เกี้ยวหมอ

Part Aden. "กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเด็กผู้ชายคนหนึ่ง กำลังนั่งค้นหาที่ทำงานและที่ซุกหัวนอน หลังจากยอดเงินในบัญชีเริ่มร่อยหรอเข้าไปทุกที แต่เหมือนเค้ากำลังจะมีปัญหา ..โอ้ยไอ้เดนนนน!" ไอ้หมอน้ำที่นั่งอ่านอาขยานเงียบปากลงทันทีที่โดนผมถีบตกเก้าอี้ไป "มึงมันคนใจทราม" "มึงก็เลิกเพ้อสักที รบกวนสมาธิกู" อ้อ ผมลืมแนะนำตัว ผมชื่อ เอเดน เรียนคณะแพทยศาสตร์ปี3 ส่วนไอ้คนข้างๆคือ ไอ้น้ำ หรือหมอน้ำสุดฮอตของคณะแพทย์ และยังเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่มัธยมอีกต่างหาก ..จริงๆผมไม่ได้อยากคบมันหรอก แต่มันเลือกไม่ได้ ที่แย่ไปกว่านั้น ผมกำลังหาที่ทำงานของผม เพราะดันปากดีจนพ่อเททิ้ง ..ส่วนเงินในบัญชีก็อย่างที่ว่า ถ้าไม่หางานทำ เดือนทั้งเดือนคงกินแกลบ "เก่งๆแบบนี้มึงได้งานแล้วรึไง?" "ได้ก็ดีดิ หาก็ยาก ..จะมีงานอะไรที่กูไม่ต้องเป็นพนักงานพาร์ทไทม์เซเว่นมั้ยวะ เว็ปแม่งก็ขึ้นจังเลย เซเว่นๆ" ผมพลิกตัวมานอนหงายข้างๆไอ้น้ำที่กำลังย่นตัวมานั่งบนเตียง พลางเสตาไปมองขอความช่วยเหลือจากมัน "มองหน้ากูงี้ ..มึงเหมือนกำลังพยายามสื่ออะไรให้กูอยู่ใช่มั้ย?" "มึงก็ไม่น่าโง่" "เอ้า ไอ้นี่!" ไอ้น้ำเอื้อมมือจะมาตบหัวผม แต่ดันโดนผมปัดมือทิ้งไปก่อน "จะเอามั้ยงาน?" "เอาดิ" "มาให้กูตบหัวก่อน ไอ้เพื่อนเวร!" ผลั๊วะดังๆ เต็มกระโหลกเลยมึง ..ผมได้เกาหัวตรงที่มันตบไปพลางๆ ก่อนจะยันตัวเองลุกขึ้นนั่ง "มือหนักเหมือนกันนะมึง ..แล้วมึงจะหางานไรให้กูทำวะ" "เด็กซ่อง ..ไม่เหนื่อย แต่เมื่อยตูด" ผมถอยหายใจหนักๆพร้อมกับมือลูบหน้า ก่อนจะยกตีนขึ้นอีกรอบจะถีบมันตกเตียงซ้ำ "กูหยอกกกก!! ..อย่าจริงจังสิวะ" ไอ้น้ำรับคว้าตีนผมไว้ พร้อมกับเอาวางไว้ที่เดิมอย่างเป็นระเบียบ ..ขืนมึงพูดจาแบบนี้อีกรอบ รับรอง มึงได้ไปนอนกลิ้งพื้นแน่ๆ "มึงทำใจร้อนไปได้" "รีบๆบอกกูมาสักที มึงก็รู้ กูเงินจะไม่พอหารค่าห้องกับมึงอยู่ละ" ผมเร่งไอ้เพื่อนเวรที่นั่งกดมือถือข้างๆยิกๆ ไม่ได้สนใจจะบอกเรื่องงานให้ผมฟังสักนิด "มึงรีบมาก?" "เออสิวะ!" "เฮียอาร์ทบอกเริ่มพรุ่งนี้ได้เลย" ผมที่นั่งทำหน้าเซงๆต้องหันไปมองมันก่อนจะลากคอมันมาถามดีๆ ..