22 GÜN SONRA
Sancılarla geçen bekleyiş… Sinemis’in gözünü açması için dua ettiğimiz ve hastaneden bir dakika bile ayrılmadığım koskoca 22 gün…
Beklemeye devam ederken herkes perişan olmuştu. Uykusuz, yorgun, üzgün ve endişeliydi herkes ve bu durum güçlerini de tüketmişti, en çok da yaşlıların. İşe el atmak zorunda kaldım. Önce Sinemis’in babaannesini ikna edip babaannemin evine gönderdim babaannemle beraber. Her sabah gelip akşamüzeri gitmeleri şartıyla kabul ettiler ısrarımı. İkisi de hastaydı ve burada koltuk üzerinde beklemeye de bu stresi kaldırmaya da güçleri yoktu. Ben de isteklerini kabul edip gönderdim onları.
Arkadaşlarımızın hepsini dördüncü günün sonunda evlerine gitmeye ikna ettik Sunay’la. Gülçin çok direndi ama ikinci kez bayılınca Alp onu dinlemeden kucağına aldığı gib
