตา พวกคุณอาคินมาถึงที่นี้ เอาไงต่อดี" ลูกน้องของเธอรีบเข้ามาทำงาน
"ก็รีบเผ่นหนีสิ บ้าชิบ ตามมาทันจนได้ แต่ฉันก็ทำให้นางแท้งเรียบร้อยแล้ว" มิตายิ้มเยาะเมื่อเห็นเลือดไหลออกมาตรงขาของชลธิชาก่อนจะหลบหนีไปอีกทางก่อนที่พวกเขาจะมาถึง
"โอ๊ย! เสี่ยช่วยด้วย" หญิงสาวเจ็บบีบรัดตรงท้องน้อยก่อนจะสลบไปอย่างไร้สติ!
- Writer