งานมึงก็ยังไม่บอก ที่บอกๆคือหลอกให้กูไปขายตูด แต่อยู่ๆมีงานให้กูทำเฉย "ใจเย็นมึง.. แค่งานเด็กเสริฟที่ผับ" อ่ออ.. "บอกเฮียที กูอยากไปเซอร์เวย์" ไอ้น้ำหันขวับมามองทางผม ก่อนจะยุกยิกๆกับมือถือ ก่อนมันจะดูนาฬิกาบนผนัง "มึงแน่ใจแล้วใช่มั้ย?" "เออ.. กูอยากไปดูก่อน กูไม่ค่อยเที่ยว มึงก็รู้" "ก็เพราะกูรู้ไง กูถึงถามมึงอีกรอบ" ไอ้น้ำมองนาฬิกาผลัดกับมองหน้าผมไปมา "..มึงแน่ใจจริงๆใช่มั้ย?" ผมพยักหน้าตอบมัน ก่อนจะเดินหนีเข้าห้องน้ำ พร้อมกับแต่งตัวออกไปเที่ยวผับที่ว่านั่นทันที ก็ถ้าจะไปทำงาน ผมก็ต้องไปดูงานก่อนมั้ย ..งั้นผมจะรู้ได้ไงว่ามันต้องทำไงบ้าง ......................... และแล้ว ผมกับไอ้น้ำก็ยืนอยู่ที่หน้าผับที่ว่า.. จิ๊กซอ อะไรสักอย่าง.. เห็นว่าเป็นผับของเพื่อนเฮียอาร์ทอีกที "มานั่งนี่มึง" ผมเดินตามเข้าไปตามเสียงเรียกของเฮียแก ก่อนจะยกมือไหว้เฮียๆ พร้อมกับทิ้งตัวนั่งข้างๆไอ้น้ำ โซฟาตัวถัดเฮียอาร์ท "ไงมึง ปกติไม่ค่อยเที่ยว.. มาส่องว่างั้น?" "ก็เพราะไม่ค่อยเที่ยวนี่แหล่ะเฮีย เลยต้องมาดูก่อน" "เออดีๆ ..เอ้อ ไอ้ที่นั่งตรงข้ามมึงอ่ะ มันคือไอ้เต เป็นเจ้าของผับ เรียนวิศวะปี4 อยู่มหาลัยเดียวกับเรานี่แหล่ะ ข้างๆนั่นก็เมียมัน" ผมยกมือไหว้พี่มัน ก่อนจะหันไปมองไอ้คนชื่อพี่เตที่พยักหน้าให้ผม คือแก่กว่าผมแค่ปีเดียว แต่มีผับของตัวเองหรอวะ.. สุดยอดว่ะ "มึงเริ่มงานพรุ่งนี้ได้ใช่มั้ย กูจะให้มึงอยู่ตำแหน่งดีๆ เห็นว่ามึงเรียนหมอ" "ครับพี่.." "ส่วนเรื่องงาน.." ไอ้เตพูดค้างไว้ก่อนจะเรียกพนักงานคนนึงให้มาที่โต๊ะ "ให้ไอ้ภาคดูแลมึงแล้วกัน ..กูฝากมึงด้วย" "ครับเฮีย" "แล้วผม.." "คิดว่ากูเป็นรุ่นพี่มึง ..ไม่ต้องคิดมาก" ผมพยักหน้าพร้อมกับยกมือไหว้พี่มันไป ..ถึงหน้าพี่มันจะไม่ค่อยรับแขกเท่าไหร่ แต่นิสัยน่าจะโออยู่ "งั้นผมขอคุยกับพี่มันได้มั้ยครับ?" "เออ" พอพี่เตมันตอบรับ ผมก็รีบเดินตามพี่ภาคที่เดินนำผมเข้ามาส่วนของพนักงาน จริงๆชีวิตผมไม่ได้ย่ำแย่ขนาดนั้น งั้นคงไม่มาเรียนมหาลัยดังๆแบบนี้หรอก ..