Lexie felt her legs slowly getting tired as she already lost track on how long she had been pacing back and forth around her room. Her feet were sore but then she couldn’t make herself to stop. Hindi niya kasi malaman kung dapat ba siyang humingi ng sorry kay Ram dahil sa ibinigay niyang komento tungkol sa pinapasukan niyang unibersidad. Though she figured that what she said what true all in all, hindi niya pa rin mapigil ang sariling makaramdam ng guilt kahit paano, kung alam niya lamang naman na kaharap niya pala ang may-ari ng eskwelahang nilait-lait niya kanina, then she wouldn’t have said anything. “Kasi naman Lexie, ta-tanga-tanga eh!” Inis na sabi niya sa sarili saka pabagsak na naupo sa kama. “Galit kaya siya?” Tanong niya sa kawalan saka tinitigan ang pinto, mayamaya pa ay

