“เซ...” น้ำหอมเรียกเสียงเบาดวงตาที่ใช้มองเพื่อนเต็มไปด้วยความเป็นห่วง เธอไม่รู้จะทำยังไงดีจะพูดอะไรก็กลัวจะยิ่งทำให้เพื่อนรู้สึกแย่กว่าเดิม
ตั้งแต่เดินออกมาจากตรงนั้น เซริก็ไม่พูดอะไรเลย ไม่แม้แต่จะสบตา น้ำหอมสังเกตเห็นดวงตาของเซริแดงก่ำอย่างพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้อย่างที่สุด
“เซไม่เป็นไร” เซริหันมายิ้มพยายามกลบเกลื่อนความรู้สึกไว้ ถามว่าเสียใจไหมเธอตอบได้ทันทีเลยว่าใช่ เธอเสียใจ เสียใจมากด้วย แต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์โกรธ ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไร เพราะเธอกับเขา... ไม่มีสถานะ ถึงจะอยู่ด้วยกัน นอนด้วยกัน มีอะไรกัน แต่มัน ‘ไม่มีคำว่าแฟน’ อยู่ในนั้นเลยสักนิด
“เซ” น้ำหอมเรียกเพื่อนอีกครั้งขอบตาร้อนผ่าวตามเพื่อนไปอีกคน
“แต่เซยังไม่ได้ไปเอารายงานเลยนะ” เซริรีบเปลี่ยนประเด็นพยายามยิ้มให้เรื่องที่ไม่ควรยิ้ม
“ไม่ต้องไปเอาแล้ว เดี๋ยวหอมก็จะไม่ส่งเป็นเพื่อนเซเหมือนกัน”
“หึหึ ข้อแก้ตัวของการทำรายงานยัง