แต่อย่างว่า พ่อผมคนจริง พี่ภาคแนะนำงานส่วนที่ผมต้องทำ ตอนแรกจะให้ผมลงเป็นบาร์เทรนเดอร์ แต่ปัญหาคือ ผมไม่ค่อยดื่มเท่าไหร่ เป็นเด็กเสริฟน่าจะดีกว่านะผมว่า ผมไม่ค่อยถืองานพวกนี้เท่าไหร่หรอก ถ้ามันทำแล้วได้เงิน ผมโอเค ผมที่ขอตัวจากที่พี่ภาคแนะนำงานก่อนเริ่มงานพรุ่งนี้ตอน 6โมงเย็น ก่อนผมจะเดินออกจากโซนพนักงานออกมา ผลัก! "โอ้ย! ..เจ็บว่ะ" ผมเดินชนใครสักคนก่อนจะถลากระเด็นไปชนกับพนังเข้าเต็มๆ "เดินไงวะ" เอ้า ..มึงเดินออกห้องน้ำมาไม่ดีเองไม่ใช่หรอวะ แล้วไหนจะคอเสื้อหลุดลุ้ย ยังจะมีผู้หญิงเดินตามออกมาจากห้องน้ำ อ้อ.. งี้นี่เอง "ห้องน้ำก็เอานะมึง" "มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ?" "ใจเย็นนะคะคุณ.." "ด้าไปรอผมที่โต๊ะ" ผู้หญิงที่เดินตามไอ้คนตรงหน้าออกมาจากห้อง พยักหน้าพร้อมกับเดินเลี่ยงออกไป ไม่วายหันมามองหน้าผมอย่างไม่พอใจอีก.. สงสัยไม่เสร็จล่ะสิ.. เหอะ! "มึงเป็นใคร? ..แล้วมึงมาโซนพนักงานได้ไง" "แล้วมึงมาเสือกไรเรื่องของกู?" "มึงนี่มัน!" "ไอ้เดน! เกิดอะไรขึ้นวะ?" ไอ้น้ำรีบวิ่งเข้ามายืนข้างๆพร้อมกับมองหน้าผม ก่อนจะหันไปมองใครคนที่ยืนประชันหน้ากับผมอยู่ "กลับโต๊ะเถอะมึง อย่าพึ่งมีเรื่อง" "แม่งเดินชนกู แต่เสือกไม่พอใจกู ..คงทำธุระไม่เสร็จล่ะมั้ง" "ไอ้เดนนน!!" "เพื่อนพี่หรอวะ?" ไอ้คนตรงหน้าถามไอ้น้ำ ก่อนไอ้น้ำจะพยักหน้าตอบมันไป ..ทำผมที่ยืนมองไอ้คนตรงหน้าอยู่ถึงกับหันกลับมามองไอ้น้ำ "มึงรู้จักมันหรอวะ?" "เออ.. มันเป็นน้องเจ้าของผับ" "พี่เตน่ะหรอ?" ผมเอียงคอถามไอ้น้ำ เพราะยังงงๆกับเรื่องนี้อยู่ "เปล่า.. น้องพี่พันเก้า เพื่อนพี่เต" "งั้นกูไม่ทำละงาน" "เอ้า!" ผมหันหลังพร้อมกันจะเดินออกไปจากตรงนี้ คงไม่สวยถ้าต้องมีเรื่องกับน้องเจ้าของผับ และคงไม่สนุกถ้าจะมาทำงานแล้วบังเอิญเจอไอ้นี่อีก "เก่งแค่นี้หรอวะ?" เสียงของไอ้คนนั้นทำให้ผมหยุดชงัก พร้อมกับหันไปมองมันอีกรอบ "กูจะมาผับทุกวัน มาดูน้ำหน้าคนแบบมึง ..จะเท่าไหร่กันวะ" "ถ้ากูจะบอกว่ากูจะไม่มาเหยียบที่นี่อีกล่ะ" "มึงก็อ่อนไง" ........