คุณหมอแพ้ทางเด็ก (หมอธันทร&น้องนาง)

27.พร้อมแล้ว

ความเดิม- "พี่นพ น้องหิวแล้ว ทำอะไรกิน น้องอยากกินส้มตำอีกจัง" มานิดาเอ่ยถามพี่ชายอย่างประจบ

…………………………………..

"หึหึ ไปตำเองซิ ที่ทำเส้นกับเครื่องไว้ให้แล้ว อยู่ในครัวโน่น" คนพี่บอกยิ้ม ๆ แต่สายตาจับจ้องที่อีกคนอย่างเอาเรื่อง

"งั้นหนูไปก่อนนะคะ" ว่าแล้วคนตัวเล็กก็กึ่งวิ่งกึ่งเดินไปที่ครัวอย่างเริงร่าเหมือนลืมทุกอย่างที่ผ่านมา

ตัดมาที่มานพและธันทร

..คุณหมอมีอะไรจะบอกผมอย่างนั้นหรือครับ.. มานพเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ ความจริงเขาไม่สบอารมณ์กับคุณหมอหนุ่มอยู่ก่อนนี้แล้ว

..ผมมาตามสัญญาครับ ผมจะมาบอกว่าผมรู้สึกยังไงกับน้องสาวของคุณมานพนะซิครับ..

..แต่ผมไม่เห็นจะอยากรู้ยังไงบอกไม่ถูกครับ..

..งั้นไปกินข้าวกันก่อนมั๊ยครับ เผื่ออารมณ์จะดีขึ้นมาบ้าง..

..ก็คงต้องตามนั้นมั๊งครับ..โน่นเสียงไม้ตีพริกกระทบกับครกของยัยน้องดังลั่นแล้ว กลิ่นหอมมานู่นเลย ไปครับ.. มานพเอ่ยชวนอีกคนอย่างเสียมิได้

..หึหึ ขอบคุณครับที่ชวน.. ธันทรตอบรับฉบับกวน ๆ

หลังจากได้ยินเสียงระฆังช่วยทั้งสองจึงวางมวยแล้วเดินตรงไปที่โต๊ะอาหารส่วนธันทรเดินตรงไปที่อ่างล้างมือแล้วถอดนาฬิกาวางไว้ที่โต๊ะวางของใกล้ ๆ อ่างล้างมืออีกเช่นเคย แต่ในขณะที่กำลังล้างมืออยู่นั้นก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงเตือนที่ดังมาจากด้านหลัง

//แล้วก็อย่าวางทิ้งไว้อีกนะครับ เพราะขี้เกียจเอาจะไปคืน นาฬิกาน่ะ.. เป็นมานพที่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่หนักไม่เบาจนเกินไปแต่คิดว่าเจ้าตัวคงได้ยิน

ด้านธันทรได้แต่ยกยิ้มมุมปาก แล้วเช็ดมือด้วยกระดาษชำระแล้วหยิบนาฬิกาเรือนหรูขึ้นมาใส่ไว้เหมือนเดิมจากนั้นจึงเดินมานั่งที่โต๊ะอาหารเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

อีกด้านของคนที่อยู่ในครัว

"ส้มตำมาแล้วค่ะ วันนี้ใส่พริก 3 เม็ดไม่เผ็ดเท่าไรค่ะมีเวอร์ชั่นเดียวเพราะหิวแล้วกินเวอร์ชั่นไม่เผ็ดเหมือนกันนี่แหละ" มานิดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบแล้วลงมือกินอาหารตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อยอยู่คนเดียว

ด้านมานพอดยกยิ้มมุมปากไม่ได้เพราะนึกเอ็นดูน้องสาวที่ดูจะไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกเสียจากเรื่องอาหารตรงหน้าและแอบสังเกตคุณหมอหนุ่มอยู่เงียบ ๆ เช่นกัน

ส่วนธันทรยิ่งรู้สึกผิดที่ทำให้คนตัวเล็กตกใจกลัวจนร้องไห้ออกมา ตอนนี้ในหัวของเขามีเพียงคำว่าขอโทษเท่านั้นที่คิดออกในตอนนี้ เขาจ้องมองคนตัวเล็กอย่างลึกซึ้งโดยไม่ทันได้สังเกตว่ามีสายตาอีกคู่คอยจับผิดเขาอยู่

หลังจากอิ่มจากมื้อเที่ยง มานิดารับหน้าที่เก็บล้างครัวและโต๊ะอาหารเช่นเคย และรู้สึกสบายใจเพราะเธอได้วางนาฬิกาเจ้าปัญหาไว้ตรงที่วางของใกล้ ๆ กระปุกเกียร์บนรถยนต์คันหรูของคุณหมอหนุ่มแล้วและถ้ายังลืมไว้อีกเธอจะเอาไปบริจาคให้หมดไม่ส่งคืนแล้ว เธอคิดไว้อย่างนั้น

ตัดมาที่มานพและธันทร

..คุณหมอมีอะไรจะบอกผมอย่างนั้นหรือครับ.. มานพเอ่ยถามขึ้นหลังจากสังเกตเห็นคุณหมอหนุ่มแอบมองเขาอยู่หลายครั้ง

..ครับ คือผมคิดว่าผมพร้อมจะให้คำตอบคุณมานพเรื่องที่ผมคิดยังไงกับมานิดาแล้วครับ..

