ภายในห้องที่มืดสลัวมีเพียงแสงจันทร์ส่องสะท้อนเข้ามาภายใน ความเงียบสงัดค่อยๆ กัดกินใจของบุรุษชุดดำ อย่างช้าๆ นัยน์ตาสีนิลสะท้อนรางบอบบางที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียง ใบหน้าเรียวงามขาวซีดเผือด หากมองแค่เพียงผิวเผินคงไม่ต่างอะไรกับร่างที่ไร้วิญญาณ มีเพียงหยดน้ำที่ไหลลงมาบริเวณหางตาเท่านั้น ที่บ่งบอกให้รู้ว่าหญิงสาวผู้นี้ยังคงมีชีวิตอยู่ ชายหนุ่มได้แต่จับจ้องมองร่างบอบบางอยู่อย่างนั้น ราวกับว่าหากละสายตาไปจากนางเพียงนิด ร่างของหญิงสาวจะสลายหายไปในทันที
เขายังคงจดจำดวงตาคู่นั้นได้เป็นอย่างดี แววตาเคียดแค้นคู่นั้นแฝงไปด้วยความเจ็บปวด หยดน้ำตาที่ร่วงหล่นจากดวงตาคู่นั้น มิอาจลบล้างความเจ็บช้ำที่เขามอบให้นางได้เลย คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าโจรน้อยผู้นี้ แท้จริงแล้วจะเป็นหวังเยว่ซิน…ภรรยาที่เขาไม่คิดจะพบหน้า และกระทำเรื่องหยามเกียรตินางจนวินาทีสุดท้าย
ความจริงเรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกละอายต่อสตรีผู้นี้ยิ่