ไอ้นี่มันเป็นใครวะ!!!! "ไอ้เดนนน.. มึงควรใจเย็นกว่านี้นะมึง" ไม่ยงไม่เย็นมันละ เด็กแม่งเฮลไง พาลอยากโดนตีนกู!! ไอ้น้ำรั้งตัวผมที่กำลังจะพุ่งเข้าไปซัดหน้าไอเด็กเวรนี่ ก่อนจะพยายามดึงผมให้ไปอยู่อีกมุม "มันน้องเจ้าของผับมึง.. ใจเย็นๆ" "มึงไม่ได้เป็นกูไง น่าซัดหน้ามันสักที" ผมยังบ่นไม่หยุด มีไอ้น้ำลูบหลังให้ใจเย็นลง.. เย็นไม่ลงจริงๆ เด็กเวร! "มึงจะไม่เอาเงินแล้วใช่มั้ย พ่อมึงก็เทมึงทิ้งไปละ.. มึงควรหาผัว" "ไอ้น้ำ!!" "กูหยอกๆ ..อยากให้มึงใจเย็นๆไง" ผมมองหน้ามันเซงๆก่อนจะเหลือบไปเห็นหน้าไอ้เด็กนั่นกำลังยืนพิงพนังมองผมกับไอ้น้ำในมุมมืดๆอยู่ "พ่อทิ้งรึไง?" "มึงหุบปากไป!" "ให้กูเลี้ยงมึงแทนมั้ยละ ..เก่งแบบมึงกูจัดการแป๊บเดียวอยู่หมัด" "ไอ้คุณณณณ.. แค่ไอ้เดนคนเดียวกูก็แย่พอละ มึงยังจะมายั่วมันอี๊กกกกก" ไอ้น้ำเอามือลูบหน้าตัวเองอย่างหมดอารมณ์ ก่อนจะยืนเอาแขนสองข้างยันข้างตัวผมไว้ กันผมมีเรื่องกับไอ้เด็กนี่ "เอามั้ยล่ะ?" "เอาตีนกูมั้ยละ ไอ้เด็กเวร!!" "มีไรกันวะ ..เห็นไอ้ภาคไปเรียกกู" ใครสักคนโผล่เข้ามาทางหลังร้าน พลางกวาดสายตามองผมกับไอ้เด็กนี่กำลังจะมีเรื่องกัน ก่อนจะหันไปทางไอ้เด็กนั่นพร้อมกับขอคำตอบ "ไอ้คุณ.. มึงไปแหย่ไรเด็กใหม่" "เปล่า.." "เอาดีๆ" "เปล่าคือเปล่า" "งั้นมึงไปได้ละ ..ส่วนมึงเด็กใหม่ที่ไอ้อาร์ทมันฝากใช่มั้ย" พี่คนเดิมหันหลับมามองทางผม ที่มีไอ้น้ำกันตัวไว้อยู่ ก่อนมันจะตกใจกลับมายืนดีๆ "คะ ครับพี่" ไอ้น้ำตอบแทนผมที่กำลังทำหน้าเซงไม่หาย "พรุ่งนี้ก็พร้อมเริ่มงานได้เลย มึงไปยืนเป็นบาร์เทรนเดอร์ช่วยชงนั่นแหล่ะ น่าจะได้อยู่" "ครับ.." ผมตอบสั้นๆก่อนพี่คนเดิมจะพยักหน้ากับไอ้น้ำมัน แล้วเดินกลับเข้าไปในผับ "..ใครวะ" "ก็พี่พันเก้า พี่ไอ้คุณนั่นแหล่ะ" "เออ!" "แล้วมึงจะใส่อารมณ์กับกูทำไมเนี่ยยย" "ไอ้เด็กนั่นมันชื่อไรนะ?" ผมหันไปถามไอ้น้ำที่กำลังจัดแจงเสื้อตัวเองให้เข้าที่ ก่อนมันจะเงยหน้าขึ้นมา พร้อมกับเลิกคิ้วมองหน้าผมงงๆ "ทำไมวะ" "กูจะได้ติดแบล็คลิสแม่งไว้" "มึงแม่งไม่เลิกแค้น?" "เออ! ..ตกลงมันชื่อไร?" ผมยังไม่ลืม หันไปถามไอ้น้ำอีกรอบ มันถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะมองหน้าผม "เจ้าคุณ" ........................ เช้านี้ ผมก็ยังมาเรียนตามปกติ ..งานก็คืองาน เรียนก็คือเรียน ยังไงก็ต้องแยกสองเรื่องนี้จากกัน ผมนั่งเซงรออาจารย์เข้ามาสอน ส่วนไอ้ข้างๆก็ยังมีเวลาว่างนั่งกดเกมของมันไป ..เวลาเล่นเกมคือเล่นเกม เวลาเรียนมึงก็ยังเล่นเกม! ผลั๊วะ! "โอ้ย! ไอ้เดน ไรของมึงวะ" ยังมีน่ามาถาม วันๆไม่คิดทำไรหรอก นอกจากกดเกมของมัน เห็นแล้วขัดหูขัดตาชิบหาย.. "มึงเลิกมองจ้องบ้างได้มั้ยวะ เสียสายตา" "มึงมันไม่เข้าใจศาสตร์แห่งเกมหรอกเว้ย กูให้มึงลองเล่นแล้วมึงก็ไม่ลอง" จบไปจะได้เป็นหมอมั้ยวะมึงเนี่ย "ปัญญาอ่อน ..งั้นกูไปแดกข้าวรอ" ผมที่กำลังจะเตรียมตัวลุกจากเก้าอี้ ก็ต้องเปลี่ยนเป็นหน้าเซงที่ไอ้เพื่อนตัวดีผม มันกำลังเอาขามาพาดขาผมอีกที "มึงจะโดดคาบจารย์แม่หรอวะ?" "โดดไรมึง เค้ายกคลาสกันหมดละ.. กูจะไปหาข้าวแดก แล้วจะกลับไปนอน" "เอ้า ..ไมมึงไม่บอกกูวะ" มันทำหน้าเซงๆแต่ตากับมือมันก็ยังกดยิกๆเล่นเกมของมันไม่หยุด "มึงรอกูก่อน ใกล้แตกละ" "แตกไรของมึงอีก!" "ป้อมกูเนี่ยไอ้สัด ..โอ้ยแม่ง เล่นไงกันวะ!" น่ะ.. แล้วมันก็พาลไม่พอใจเพราะแพ้ กูเห็นมึงเล่นทีไรแม่งก็แพ้ตลอดอ่ะ ผมนั่งดูมันหัวเสียที่กำลังด่าๆทีมมัน ก่อนมันจะจัดการยัดมือถือเข้ากระเป๋ากางเกง พร้อมกับหันมามองทางผม "ไม่ไปไงวะ?" "จะไปได้ไง เมียมึงรอหน้าห้องอ่ะไอ้สัด" ผมพยักหน้าเชิงชี้ไปทางข้างหลังมัน ก่อนมันจะให้ไปมองตามสายตาของผม พอมันเห็นแบบนั้นก็ทำหน้าเซงจัดก่อนเดินเข้าไปหาเด็กมัน ผมเลิกสนใจมันก่อนจะจัดแจงเสื้อผ้าตัวเองให้เข้าที่ ..ตอนขาพาดผมนี่ไม่เคยคิดถึงว่าเสื้อนักศึกษาจะยับเลย ผมเดินเอ่ยๆเฉ่ยๆออกมายืนรอไอ้น้ำอยู่ที่หน้าห้อง ปัญหากับเมียน้อยมันนี่ไม่จบสิ้นสักที แล้วก็ต้องมาโยงให้ผมเป็นเมียหลวงมัน ..มันใช่เรื่องที่ผมจะต้องเอาตัวเข้าไปเกี่ยวมั้ย? แต่ช่วยไม่ได้ เด็กนี่ก็ใช่ย่อย หลอกแดกเพื่อนกูซะเป็นปี เจริญล่ะไอ้น้ำ.. "เคลียร์เสร็จยังวะ กูหิวละ" "แม่ง! มึงไปก่อนเลย เอาแพนงไข่ดาว2ใบไว้ให้กูด้วย เดี๋ยวกูตามไปนะเมีย..หลวง" แขยงหูไอ้สัด!! "ต่อหน้านิ้งเลยนะพี่น้ำ!!" "เออ!" ผมรีบหนีไอ้น้ำกับเด็กมันออกมาก่อน ขืนอยู่ต่อ โดนเมียมันพาลด่าผมอย่างวันนั้นอีก ..