..ว่ามาซิครับ ผมรอฟังอยู่..

..คือ..ผมรักมานิดาครับ..ผมตัดมานิดาออกจากห้วงความคิดไม่ได้ครับ อนุญาตให้ผมรักมานิดานะครับ..

..ประการแรกผมรับทราบแล้วครับ ประการหลังเรื่องขออนุญาตรักน้องสาวของผมนั้นคุณหมอต้องไปขออนุญาตแกเองครับ..

..เฮ๊อ..อันหลังยากกว่า ยังไงก็ขอบคุณนะครับที่ไม่ขัดขวางหรือต่อยหน้าผมเสียก่อน..

..ความจริงผมอยากทำตั้งแต่วันนั้นแล้วครับ แต่ผมต้องรู้จักยับยั้งชั่งใจเพื่อทดสอบอะไรบางอย่าง ตอนนี้ผมรู้แล้ว ที่เหลือก็ให้เป็นเรื่องของคนสองคน ผมเป็นได้แค่ผู้สังเกตการณ์อยู่ห่าง ๆ ก็พอครับ.. มานพตอบยิ้ม ๆ

..งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับเพราะพรุ่งนี้มีเคสเช้าต้องรีบกลับไปทำการบ้านสักหน่อย..

..ครับเดินทางปลอดภัยครับ/ยัยนางคุณหมอจะกลับแล้ว ออกมาลาคุณหมอเค้าหน่อยเร็ว..

ด้านคนตัวเล็กเมื่อได้ยินเสียงเรียกจากพี่ชายจึงออกมาแสดงตัวอย่างเสียมิได้

..ขอบคุณอาจารย์ที่มาส่งนะคะ..เอ่อ..นาฬิกาหนูวางไว้ที่ข้าง ๆ กระปุกเกียร์บนรถของอาจารย์นะคะ สวัสดีค่ะ.. พูดจบคนตัวเล็กก็รีบหันหลังสับเท้าเข้าไปในบ้านอย่างไม่เหลียวหลัง

ด้านมานพต้องยกคิ้วสูงอย่างนึกสงสัยในพฤติกรรมของน้องสาวคล้าย ๆ ว่าเธอไปเจออะไรมาหรือกำลังกลัวอะไรอยู่ และหันมาจ้องหน้าอีกคนอย่างพอจะเดาอะไรออก

ส่วนธันทรรู้ตัวทันทีว่าถูกจับโป๊ะเข้าให้แล้วจึงรีบเปิดประตูรถและขับออกไปรอที่หน้าประตูรั้วและมองกระจกหลังเห็นเจ้าของบ้านกำลังเดินตามมาเพื่อเปิดประตูรั้วและปิดประตูรั้วลงเมื่อรถของเขาขับพ้นเขตประตูบ้านออกมาแล้ว จากนั้นเขาขับรถด้วยสมาธิจนมาถึงบ้านของตนและจอดรถที่โรงรถเรียบร้อยแล้วเดินเข้าบ้านอย่างเงียบ ๆ แต่ต้องสะดุ้งตกใจเพราะใครอีกคน

@บ้านอารยะไพศาล

"จะไม่ทักทายแม่กับพ่อหน่อยหรือจ๊ะพ่อลูกชาย" เป็นคุณจันทราที่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็น ๆ แต่สายตามองลูกชายอย่างตั้งข้อสังเกต

"อ้าว คุณแม่ครับ อยู่กันครบเลยอย่าทำเหมือนผมเดินเข้าศาลสูงซิครับ" ธันทรประท้วงบ้าง

ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า.. "แกโดนแล้วเหรอไอ้เสือ" เป็นคุณธนาที่หัวเราะร่วนพร้อมกับเอ่ยขึ้นอย่างชอบใจ

"พ่อคร้าบ../นี่ฝีมือเธอใช่มั๊ยยัยจิ รีบคาบข่าวมาบอกเชียวนะ" ธันทรโอดโอยกับบิดาแล้วหันไปประท้วงน้องสาวอย่างไม่จริงจัง