ทิวหลงดาว(สิงห์)

episode 3 อย่าอวดดี

ทิวา หลง ดาว.

Episode 3

อย่าอวดดี

โดย GISELE_GINOICHI

ลำแขนแกร่งช้อนอุ้มคนตัวเล็กโยนลงเตียงอีกครั้งด้วยแรงเพิ่มทวีคูณกว่าครั้งแรก ถึงแม้จะเป็นเตียงนุ่มเกรดเอ หากถูกโยนด้วยแรงขนาดนี้ พราวนพา รับประกันจากตัวเธอเลย ว่าจะจุกจนไม่มีทางลุกไหวแน่นอน เพราะเธอเองกำลังเผชิญกลับสถาการณ์นี้อยู่!

"เราจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย รีบปล่อยเรา ถ้าคุณไม่อยากเสียใจทีหลัง!"

เสียงนิ่มสั่นพร่าราวกลับแมวน้อยที่ตื่นกลัว ความประหม่าผุดพรายขึ้นทั่วกรอบหน้าหวานอย่างที่ไม่เคยเป็น

ดวงตาร้ายกาจมองจับจ้อง คนที่มีกลิ่นหอมหวานไปทั้งร่างอย่างนึกสนุก

"เอาสิ...ลองดู"

"ก็ยังไม่รู้ ว่าใครต้องเสียใจ"

แคว้ก!

ริมฝีปากบางขบกันเเน่นจนเป็นเส้นตรง ช่องท้องบอบบางหดเกร็งโดยอัตโนมัติเมื่อถูกร่างสูงใหญ่ กระชากเสื้อนักศึกษาพอดีตัวออกในคราวเดียว ริมฝีปากน้อยเผยออ้า ตั้งใจจะไขความเข้าใจผิดกับถูกนิ้วมือของเขา สอดแทรกเข้าไปแทน

"อื้ออ" นับดาวบ่นอู้อี้ น้ำลายสีไสไหลยืดออกมาตามมุมกรีบปาก เครื่องหน้าหวานแดงเต็มไปด้วยความอับอาย ขณะที่คนทำอย่างเขา ก็ยังสอดนิ้วเข้าปากเธออยู่อย่างนั้น และพูดในเชิงบังคับ ให้เธอ

"ดูดมันเข้าไป"

ร่างเล็กสั่นเกร็งจากสัมผัสที่หยาบโลนจากคนตรงหน้า ทิวากรก้มลงชิดซอกคอขาว สูดดมเอากลิ่นที่เขาพึงสงสัยมาตั้งแต่ช่วงหน้าประตูเข้าไปจนเต็มปอด ตาคมนิ่งลึกช้อนขึ้นมองริมฝีปากน้อยที่เผยออ้าขึ้นลง ลำคอหนาแห้งผากลงเรื่อยๆ

'อยากจูบ'

เสียงในหัวมันดังก้อง

รับกลับร่างกายที่มันอยาก

'สำผัส' คนตรงหน้าทุกสัดส่วน

ทั้งที่ไม่เคยทำกับใคร.....

ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดหนักหน่วงขึ้นทุกขณะ ความหวามไหวปั่นปลุก ห้วงอารมณ์ดิบเถื่อนในจิตใจขึ้นมาเรื่อยๆ

ร่างเล็กที่เคยขัดขืนเริ่มแข้งขาอ่อนลงยวบทุกสำผัส และใช่...คนกลัดมันยกยิ้มร้าย

เรียวขาขาวถูกมือหนากางออกกว้าง มืออีกข้าง ก็ยกขาขาวให้เอียงสูงขึ้นชิดกับหน้าอกทรงโต ซองฟอยด์สีเงินถูกฉีกมาสวมใส่จนเต็มลำด้วยความรีบร้อน ไม่ปล่อยโอกาสให้คนได้ร่างขยับ

มือหนา จับท่อนเอ็นแข็งขืน มาจ่อที่ปากทางรัก พลางเสียบเสยเข้าไปเต็มแรง

"อ๊าาาา ฮึก ฮึก"

พราวนพา หวีดร้องเสียงหลงร่างเล็กหดเกร็งไปทุกสัดส่วนความเจ็บร้าวจากช่วงล่างแผ่ซ่านจนร่างบอบบางสั่นสะท้าน

และใช่ คนที่กลัดมันอยู่ก่อนหน้าชาวาบไปทั้งตัว

นัยต์ตาสีนิลหลุบลงต่ำมองจ้องกรีบเนื้อสีหวานที่ปิดสนิทแม้เขาจะดุนดันเข้าไปเต็มที่ มันกลับเข้าไปได้เพียงแค่ส่วนหัว

'เธอยังซิง?'

