UNWANTED

"Mr. Yano Kim, will you have this woman to be your wife, to live together in holy marriage? Will you love her, comfort her, honor, and keep her in sickness and in health, and forsaking all others, be faithful to her as long as you both shall live?" Naramdaman ko ang pagbigat at panlalabo ng mata ko. Takip ang mukha ko ng mala-seethrough na belo. Naaaninag ko ang bawat paglunok at mga pagkunot noo niya. Ikinakasal na ako. Ano pa ba ang dinadrama ko? Ilang minuto nalang, matatatakan ko na siya bilang isang pag aari ko. Matagal bago ito tumango at sumagot ng I do. Waring labag pa iyon sa loob niya. Gaano ba kahirap bigkasin ang mga salitang iyon? Tatlong letra lamang ngunit waring para sa kanya ay libo libong letra na. Nakakapagod bigkasin, nakakatamad at kung maaari ay wag nalang ituran. Bakit nga ba ako magtataka pa, hindi naman lingid sa lahat na sa okasyong ito, ako lamang ang may gusto. Natapos ang seremonyas. Dumiretso kami ng reception. Lahat ay pinaghandaan, lahat ay masaya dahil sa okasyong ito. Kabilang na ako, tanging si yano lamang ata ang hindi. Sa pangalawang pagkakataon, ipagtataka ko pa nga ba ang reaction niyang iyon? "Masaya ka na?" halos mapatalon ako sa biglaan niyang pagtatanong. Hindi ko hinayaang mamutawi ang gulat sa akin binawi ko agad ito ng malokong ngiti. "Ofcourse" sagot ko, kahit alam kong maiinis lamang siya roon. Kailan ba siya hindi nainis sa akin? Kahit paghinga ko ata ay kinabubwisitan niya. "Brat.." singhal niya sa nakagawiang tawag sa akin. Hindi na lang ako umimik. Binaling ko ang atensyon ko sa buong paligid. Napangiti ako sa ganda ng reception. Magaling ang mga nakuha kong tagapamahala at taga ayos sa okasyong ito. Masasabi kong naaayon ito sa kagustuhan ko. Ramdam mo ang isang magandang aura ng kasal, ang saya at pagmamahal. Hindi halatang, isa sa amin ay napipilitan lang. Na isa lamang sa amin ang may tunay na hangaring magmahal at bumuo ng pamilya. "Devon?" rinig kong tawag ni mama sa akin. Agad ko siyang nilingon at binigyan ng pagkalaki-laking ngiti. Niyakap niya ako at hinalikan sa magkabilang pisngi. "Ma!" singhal ko. Bine-baby na naman niya ako. "What? I'm just happy. Misis ka na!" masayang saad niya, napangiti ako. Oo ma! Misis na nga ako, Mrs. Kim... Hindi ko mapigilan ang paglaki lalo ng ngiti. Ang tagal kong pinangarap ito, Ang maangkin ng tuluyan si yano. Ngunit lingid sa akin na ang pangarap na ito ang magbibigay sa makulay kong buhay. "Thanks ma!" saad ko lang, natawa si mama at muli akong hinalikan, pagkuwan ay naluluha na siya. hay naku! Heto na, paniguradong magdadrama na 'to. "Ang anak ko..." panimula niya habang hinahaplos ang kabuuan ng buhok ko. "Kasal ka na. Hindi na ikaw yung baby devon ko." Muli niya akong niyakap. Bumuntong hininga ako at sinuklian ng yakap si mama. Mamimiss ko siya, pagkatapos ng kasal ay bubukod na kami ng asawa ko, oo asawa ko na siya. Punong puno ng ligaya ang puso ko kapag naiisip kong asawa ko na si yano. Matagal ang interaction namin ni mama, hindi ko na din namalayan na wala na pala si yano sa tabi ko. Agad akong nagpaalam kay mama upang hanapin ang asawa ko. Saan naman kaya iyon nagpunta. "Nakita niyo si yano?" tanong ko sa mga kaibigan namin. Binati lang muna nila ako bago sagutin ang tanong ko. "Nandito siya kanina, pero hindi siya nagtagal" sagot ni albert. Ngumiti muli ako sa kanila bago muling bumaling sa ibang direksyon. Saan ba nagsususuot ang lalaking yun! Nakarating