ติดบ่วงรักคุณทนาย

ตอนที่1.ลาออกค่ะ...บอส

@ บริษัท H Group

ณ. ห้องประธานบริษัททอตะวันถูกเรียกเข้าพบโดยด่วนหลังจากยื่นใบลาออกกับแผนกบุคคลเมื่อเช้าที่ผ่านมา

ก็อก ก็อก ก็อก .....เสียงเคาะประตูจากด้านนอกบอกว่าคนที่ต้องการพบมาถึงแล้ว ประธานหนุ่มวางเอกสารวาระสำคัญลงอย่างไม่สบอารมณ์เท่าที่ควร ใบหน้าดูมีความยุ่งยาก ก่อนปรับอารมณ์ให้เป็นปกติวางมือประสานกันบนโต๊ะไม้หรูหราราคาแพง

"เชิญครับ" เสียงนุ่มเปล่งออกมาในมือยังถือใบลาออกของหญิงสาว

เมื่อทอตะวันเปิดประตูเข้าไปพบกับประธานบริษัทหนุ่มไฟแรง ธีทัต ด้วยวัยเพียง 35ปี รออยู่ด้วยใบหน้าที่บอกได้ว่าไม่พอใจ

หลังจากสานต่อธุรกิจจากรุ่นพ่อ รุ่นลูกก็ถือเป็นยุคทองของวงการโฆษณาไทยด้วยวิสัยทัศน์ก้าวไกล การตลาดยุคดิจิตอลบวกกับทีมงานที่เก่งกาจมากประสบการณ์ เขาสามารถก้าวขึ้นเป็นแนวหน้าธุรกิจโฆษณาได้ไม่ยาก

"ผมไม่อนุญาตให้คุณลาออก " บอสกล่าวสายตาดุดันคมกริบใบหน้าเรียบเฉยส่งสายตามาทางหญิงสาวนิ่งนานแต่ในใจกลับเดือด ปุด ปุด อย่างกับภูเขาไฟประทุพร้อมที่จะพ่นลาวาเถ้าถ่านออกมาในตอนนี้

"เขาให้เงินเดือนคุณเท่าไหร่" บอสถามในใจเขาไม่เชื่อว่าทอตะวันจะออกเพื่อไปดูแลบ้านไร่อย่างที่เขียนไว้ในใบลาออก

ก่อนหน้าที่ทอตะวันจะมาเป็นผู้จัดการเขาต้องสูญเสียพนักงานฝีมือดีให้กับบริษัทคู่แข่งมาแล้วหลายคน จนเขาต้องระแวงทุกครั้งไป กว่าจะเจียระไนให้ส่งประกายได้ขนาดนี้ก็ต้องใช้เวลาพอสมควร

ตอนนี้บริษัทเขาก็นับได้ว่าลงตัวที่สุดมากกว่าเท่าที่ผ่านมานับตั้งแต่เริ่มก่อตั้งบริษัท

"คือตะวัน ออกไปดูแลไร่องุ่นที่บ้านต่างจังหวัด จริงๆ นะคะ บอส"

"ไม่มีเหตุผลอื่นแอบแฝงจริงๆค่ะ "

บอสยังคงนั่งนิ่งสองมือประสานกันบนโต๊ะ สายตาจับจ้องที่ใบหน้าหวาน ไม่วางตาพยายามมองให้ทะลุเข้าไปในจิตใจ

"ก็ไหนคุณบอกว่าจะอยู่อีกซัก10ปี ไม่ใช่ เหรอ"

"นี่เพื่งจะผ่านมา 4 ปี ผลงานคุณก็มากมาย คุณจะทิ้งมันไป"

"ผมควรทำอย่างไรดี คุณทอตะวัน"

ธีทัตทบทวนถึงผลงานของทอตะวันในหลายปีที่ฝ่าฟันกันมาเธอมีส่วนช่วยบริษัทอย่างมาก งานเข้าอย่างต่อเนื่องเมื่อส่งทอตะวันไปเจรจากับลูกค้า มักได้งานกลับมาทุกครั้งไป

"เอาอย่างนี้นะคุณต้องการเงินเดือนเพิ่มอีกเท่าไหร่คุณเขียนมาเลย" แล้วบอสหนุ่มยื่นกระดาษโน๊ตใบเล็กพร้อมปากกาให้กับทอตะวัน

