Şilan’ın ağzından…
Adar’ın sesi kulaklarımda hâlâ yankılanıyordu.
“Sana layık olmak için…”
Bu cümle, sıradan bir beğeniden, rastgele bir ilgiden çok öteydi.
İlk defa bir adam bana yaklaşmaya çalışırken benden yükselmeyi seçmişti.
Ve bu… en zayıf yerimden vurdu beni.
Gözlerimin önüne, çocukluğumdan beri beni kanatları altına alan abim Kemal geldi.
Annemin mahcup gülümsemesi…
Babamın “Kızım adını temiz tutsun” diye başlayan nasihatleri.
Ben bu kadar korunmuşken…
Kimsenin içime dokunmasına izin verememiştim.
Ama Adar… içime yürüyordu. Yavaşça. Sessizce. Kırmadan.
Odayı terk ettiğinde, arkasından bakakaldım.
Bir şey diyemedim.
Sanki dilim tutulmuştu.
O gün boyunca göz göze bile gelemedik.
Ben projeyle ilgileniyormuş gibi yaptım.
O başka odalarda toplantılara girdi.
Ama her an
