BİR AY SONRA
Ali
Nihayet Sinemis’in hastaneden çıkma günü gelmişti. Sinemis artık iyiydi, gözündeki görme sorunu da geçmişti ve durumu da gayet iyiydi. Hepimiz çok mutluyduk. Ferhat’la ben hastane çıkış işlemlerini hallederken, kızlar da Sinemis’i toparlıyorlardı. Biz işimizi bitirip yanlarına çıkınca Sinemis’in ortalığı birbirine kattığını gördük
“Yine bir şeye delirmiş” dedim Ferhat’a bakıp gülerek
“Sakinleştiricisi sensin, koş hemen” dedi o da gülüp. Yanlarına gittim
“Aşkım ne oldu yine?” diye sordum. Burnundan soluyordu
“Beni tekerlekli sandalyeyle çıkaracaklarmış” dedi somurtarak
“E ne var bunda?”
“Ne demek ne var? Sakat mıyım ben? İyiyim artık ve yürüyebilirim” deyince Sunay’a döndüm
“Bırak yürüsün Sunay, ben de yanında olurum” dedim. Sunay da sinirliydi
“Aman ya yürüsün, n