ako sa likod at garden ng restaurant kung saan ang reception. I took a deep breathe when cold air embrace me. Malamig? "Katulad ka ng asawa ko, pareho kayong cold" bulong ko sa hangin. Natigil ako sa pagkalakad ng mahimigan ko ang boses ni yano. "Im sorry, I love you" Muli akong bumuntong hininga habang nakatitig sa likuran niya. Hawak niya ang cellphone na nakapiring sa tainga niya. Hindi nakatakas sa akin ang pagsinghot niya. Umiling ako at umirap, napakaiyakin naman. Tumikhim ako at nagsalita dahilan para mapalingon siya. "I love you too" A cunning smirk concealed my lips. Sa kanyang mga mata'y namumutawi ang galit habang ako'y matamlay na tumitingin sa kanya. Naging tagumpay ang aking layunin, sapagkat sa aking ginawang hakbang, lalong nagalit at nairita siya. Dahan-dahang pinalalakas ang aking ngisi, upang akitin ang galit niya nang higit pa. "Anong ginagawa mo dito?" Tanong niya, puno ng inis habang tinitigan niya ako. "Ikaw? bat ka nandito?" I shot back, and his reaction made it seem like he was ready to throw punches. "Gago!" mura niya. "Gago ka rin!" I curse back at him. Nawala ang mapaglarong ngiti sa labi ko at napalitan iyon ng pait. "Kakakasal mo lang, nangangaliwa ka na agad?" singhal ko. Agad niya akong tinawanan. "Do you understand the purpose of this marriage? It's solely for you to have me but...." muli ay humagalpak siya ng tawa. "You may lay claim to my name, Devon, but it is me you shall never truly possess. Keep that in mind" Natutop ko ang bibig ko at hindi agad nakapagsalita. Tumango ako at pinilit ngumiti. Tinitigan ko siya, walang bakas ng saya puro pagsisisi at galit ang nakikita ko sa mata niya. "Kung sana hindi ka dumating sa buhay ko. Masaya pa sana ako. f**k you for ruining my life, f**k you for bringing me into hell." Bumuntong hininga muli ako. Pumikit at napahilamos ng mukha. "Kasalanan ko bang mahal kit--" "YES! Absolutely." Pinagsiklop ko ang mga daliri ko habang nagpapadyak ang mga paa. The child within me unleashed tempestuous tantrums "Okay, sorry!" sarcastic kong bulyaw sa kanya na nginiwian lamang niya. Frustrated siyang tumitig sa akin at nagbabanta. "You'll regret this" He shouted. Tinitigan ko lamang siya. Laman ng pagsusumamo at pagmamakaawa ay tinitigan ko siya. Hindi ako dapat masaktan ng dahil lang sa mga sinabi niya. Masaya ako dahil sa wakas ay sa akin na siya. Ngunit nasa akin na nga ba siya? Nakikita ko ang pag igting ng panga at paglumukos ng palad niya. "You'll f*****g regret this, devon" saad muli niya sa mas marahan ngunit mabibigat na turan. Ngumiti lamang ako gaya ng nakagawian kong sagot sa mga hanash niya. Ito lang ang magagawa ko, dahil kapag nagpatalo ako. Kapag sumuko ako, at kapag umiyak ako. Alam kong mawawala siya sa akin. Para siyang isang bloke ng tore na marupok, kailangan bantayan upang hindi matumba dahil kapag nasira ang porma. Mahirap nang muling itayo pa. "Okay, make me.." lathala ko habang nababalot ng ngiti ang aking labi. Kumikibot kibot iyon, ngunit pinilit kong lakihan upang hindi mahalatang nagpupumilit lamang. "You'll regret this, you will f*****g regret this, YOU WILL REGRET THIS" Inis na inis niyang sigaw sa akin. Napahawak ako sa tenga ko at tinakpan ito. Marahan akong tumingin sa kanya at nginitian siya ng pagkaloko-loko. "f**k you!" bulyaw pa niya na tinawanan ko lang. "Gago!" balik bulyaw ko sa kanya. Hindi ako susuko ng dahil lang sa hindi mo ako gusto, try me, Yano Kim, try me....