ARSLANLI

MERT ARSLANLI

MERT

Ağzım, duyduklarım karşısında o şeklini alırken artık bu kıza ne diyeceğimi gerçekten bilemiyordum.

Daha bacak kadar olmasına rağmen bizim üniversitedeki kızlardan bile daha kadınsı davranıyordu.

Hayır, yarın bir gün gerçekten büyüdüğünde daha neler yapacaktı merak ediyordum.

Ya da etmiyordum! Umarım o günlere maruz kalmak zorunda olmazdım.

Babası bunu okumaya Amerika'ya falan gönderseydi keşke. Ben tüm masrafları ben kendi cebimden karşılamaya hazırdım.

"Alya, nereden öğreniyorsun sen böyle şeyleri?!"

Rahat bir tavırla omzunu çekti.

"Söylemem."

Derin bir nefes alıp bir adım geriye çıktım. Arkamı dönüp hızlıca camın önüne kaçtım.

Hayatım çocukluğumdan beri ondan kaçmakla geçiyordu zaten!

Küçük cadı bir an olsun peşimi bırakmıyordu!

Yine çocukken idare etmesi daha kolaydı ama artık büyümüştü.

Benim gözümde hala çocuktu, ona başka bir gözle bakmazdım ama bazı fizyolojik gerçekleri de göz ardı edemiyordum.

Alya dişiliğini keşfettiğinden beri benim üzerimde fazlasıyla kullanıyordu.

Ne zaman yanıma gelse özellikle orasını burasını bana yaslıyor, vücudunu hissetmem için elinden geleni yapıyordu.

Onu kadın olarak görmediğim için ufak temaslarından etkilenmesem de bazen fazlasıyla ileriye gidebiliyordu.

Neyse ki geçen ayki kavgamızdan sonra onu artık çat diye kucağıma oturmaması konusunda ikna etmiştim.

Koluma memesini dayaması neyseydi ama kalçasını erkekliğime yaslayarak kucağıma oturmasına o kadar tepkisiz kalmam mümkün değildi.

İnsandım sonuçta. Ben de çiğ süt emmiştim. Bu kız niye ona zarar vermemden hiç korkmuyordu anlamıyordum.

İyilik meleği miydim sanki ben?!

Yerimde başka bir adam olsa-

S.ktir! Neyse ki bu deli kız gidip başka birine tutulmamıştı. Çünkü biliyordum ki kimse benim gibi kendine hakim olmazdı.

Birlikte büyüdüğüm ve aslında küçük kız kardeşim gibi gördüğüm kıza herhangi bir erkeğin zarar vermesini istemezdim. Hele ki böyle cinsel münasebetler için yaşı fazlasıyla küçüktü. İleride büyüdüğünde tüm bu yaptıklarından pişman olacağını biliyordum. Elimden geldiğince onda yara oluşturacak bir şey yapmasını engellemeye çalışıyordum.

O da huysuz kuzenim Alin gibi olsaydı ne olurdu sanki?

Çocukluğundan beri baron ben olacağım diye tutturmasa iyi kızdı aslında Alin. Onu severdim ama en azılı rakibim olduğundan çoğu zaman bana karşı biraz düşmanca davranıyordu.

Yine de iyi kızdı. En azından işinde günündeydi. Derslerinin iyi olduğunu biliyordum, zaten onu fazlaca kez test çözerken de görmüştüm.

Bugüne kadar herhangi bir uçarılığına da şahit olmamıştık. Aklı yaşına göre gayet başındaydı.

Ama işte birlikte büyüyüp tuvalete bile ayrı gitmediği kız onun tam tersiydi! Alin ne kadar olgunsa, Alya da bir o kadar çocuktu.

Birkaç nefes daha aldım. Kendimi sakin olmaya zorluyordum.

Çünkü Alya, bende ağzının üzerine bir tane çarpma isteği uyandırıyordu.

Ah, bir erkek olacaktı var ya... ne güzel ağzını burnunu dağıtırdım.

Gerçi kavgayı sevmezdim, annem kızardı ama Alya da çok hak ediyordu ne yapayım?

Ama kızdı işte, yapacak bir şey yoktu. Ne olursa olsun kendimden fazlasıyla güçsüz bir canlıya el kaldıramazdım.