แม่ง ผมออกจะเป็นผู้ใหญ่ละ ดันโดนเด็กเลียปาก ถุย! คิดละอนาถ ผมเดินไปที่ร้านข้าวแกงเจ้าประจำ ก่อนจะสั่งแพนงไข่ดาว2ใบ 2จาน จะได้ไม่เป็นการเรื่องมากวุ่นวายกับชีวิตผม ผมกินอันนั้นก็อยากจะกินตาม ผมกินอันนี้ก็อยากจะกินตาม ..เป็นไงล่ะไอ้เดน แดกแพนง3เดือนติด เพื่อนอะไรของมันวะเนี่ย! ผมถือจานข้าวสองใบมาหยุดกลางศูนย์อาหาร พลางกวาดสายตามองหาโต๊ะว่าง ก่อนจะเดินเอาจานไปวางไว้ แล้วเดินกลับออกมาซื้อน้ำเฉาก๊วย.. ผมชอบของดำครับ แฮะๆ ผมยืนต่อแถวร้านน้ำที่ไม่รู้ว่าทำไมต้องมีร้านเดียว ทำเอานักศึกษาต่อแถวกันเป็นขบวนเหมือนจะไปเดินพาเลท.. จิตใจผอ.ทำด้วยอะไร!!! พูดละกลุ้มใจ.. ผมหันไปมองโต๊ะตัวเองเป็นระยะๆ พลางมองหาไอ้น้ำเผื่อมันหาผมไม่เจอ ก่อนคิวซื้อน้้ำจะถึงผม ผมจัดการซื้อน้ำพร้อมกับถือน้ำกลับมาที่โต๊ะ แต่ผมก็ต้องถอนหายใจออกมาหนักๆพร้อมกับวางแก้วน้ำลงโต๊ะแบบไม่พอใจเท่าไหร่ "มึงมาทำไม?" ไอ้คนที่นั่งพิงเก้าอี้เล่นมือถือเงยหน้ามามองผม ก่อนจะกระตุกยิ้มที่มันกระตุกต่อมอารมณ์ผมมาก "ทำไมกูจะมาไม่ได้?" "มึงเรียนหมอรึไง หน้าแม่งไม่ให้ สันดารอีก" "มึงสันดารดีตาย" ไอ้...... ผมยืนลูบหน้าข่มอารมณ์ตัวเองให้ไม่มีเรื่องในมหาลัย พ่อก็ไม่คุ้มหัวละ มามีเรื่องอีก คงโดนพักการเรียนพอดี "นั่งดิ ยืนค้ำหัวกูทำไม" อืม.. กูจะไม่มีเรื่องกับมึง กูจะเป็นคนดี.. เพราะช่วงนี้กูจน ผมจัดการทิ้งตัวเองนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับมัน มือที่กำลังจะตักข้าวเข้าปากของผมก็ต้องชะงัก ที่ไอ้คุณมันก็พูดขัดคอขึ้นมาซะก่อน "หน้าตามึงก็ดีนะ แต่อารมณ์ร้อนชิบหาย" ผมวางช้อนกลับลงไป พร้อมกับตวัดสายตาไปมองหน้ามัน "เสือกไรเรื่องกู" "เอเดน แพทย์ ปี3 สาขาหมอหมา ..ที่กูหมายถึงคือปากมึงหมา" "มึง.." ไอ้เจ้าคุณเลิกคิ้วมองหน้าผม ที่ตอนนี้ผมเดือดสุดๆ เดือดพอจะยอมมีเรื่องจนถึงขั้นพักการเรียน.. แต่ปัญหาคือถ้าผมโดนพักการเรียน คำพูดที่ดูถูกผมมันจะกลับมาคือ "กูว่าละ มึงเอาตัวไม่รอด สุดท้ายมึงก็ต้องมากราบตีนให้ดูช่วยเรื่องมึงอีก ไอ้ลูกเวร!" ครับ.. ผมถูกพ่อหมายหัวไว้ "แดกสิ รอหมาในปากออกมาก่อนค่อยแดกรึไง?" เนี่ย! ไอ้เวรข้างๆแม่งก็ยั่วให้อารมณ์ผมขึ้นทุกที ..