ออกเดินทางไปได้เพียงครึ่งทาง เสียงโทรศัพท์ของปัณณรีย์ก็ดังขึ้น เจ้าของโทรศัพท์กดรับ สีหน้าเริ่มมีความกังวลเขามาแทนที่ หญิงสาวมองไปทางบุตรชายและน้องสะใภ้อย่างครุ่นคิด ก่อนจะกดวางสายด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
“มีอะไรหรือเปล่าคะพี่ปัณ”
“อืม...เดี๋ยวเราต้องแวะไปอีกที่หนึ่งก่อนนะหวา พอดีของที่เอาไปส่งเมื่อเช้ามีปัญหานิดหน่อยจ้ะ” ปัณณรีย์ตอบกลับเสียงเครียดเมื่อในใจลึกๆ มีความกังวลที่มากกว่านั้น
“ได้สิคะ” ดวงยิหวาตอบรับ รถกระบะจึงเบนออกจากเส้นทางที่หญิงสาวคุ้นเคย แล้วมุ่งหน้าสู่เส้นทางเส้นใหม่ที่เธอไม่เคยมีโอกาสได้เดินทางเข้าไปในทันที
จากเส้นทางธรรมดาในตอนแรกเริ่มกลายเป็นถนนลาดยาง ดวงตากลมโตมองวิวด้านข้างอย่างแปลกใจเมื่อไม่เคยรู้ว่าเส้นทางที่แยกออกในทิศตรงกันข้ามกับไร่สตรอว์เบอร์รี่นั้นจะดูแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิงขนาดนี้ จากบ้านเรือนธรรมดากลายเป็นโฮมสเตย์ที่ดูทันสมัยและเป็นไปในแง่ของธุรกิจ สองข้างทา