'แน่น'

'รัดจนเจ็บ'

"ชิบ! ไม่เคยแล้วทำไมไม่บอกวะ!"

เสียงทุ้มต่ำตวาดดุคนใต้ร่าง จนนับดาวที่เจ็บจนชาอยู่แล้วสะท้านด้วยความสั่นกลัว มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลบ่าข้างแก้มเงียบๆก่อนที่ริมฝีปากบวมช้ำจะให้คำตอบที่ถูกถามก่อนหน้า

"เราบอกคุณแล้ว...ว่าเราไม่ใช่"

คราวนี้เป็นทิวากรเองที่ชะงัก จะว่ากันตามจริง เธอก็พยายามบอก

ชั่วจังหวะที่เหตุการณ์กำลังตึงเครียด โทรศัพท์ข้างเตียง ก็แผดเสียงดังก้องขึ้น ทิวากรปรายตามองคนตัวเล็ก แน่นอน ว่าเข้าไปแล้วเกือบครึ่งลำ เขาไม่มีทางถอยแน่ ร่างสูง เอี้ยวตัวไปรับโทรศัพท์ ด้วยน้ำเสียงที่เจือไปด้วยความหงุดหงิด

"ว่า รีบพูด!"

"ฮะ...เฮีย น้องที่นัดใว้ รออยู่ข้างล่าง เฮียจะให้ผมพาไปส่งเลยไหม"

บริกรหนุ่มถามเสียงซื่อ โดยที่ไม่รู้ ไม่มีทางรู้สักนิด ว่าเหตุการณ์ด้านบนเลยเถิดไปถึงไหนต่อไหน

หางคิ้วราวคมกระบี่เลิกขึ้นสูงก่อนที่นัยต์ตาสีนิลจะหลุบลมองคนตัวเล็ก ที่เบนหน้าหนีเขาอยู่ดวงตาสีดำสนิท กวาดไล่ ตั้งแต่ช่วงอก ที่โตเกินไวจนกระดุมเสื้อนักศึกษาปริ เอวคอดเล็ก ที่เขาพึ่งบีบ มาจนถึง จุดสงวนที่มีสีชมพูจัด ไหนจะริมฝีปากสีเชอรี่ที่แย้มอ้าอยู่นั่นอีก แม้จะรู้อยู่แก่ใจแล้วตอนนี้ ว่าเธอไม่ใช่ ืแต่แล้วไง ใครสน ในเมื่อกูเอง ก็ไม่ใช่คนดี...

"กูมีแล้ว จ่ายเงิน แล้วส่งกลับไป"

เสียงทุ้มต่ำออกคำสั่ง ขณะที่มือหนา กระตุกเสื้อตัวเล็ก จนกระดุมสีเงินขาดทั้งราวในคราวเดียว

นับดาวตาเบิกโพลง

"เราเจ็บ!"

"ทำไมคุณยังไม่หยุดอีก!"

นับดาวเอ่ยทั้งท้วง พยายามถดกายหนีสถานการณ์ล่อแหลมตรงหน้า

"ให้หยุดทั้งๆ เข้าไปครึ่งลำแล้ว? "

กรีบปากเชิดรั้น ยกขึ้นด้วยความพอใจอยู่ชั่วครู่ หากแต่เป็นแค่เพียงแวบเดียว

เขาถดกายออก รูดถุงยางทิ้ง ก่อนจะถ่มน้ำลาย ลงบนแกนกายขนาดใหญ่พร้อมกลับเสียบเสยเข้าไปอีกครั้งและคราวนี้ มันลึกจนสุดโคน

"ปึก!"

"อ้ะ!"