"มันไม่เกี่ยวกับเรื่องเงินหรืออะไรทั้งนั้นค่ะ ทุกวันนี้เงินเดือนของตะวันก็สูงอยู่แล้วตะวันไม่ต้องการเรียกเงินเดือนเพิ่มค่ะ"

หญิงสาวพยายามอธิบายคนอย่างทอตะวันเงินซื้อไม่ได้

"คุณทิ้งผมไปตอนนี้ผมจะหาพนักงานฝีมือดีแบบคุณได้อีกไหม"

"บอสคะ คนเก่งในแผนกมีอีกตั้งหลายคนวีณาเขาก็เหมาะนะคะ ครบเครื่อง"

ทอตะวันเรียบเฉย แววตาแน่วนิ่ง

เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่....ยอมแพ้ คนจะไปทำอย่างไรก็รั้งไว้ไม่อยู่

"ถ้าคุณเห็นว่าเหมาะสม ผมก็โอเค"

"ผมจะแต่งตั้ง คุณวีณาเป็นผู้จัดการแทนคุณ"

"แต่ผมอยากขอร้องคุณเป็นที่ปรึกษาให้กับบริษัทก่อนในช่วง1ปีแรก”

"จะได้ไหม? เพื่อเห็นกับพ่อผม" เอาพ่อมาอ้างแล้วดูซิจะใจแข็งไหม

"เอาอย่างนั้นเลยเหรอคะบอส" หญิงสาวลำบากใจจัง

"คุณไม่ต้องห่วงนะผมจะจ่ายเงินเดือนคุณเท่าเดิมหรือจนกว่าวีณาเขาจะสามารถทำงานได้มาตรฐานเท่าคุณ"

สรุปแล้วฉันทอตะวันยังต้องรับใช้บอสอยู่อีก1ปี

บอสเห็นว่าทอตะวันไม่ขัดข้องอะไรกับข้อเสนอ จึงบอกลักษณะการทำงานคร่าวๆ

ตกลงตามนี้ เราจะประชุมออนไลน์กันเป็นหลัก ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

"มันเป็นความผิดของคุณที่ปุบปับ..ลาออก"

"เราจะประชุมแผนงานกันเดือนละ1ครั้งอยู่แล้ว ใช่ไหม?

"วันจันทร์แรกของเดือนหรือไม่เกินวันที่ 3 ของทุกเดือน เราจะประชุมออนไลน์กัน"

"แล้วระยะเวลาที่คุณอยู่บ้านคุณก็ทำงานของคุณไป แต่คุณยังอยู่ในไลน์กลุ่มเหมือนเดิมคอยให้คำปรึกษาก็แค่นั้นผมจะเป็นคนสรุปงานให้คุณเอง"

"เอาล่ะ คุณกลับไปสอนงานคุณวีณาได้"ทอตะวันเองก็ไม่เห็นด้วยซักเท่าไหร่

"ไม่เอาเปรียบบริษัทเกินไปเหรอคะ" ก็พูดไปตามความรู้สึก

"ผมคิดดีแล้วตกลงตามนี้ครับคุณทอตะวัน" บอสกล่าว

@ SP คอนโด

วันนี้อาหารมื้อเย็นง่ายๆ แต่อร่อยถูกใจทอตะวันมากๆ ก็มาจากฝีมือของน้องชายสุดที่รัก ข้าวคลุกกะปิร้อนๆ ถูกตักจากกระทะตกแต่งด้วยผักเครื่องเคียงคู่กันตัดรสเค็มของกะปิด้วยหมูหวานนุ่มลิ้น

บนโต๊ะอาหารขนาดเล็ก

"วันนี้พี่ยื่นใบลาออกแล้วนะเมฆ"

"ออกสิ้นเดือนนี้เลยเหรอครับพี่ตะวัน"

"อืม ใช่ๆ"

"อยู่สอนงานวีณาเขาตามข้อตกลงอีกหนึ่งเดือนพี่ก็กลับบ้านแล้ว” ทอตะวันเมื่อนึกถึงอาการของพ่อแล้วสีหน้าไม่สู้ดี ทางนี้ก็เป็นห่วงน้องชายเอามากๆ เหนือเมฆก็พอจะรู้ว่าพี่สาวคิดอย่างไร

"เมฆอยู่คนเดียวได้ พี่ตะวันไม่ต้องห่วง"

"สบายมาก"