"Üstünü topla Alya, biri gelip görecek... sonra açıklamak için uğraş dur."

Alya yanıma gelirken ofluyordu.

"Bari bir kere baksaydın ya, açtım o kadar!"

Yok, bu kız cidden adamı hasta ederdi.

Böyle kız düşman başınaydı!

Alya her zamanki gibi sözümü dinlemeyip dibime girdi.

"Tamam özür dilerim, küsme hadi."

Özrü kabahatinden büyüktü!

Sözde özür diliyordu cadoloz ama diğer yandan yine bana yapışmış, memesini koluma dayamıştı.

Bir de kız olacaktı! İnsan azıcık rahatsızlık duyardı be!

Okuldaki kızlar hiç böyle değildi. Çoğu etrafımda pervane olurdu ama yine de kendilerini ağırdan satmak için kısıtlı yaklaşırlardı.

Gerçi hiçbirinin böyle dibime girmeye hakkı yoktu. Cesaret edemezlerdi.

Temastan da gereksiz samimiyetten de hoşlanmazdım ben. Kırmızı çizgilerime basmaktan korkmayan tek akılsız bu Alya'ydı.

Alya yanağıma dudaklarını bastırıp konuştu.

"Affettin mi beni?"

Sinirlenerek kendimi geriye çektim.

"Alya!"

"Bir şey yapmadım ya, özür diliyorum işte. Özür dilemek çok büyük bir erdemdir."

Ya sabır, bir de bana erdem öğretiyor küçük cadı!

"Yeter, hadi git artık."

"Bir kere öpersen giderim."

Yok, atacaktım kendimi şimdi şuradan aşağıya!

"Ne öpmesi, bas git!"

Kollarını önünde çapraz bağlayıp kararlı bir şekilde omzunu silkti. Allah'tan düğmelerini kapatmıştı da bir şey görmek zorunda kalmamıştım.

"Gitmem, bana ne? Geldim o kadar, bir kerecik öp bari."

İstediğini vermezsem gitmeyeceğini biliyordum.

Çocukken sık sık bizimle aynı yerde yaşayan halasına geldiğinden birlikte oynardık. Gidecekleri zaman onu öpmezsem hayatta gitmez, ortalığı birbirine katardı.

Kendi zaten izin bile almaya gerek duymaz, beni her bulduğu fırsatta öperdi.

Küçükken de tacizciydi.

Resmen tarafından kirletiliyordum ama erkeğim diye kimse yaşadığım tacizleri ciddiye almıyordu.

Kız resmen elinde olsa benimle ilişkiye bile girecekti. Allah'tan gücü yetmiyordu o kadarına.

Namusum elden gitsin istemezdim.

"Yanağından öpeceğim ama.. sadece bir tane."

Hızla elini dudağıyla yanağının birleştiği yere koydu.

"Buradan öp."

Dudağından öpmeyi kabul etmiyorum diye yeni taktiğiydi bu da.

"Hayır Alya."

"Gitmem o zaman, otururum burada."

Arkasında kalan sandalyeme oturduğunda el mecbur yanına ilerledim.

En iyisi bir an önce gitmesini sağlamaktı. Kaybettiğim her dakika istekleri artabilirdi.

"Tamam ama sonra hemen gideceksin."

Kocaman gülümsedi.

Gülümsemesi fazla güzeldi.

O gülünce güneş sanki yüzünde doğuyormuş gibi ortalık aydınlanıyor, dört bir yanına ışık saçıyordu.

Bana doğru başını uzattığında elimle iki yanağından tuttum. Çünki sabitlemezsen yanağını öperken bile kafasını çevirip dudağından öpmeme sebep oluyordu.

İstediği gibi dudağının kenarına dudaklarımı bastırıp öptüm.

Güzel teni dudaklarımda her zamanki gibi değişik bir his bırakırken neden bilmiyorum, içimdeki isteğe engel olamayıp diğer tarafına da aynı şekilde bir öpücük kondurdum. Sonrasında ise artık bu anı bir an önce bitirmemiz gerektiğinin bilinciyle fısıldadım.

"Artık gitmen gerek küçük."