AZAD
Hastane odasında soluk beyaz duvarlar, ilaç kokusuyla dolu bir hava… Kalp monitörünün düzenli 'bip' sesleri odanın sessizliğinde yankılanıyordu.
Gözlerim tavana dikmiş, derin nefesler alıp veriyordum. Göğsümdeki ağırlık henüz geçmemişti. Doktorlar dinlenmemi, fazla hareket etmememi söylemişti. Ama kalbimdeki sancının sebebi hastalık değil, Dila'ydı.
Onu görmeliydim. Burada yatmaya devam etmek istemiyordum, zaten günlerdir yataktan çıkamamıştım.
Hemşireler ve doktorlar her anımı gözetliyordu, onlar yüzünden karımın yanına gidememiştim. Onu ziyaret edememiştim.
Gözlerimi tavandan ayırıp başımı hafifçe yana çevirdim. Odanın penceresinden dışarısı görünüyordu ama benim görmek istediğim tek şey, yoğun bakımda yatan karımdı.
Parmaklarımı yatağın kenarına dayadım ve yavaşça doğrul
