HIDE LOVE

Chapter 8: Can't move on

Mia POV

Dalawang araw na ang lumibas pero sariwa parin sakin ang pagkawala nina papa ta renz. Hindi narin ako bumalik sa school kasi wala rin lang akong Kwenta sa kanilan kasi puro pasakit din ang ginagawa nila sakin

" mia!" tawag ni mama sakin

" bakit ho" sagot ko rito

Nga pala nandito kami ngayon sa bukirin namimitas ng mga gulay at prutas. Pero Kahit anong gawin ko wala parin ehh hindi ko parin mapigilan ang sarili ko Na hindi umiyak kasi sa tuwing iniisil ko sina papa at renz yung moment na masaya kami na magkakasama , masayang kumakain yung nagtatawanan at nakukwentuhan nakakamiss parin talaga yung mga araw na completo kmi.

" anak ok kalang ba?" tanong ni mma

Hindi ko pala namalayan na nasa likuran ko pala si mama.

" ma.. Bakit ganun bakit mahirap paring tanggapin na wala na ang mga taong nagmamahal satin bakit yung mga taong inosente at wala manlang ginawang masama ehh sila pa yung nawawala(crying)" saad ko kay mama

Yinakap naman ako ni mama saka ito umiyak rin

" anak ganun talaga may nauuna at may nahuhuli kaya dapat tayong naiwan ay kailangan nalang nating magpasalamat na naging parte sila ng buhay natin at matutu tayong mag let go kasi baka mas mahirapan sila sa pagpunta sa langit kong may mga taong hindi nila tanggap ang nangyari(crying)" Saad ni mama sakin

"Ma(crying)" tipid kong sabi

" sana wag kang susuko anak wag tayong susuko ,kaya natin to ok " saad ni mama

Kita ko sa mga mata ni mama ang lungkot dahil sa nangyari. Tama sya laban lang .

" nga pala wala kabang balak bumalik sa school nyo kasi tumatawag sakin yung principal nyo tinatanong ka raw kong kailan ka babalik" saad ni mama

" ma pwede bang dito muna ako kahit 3 araw lang" saad ko kay mama

" cge ikaw bahala basta pagkatapos ng 3 araw ay kailangan mong bumalik sa school nyo kasi maraming naghihintay sayo sabi ng principal nyo " saad ni mama

Kailangan ko munang magpalipas ng oras dito sa amin kasi ayoko munang mag isip ng kung ano ano kaya dito muna ako ng 3 tatlong araw.

" anak halikana at kumain na muna tayo" nakangiting sabi ni mama

" cge po ma" sagot ko

Nandito kami ngayon sa munting kubo namin sa bukirin kumakain para pagkatapos ay mamimitas ulit kami ng gulay para may ititinda si mama bukas saka sasamahan ko rin sya .

Kinabukasan ay nagtungo kami sa palengke para ibenta ang mga sariwang gulay na aming pinitas sa pananim ni nanay nung kahapon. Wala din pagbabago ang palengke yun parin may mga nag kukwebtuhan, nagsasagutan, nag tatawanan, at higit sa lahat nagbibigayan kahit na silay nag aaway minsan dahil nga pinag aawayan nila ang mga kostumer.

Tininda namin ang gulay kay tita nelda ang isang kapatid ni papa buti nalang at kinuha nya ito lahat kaya nakabenta kami ng 3 libo para sa pamasahe ko pabalik.

" salamat ho tita" nakangiti kong sabi

" walang anuman iha" sagot ni tita nelda

" cge at mauna na kami " sabat ni mama

" ahh cge cge mag iingat kayo" sagot ni tita nelda

Naglakad nanga kami at para maghanap ng tricycle kasi malayo pa dito ang bahay namin kong lalakarin namin. Sumakay nanga kami sa tricycle patungo Sa bahay.

Makalipas ang tatlong araw, eto na ang pagbabalik ko sa school Cguro marami na akong namiss na mga activities pero natatkot parin ako sa mga sasabihin nila. Sana pagbalik ko ay maayos na ang lahat.

Nagpaalam narin ako kay mama saka ako sumakay ng buss. Habang nasa byahe ako ay napapaisip nanaman ako kung babalik ba ako o hindi. But i decided nalang na bumalik kasi para rin ito sa future ko at para sa promise ko kay papa na magtatapos ako kahit gaano man kahirap basta manalig lang ako sa Diyos dahil walang imposible sa panginoon.

Nakarating na nga ako sa bahay namin dito sa syudad kaya inayos ko muna ang mga gamit ko para makapag pahinga narin ako. And as usual naiiyak parin ako sa tuwing naiisip ko si papa at renz kasi ang hirap tanggapin ngunit para kay mama laban lang kaya hinding hindi na ako susuko. Naglinis narin ako sa bahay kasi madumi na wala kasing naglinis nung nasa probinsya ako. Pagkatapos kong maglinis ay tumawag sakin yung principal

" hello po maam" saad ko rito

" iha kamusta kana?" tanong nito sakin

" mabuti po maam kayo ho kumusta na po kayo?" pabalik kong tanong

" ahm heto mabuti , nga pala babalik kana ba bukas dito" tanong sakin ni maam

" opo " sagot ko

" cge pag dating mo bukas dito sa school ay kailangan mong magreport sakin bago ka pumasok sa first subject mo ok" saad nito sakin

" opo maam" sagot ko nagpaalam nanga sya sakin and nagpaalm narin ako sa kanya

Pinagpatuloy ko ulit ang pagsasaayos ng gamit ko . Nagluto narin ako ng pang lunch break ko and saka ako kumain.

i was sitting here in front of my window habang ako ay nakatanaw sa malayo.Iniisip ko parin si papa at renz kasi hanggang ngayon wala parin hindi ko parin matanggap kahit anong gawin ko kahit man isaksak ko sa isipan ko na wala na sila pero mas lalo lang akong nasasaktan at niiyak kasi palagi ko paring naiisip ang mga araw na masaya kami but like what my mama said laban lang.

Gumagabi narin kaya naisipan kong kumain na nang pang dinner para makatulog na ako. Pagkatapos kong kumain ay nagtungo na ako sa bed ko saka ko kinuha ang aking kumot na nakasampay and i lay down in my bed. Nagbasa basa muna ako ng libro para mapagod ang aking mga mata and may nabasa ako rito na

" Laban lang wag kng susuko malalampasan mo rin lang ang lahat lahat basta manalig kalang sa panginoon and leave all your doubt and j pray to God, kung ikaw man ay nasasaktan sa pagkawala ng isa mong minamahal sana wag kang mag isip na kasalanan mo ang nangyari dahil sabi nga nila na may nauuna at nahuhuli kya dapat magpasalamat tayo sa Diyos na naging parte sya nang buhay natin GO LANG AT WAG KANG MAGPAAPEKTO SA MGA NASA PALIGID MO JUST GO ON" saad ng nasa libro

Tama ang nasa libro dapat go lang and matutu rin tayong mag let go sa isang tao na sabi ni mama sakin.

Dahil napagod na ako sa kakabasa ay natulog na ako ang all went black