แล้วเมื่อไหร่ไอ้น้ำจะโผล่หัวมาวะ เคลียร์กับเมียมันถึงไหนละเนี่ย! "หรือมึงแดกไม่ลงต้องให้กูป้อน?" "มึงหัดเงียบปากมึงบ้างเถอะ" "ใจเย็นขึ้นนะเรา" เราบ้านมึงสิ เรียกกูซะเป็นเด็ก! ผมเลิกสนใจมันก่อนจะตักข้าวคำโตเข้าปาก "วันนี้มึงคงไม่ลืมนัดกูใช่มั้ย?" "กูไม่เคยนัดมึง" ผมตักข้าวอีกคำเข้าปาก พร้อมทำท่าทางเมินสายตาที่มันมองมาทางผมอยู่ "มึงนี่ยังไง เมื่อวานกูก็บอกอยู่ว่าจะไปหา ..ลืมรึไง? หมอหมา?" "กูไม่จำ!" "ใจเย็นๆ ..กูไม่ได้มาหาเรื่องมึงสักหน่อย" ยั๊วะกูขนาดนี้บอกไม่ได้มาหาเรื่อง มึงด่ากูหมาสามรอบละ กูเย็นได้เพราะกูมีคดีติดตัวอยู่เท่านั้นแหล่ะ เดี๋ยวเถอะมึง ให้กูอยู่นอกมหาลัยก่อนเถอะแต่ถ้าอยู่ผับก็ไม่ได้อยู่ดี ..แม่งเสียเปรียบชิบหาย ผมนั่งเซงเสียอารมณ์พักใหญ่ ก่อนไอ้เพื่อนตัวดีผมจะรีบวิ่งหน้าตั้ง พร้อมกับยืนหอบอยู่หัวโต๊ะพูดอะไรไม่ออก "แดกน้ำก่อนมึง" ผมยื่นน้ำเฉาก๊วยไปให้มันก่อนมันจะดูดทีเดียวครึ่งค่อนแก้ว "โอ้ยเหนื่อย.. แม่งตื้อกูชิบหายเลย" "เมื่อไหร่มันจะยอมปล่อยมึงสักทีวะ กูเป็นเมียหลวงให้มึงจนมันจะฆ่าปาดคอกูสักวัน" ผมบ่นเหมือนที่เคยบ่นประจำ ก่อนไอ้น้ำมันจะหันไปเจอไอ้คุณที่นั่งลอยหน้าลอยตาอยู่ตรงข้างผม "มึงมาไงอีกเนี่ย ไม่ใช่มาหาเรื่องกัดกับไอ้เดนหรอกใช่มั้ย" "ไม่นะ" "ไม่นะบ้านมึงสิ ด่าหมากูสามรอบละ" ผมยังเคืองไม่หาย ไอ้คุณมันก็ทำท่าไหวไหล่กวนตีนมาให้อีก ผมได้แต่ยัดข้าวเข้าปาก ปิดปากไวๆของตัวเองเอาไว้ "กูปวดหัวกับเมียน้อยกูไม่พอ ยังต้องมาเป็นกำแพงให้พวกมึงสองคนอีกหรอวะเนี่ย?" "แล้วใครใช้ให้มันเคลียร์กับเมียน้อยมึงนานๆ ข้าวที่กูซื้อมา แห้งติดจานไปหมดละ" ผมเลื่อนจานไปไว้หน้ามันที่ไอ้คุณมันยังมีน้ำใจขยับให้เพื่อนผมนั่งข้างๆมันตรงข้ามผม แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจว่ามันมานั่งป่วนผมทำไมอีก ไม่มีเรียนรึไง?! "มึงเรียนอะไร?" "มึงถามใครวะ" ไอ้น้ำเงยหน้าขึ้นมาถามผมที่อยู่ๆก็พูดขึ้นมาไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย "ถามมึงมั้ง เรียนหมอด้วยกันเนี่ย" "งั้นถามกู?" ผมที่ด่าไอ้น้ำที่พึ่งโชว์โง่ไปหมาด ๆ หันไปมองไอ้คุณที่ยังทำหน้าเลิกคิ้วมาให้ผม "เออ!" "แล้วมาเสือกไรเรื่องกู" อืม..