เที่ยงวันต่อมาสายชลตื่นขึ้นมาโดยไม่เจอเพลิง เมื่อเช้าเพลิงไม่ได้ปลุกให้เธอตื่น ทั้งยังไม่ได้ทำให้เธอกลายเป็นคน
“อ๊ะ ปวดตัวจังเลย” เสียงแผ่วพึมพำเมื่อขยับตัวเพียงนิดความเจ็บปวดก็แล่นเข้ากึ่งกลางกาย พร้อมกันนั้นขาสองข้างยังสั่นระริกแทบก้าวไม่ออก แขนสองข้างปวดหนึบทั้งยังมีรอยแดงปรากฏรอบข้อมือ พอนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนดวงหน้าน้อยก็ร้อนผ่าวขึ้นมา จังหวะเร่าร้อนและหนักหน่วงที่เพลิงมอบให้ทำกายบางแทบแตกสลาย แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นรอยยิ้มหวานก็ผุดขึ้นบนใบหน้ายามได้นึกถึง
“คิก” สองมือน้อยแนบแก้มสองข้างของตัวเองขณะนั่งยิ้มไม่หุบ ทุกครั้งที่ได้แนบชิดกายใหญ่ ไม่ว่าจะด้วยเหตุอะไรก็แล้วแต่ ร่างน้อยมักสุขล้นจนบรรยายไม่หมด
สายชลใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวครู่หนึ่งก็เดินออกจากกระท่อม ลัดเลาะไปตามฝั่งคลองด้านหน้าmujเพลิงกับปืนช่วยกันทำทางเอาไว้เมื่อหลายวันก่อน สองบ้านจะได้เดินไปหากันได้ง่าย ๆ ไม่ต้องเด