"เอาอย่างนี้นะ พี่อนุญาตให้เมฆมีสาวๆ มาอยู่เป็นเพื่อนได้นะ"

เหนือเมฆได้ยินแทบสำลักข้าว

"แค่ก แค่ก โอ้ย ข้าวติดคอ”

"ขอน้ำหน่อยพี่ตะวัน" เหนือเมฆยื่นมือรับแก้วน้ำจากตะวันแล้วดื่มไปอึกใหญ่

"พอจะไปล่ะทิ้งระเบิดไว้เลยนะ"

ทอตะวันเมื่อเห็นน้องชายมีอาการให้ชวนสงสัย ในเมื่อทุกคนก็ต้องการความรักเพื่อหล่อเลี้ยงจิตใจ

"ก็น้องชายพี่ออกจะหล่อขนาดนี้ สาวๆ ก็ต้องมีมาบ้างแหละ"

"เล่นตัวนัก ระวังจะขึ้นคานแบบพี่นา ป่านนี้แล้วยังขายไม่ออกเลย"

" 55 จริงด้วย" เหนือเมฆน้องชายเริ่มเห็นด้วยแล้วขยุบขยิบตาล้อเลียน

"กลัวจังเลย ขึ้นคาน" สองคนพี่น้องหยอกล้อกันอีกสักพักแล้วนั่งดูข่าวค่ำจบแล้วก็แยกย้ายกันเข้าห้องนอน

เช้าวันรุ่งขึ้น

@บริษัท H Group

บอร์ดประชาสัมพันธ์ของบริษัทที่เนืองแน่นไปด้วยพนักงาน เสียงอื้ออึง อึกทึกและต่อมาก็ได้เคลื่อนตัวมาที่แผนกโฆษณา

ตัวแทนกกระจอกช่างซ่อกแซ่กถูกดันตัวออกมาจากกลุ่มคนซึ่งถือเป็นตำแหน่งอันทรงเกียรติ

"พี่ตะวันคะ พี่จะลาออกจริงๆ เหรอคะ?

สีหน้าพนักงานสาวๆจากทั้งแผนกใกล้เคียงและแผนกโฆษณาดูจะไม่อยากเชื่อหลังจากดูประกาศบนบอร์ดประชาสัมพันธ์

"จริงๆ เหรอคะ"

บลา บลา บลา...

ส่วนวีณาเองที่เพิ่งจะรู้ตัวก็ดึงมือของทอตะวันมาซักถามเป็นการด่วน"พี่ตะวัน พี่ลาออกแล้วจริงๆเหรอคะ”

“นาจะทำได้เหรอคะทุกครั้งมีพี่ช่วยแนะนำ......นาถึงมั่นใจค่ะ”

สถานการณ์ตอนนี้ยิ่งกว่าเมื่อวานอีก ทอตะวันยืนนิ่ง ยิ้มเย็น

"เอาล่ะ เอาล่ะ ทุกคน พี่ลาออกน่ะใช่แล้ววีณา ขึ้นตำแหน่งแทนพี่ก็ใช่อีก"

"แยกย้าย กันได้แล้ว พี่จะทำงาน"

ทอตะวันตัดบทไปก่อนที่บอสจะมาเห็นความวุ่นวายนี้ ทำให้ทุกคนแยกย้ายกันไปโดยปริยาย

"คืออย่างนี้นาพ่อพี่ประสบอุบัติเหตุต้องรักษาตัวไร่ต้องมีคนดูแลมันถึงเวลาแล้วและนาก็ทำได้"

"พี่เชื่อมั่นว่านาทำมันได้ดีไม่แพ้พี่หรอก"

วีณาสาวรุ่นน้องยังคงอิดออดอีก

"แล้วนาจะไหวเหรอคะ?"

"ยังมีป็อปคอร์น อีกคนที่จะช่วยงานนานะ" หญิงสาวให้กำลังใจรุ่นน้อง ที่ปลุกปั้นมาตั้งแต่ยังเป็นนักศึกษาฝึกงาน ความที่หน่วยก้านดีพอเรียนจบก็ถูกเรียกให้มาทำงานทันที

ด้วยมีดีกรีเกียรตินิยมอันดับหนึ่งพ่วงท้าย มีทัศนคติที่ดีเฉลียวฉลาดบุคคลิกหน้าตาดีหัวไวสอนง่ายไม่นานจึงได้รับแต่งตั้งเป็นรองผู้จัดการในที่สุด