Dışlananlar

Öldürdün

Bizim adamlar saldıranları arabaların önünde tek sıra halinde yere çöktürmüşlerdi. Soğuk bir sesle "Buradaki en yetkiliniz kim?" diye sordum.

"Niye yatağa mı atacaksın? Öyleyse benim!" diyen bir adam ile yerden aldığım Yiğit'in silahını kafasına dayadım.

Adam titreyerek yanındaki kişiyi gösterince "En yetkili sen misin?" diye sordum. Adam endişeyle "Evet" dedi.

En yetkili olduğunu söyleyen adamı gösterdim ve bizim adamlara "Bunu piç herifi alıp konuşturun." dedim.

Bizim adamlar en yetkiliyi kollarından tutarak götürdüler. Geriye altı adam kalmıştı.

Aklıma Yiğit'in babası ve Yiğit gelince sinirle hepsinin kafasına bir el sıktım. Hepsi geberirken içim bir tık rahatlamış gibiydi.

"Rabia?" diyen dedem ile ona döndüm. "Efendim." dedim. "Az önce altı kişiyi öldürdün." diyen dedem ile "Evet" dedim.

"İlk kez adam öldürüyorsun." diyen dedem ile tekrar "Evet" dedim. "Gözünü bile kırpmadın." dedi dedem.

Ölü bedenlerine bakarak "Hak etmişlerdi." dedim. "Daha silah eğitimine başlamamıştık." dedi dedi dedem.

"Paintball ve lunaparktaki oyuncaklardan bildiğim kadarıyla vurdum onları zaten." dedim. Tamam bu biraz tuhaftı.

Ama bir keresinde sahilde o balonları vurma oyununda ıskaladım diye bir iki saat uğraşmıştım.

Dedem "Bunu sonra konuşuruz şimdi Yiğit'in arkasından hastaneye gidelim." dedi.

Yiğit'in annesini de alarak dedemin arabasına bindik. Kadın çökmüştü. Bi zahmet üzülsün yani kocasını kaybetti oğlu ise yaralandı.

Dedem hastanenin önünde arabayı park edince Yiğit'in annesi hızla arabadan indi. Bizi beklemeden hastaneye dalan Yiğit'in annesi ile bir kez daha neden ailem ile iletişimi kestiğimi anladım.

Kadın daha nerede olduğunu bilmeden hastaneye dalmış saçma sapan yürüyordu. İnsanın sevdiği söz konusu olunca kafası allak bullak oluyordu.

Dedem ile bizde hastaneye giderken masa başında oturan görevlinin yanına gittim. "Buraya beş dakika önce vurulmuş bir hasta getirildi. Adı Yiğit." dedim.

Görevli bilgisayardan birkaç şey baktı ve "İkinci kattaki üç nolu ameliyathanede" dedi.