Zümrüt ve Reyhan birlikte konağın kapısından girince Afran’ın boğazına takılan kahve nedeniyle öksürmeye başladı. Yanımda oturan Afran’ın sırtına sertçe vurdum.
“Bu kadar etkilenme ya canım benim, sakin ol!”
Bana bakıp öksürmeye devam ederken Zümrüt ve Reyhan bize doğru yürüyorlardı. Yerimden kalkıp Zümrüt ile yılların özlemiyle sıkıca sarıldık. Reyhan ile ise aramızdaki çocukluktan kalma buzlar erimemişti ve bunun üzerine bir de Afran ile olan olay girince tam bunlara yakışan bir sarılma ortaya çıktı.
“Kızım sen ne güzel bir kadına dönüşmüşsün öyle, Azizanlar kimi gelin alacaklarını biliyorlarmış vallahi. Helal olsun.”
Zümrüt’ün övgülerine gülümseyerek tepki verirken diğer yandan gözümle Reyhan’ı süzüyordum. Afran’a öyle kırgın ama öyle iştahlı bakıyordu ki sinir olmamak elimde deği