กูชักเก็บอารมณ์ตัวเองไม่อยู่.. เอาคำกูมาย้อนกู เจ็บไปอีกสิไอ้เดน ผมถอนหายใจหนักๆเก็บอารมณ์ของตัวเองที่กำลังจะเดือนขึ้นมาอีกรอบให้ไหลลึกกลับเข้าไปในก้นบึ้ง "กูเรียนบริหาร" "ไม่ต้องตอบก็ได้ ..กูไม่ได้อยากรู้ละ" "มึงนี่ยังไง" "กูเบื่อพวกมึงตีกัน ..ข้าวกูไม่อร่อยเลย ไปเปลี่ยนก่อน" แล้วไอ้น้ำมันก็ลุกหนีไปเลย กูกำลังจะถามมึงว่าพี่เก้าแกเรียนวิศวะไม่ใช่หรอ "กูไม่ได้โง่เรียนตามพี่กู" เสือกอ่านใจกูได้อีก ..ฟังแล้วแหม่งๆ มันบอกไม่ได้โง่เรียนตามพี่มัน แล้วกูกับไอ้น้ำนี่โง่เรียนตามกันล่ะสิ ..เจ็บไปอี๊กกกกก "...." "เงียบแดกแบบนี้ มึงตายรึไง?" "มึงนี่ยังไง พูดมากก็ว่ากูปากหมา ไม่พูดก็เสือกหาว่ากูตาย" "แล้วมึงพูดดีไม่เป็นรึไง" "เป็น แต่ไม่ใช่กับมึงแน่ๆ" ผมตอกกลับมันไปที ก่อนจะเอาข้าวยัดปากตัวเองไปด้วย ให้ตายเถอะ ถ้าจารย์แม่ไม่ยกคลาสกูคงไม่มานั่งเถียงกับไอ้เด็กนี่ "มาละ กูได้ข้าวขาหมูมา ..แต่ทำไมแพนงมึงน่ากินวะ" ข้าวแห้งกูมึงก็ไม่เว้น "รีบๆยัดเข้าปากได้ละ กูจะกลับห้อง" "งั้นกูคงกลับเหมือนกัน.. ไว้เจอกันที่ผับนะครับ พี่เดน" มันพูดพลางเอื้อมมือมาสกิดคางผม ก่อนจะเดินไปจากตรงนี้ ใจเย็นไว้ เดนเอ้ย.. ผมเอาหลังมือปาดๆที่คางตัวเองก่อนจะเอาน้ำเฉาก๊วยมาดูดให้หมดแก้ว "มันดูสนใจมึงนะ" "สนใจกับผี.. มาเรียนยังมาเจอ" "มึงไม่สังเกตมัน ว่าทำไมมากวนๆมึง" "เอาเวลาไหนมาสังเกตุ เอาให้กูรับมือกับมันได้ก็พอละ" "มันก็หล่อนะมึง เดือนบริหารปีที่แล้ว" ผมเงยหน้ามองไอ้น้ำอีกรอบ สันดารแบบมันสามารถเอาตำแหน่งเดือนมาได้เนี้ยนะ สงสัยจะมองแต่ความหล่อแล้วมองข้ามสันดารมันไป "มึงแอบด่ามันอยู่ในใจล่ะสิ" "อย่าทำรู้เยอะ รีบแดกๆเข้าไปให้หมด" ผมกอดอกเอนหลังพิงเก้าอี้รอไอ้น้ำรีบกินข้าวต่อ พลางคิดตามคำพูดไอ้น้ำ ..ผมจะต้องเจอคนแบบมันไปถึงเมื่อไหร่ ถ้าผมยังไม่มีปัญหาเอาตัวรอด สงสัยต้องหน้าผู้ชายเลี้ยเหมือนไอ้น้ำว่าแล้วละมั้ง ..ผมพูดเล่นครับ