นับดาวกระตุกสั่นเกร็งเจ็บจนชาไปทั้งท่อนล่าง ความเป็นเขาทำเธอ จุกแน่น ช่วงล่างร้อนผ่าว ทั้งเจ็บเเสบทั้งปวดหน่วงจนแทบหายใจไม่ออก

เครื่องหน้าหล่อบิดเบ้ไม่ต่างกัน ความคับแน่นที่เจอ นำพาความเสียวซ่านมาให้เขาจนแทบปริแตก มือใหญ่ สอดเข้าไปขยำ หน้าอกกลมโต อย่างรุนแรง พร้อมกับควงบดสะโพกเริ่ม ชักเข้าออกหนักหน่วง

กลิ่นคาวเลือดจางๆ ลอยขึ้นมาประทะจมูก ย้ำเตือนให้นับดาวรู้ ว่าเธอไม่มีทางเหมือน

เดิม ได้อีกแล้ว...

"อื้อ"

กรับปากสีเชอร์รี่เม้มแน่น ไม่ส่งเสียงให้คนใจร้ายได้ยิน หยดน้ำสีใสไหลพรากจนอาบไปทั้งพวงแก้ม จำใจยอมรับความกักขระที่เขาทำกับเธอ เงียบๆ ไร้เรี่ยวแรงจะต่อสู้ ปล่อยให้เขา ขยับกายอยู่เข้าออกอยู่แบบนั้น ในหัวเพียรเฝ้าภาวนาให้มันจบลงสั้นๆ

แรงสอดใส่ ถูกโหมกระหน่ำถี่รัว เสียงเนื้อแน่นหนั่นกระทบกันคละเคล้ามากับเสียงแทงเข้าออกดังสวบๆ ลอยเขาหูเป็นระยะ ทิวากรครางเสียงต่ำ โหมสะโพกกระแทกหนักๆ จนร่างเล็กสั่นคลอน บางช่วงลดจังหว่ะลงแต่กลับตอกตรึงหนักแน่นจนใบหน้าสวยบิดเบ้ ดวงตาที่เคยสุกใสพร่ามัว ไปด้วยหยดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด จากที่เคยเจ็บปวด ปฏิกิริยาร่างกายกลับเปลี่ยนเป็นเสียวซ่าน.

...

"ซี้ดด"

เสียงคำรามทุ้มต่ำครวญครางกระทบใบหูขาวไม่รู้เป็นครั้งที่เท่าไร นับดาวรับรู้เพียงแค่ร่างหนาเริ่มหดเกร็งไปทุกส่วน เสาร์ค้ำสวรรค์ใหญ่ที่เคยจ้วงแทงเข้าออกขยายใหญ่ขึ้น ขณะที่มือหนาเริ่มบี้ครึง ปลายยอดสีสวย รุนแรงจนเจ้าของร่างต้องยื่นมือมาปัด

"คะ..คุณคะ...บะเบา...เบาหน่อย"

นับดาวเอ่ยท้วงด้วยเรี่ยวแรงที่ยังพอมีเหลืออยู่ หากแต่ถ้อยคำที่ใช้ที่พูด และสีหน้าที่ใช่กลับเป็นตัวกระตุ้นอารมณ์คนตรงหน้า ให้ท้วมท้นรุนแรงขึ้นอีกระลอก

ทิวากร อัดกระแทก ใส่ร่างเล็กไม่ยั้ง จนเธอกรีบปากบวมช้ำเผยออ้าครวญครางไม่เป็นภาษา เสาร์ค้ำโลกแข็งขืนพองคับแน่น ตามจังหวะ ที่ดุดัน

เขาคำรามลากยาวติดๆ พร้อมมือหนาที่ฟาดลงบนสะโพกขาวนวลเต็มแรง

ป๊าบ!

"อ๊าา!"

นับดาวร้องหวีดหวิว ดวงตากลมเหลือกลาน กับสำผัส ที่รุนแรงในช่องท้องความอุ่นซ่านแตกกระเซ็นอยู่ภายใน สะโพกกลมกลึงเผลอยกลอยขณะที่ปลายเท้าเรียวจิกเกร็งครูดไปกลับที่นอนก่อนจะแผ่หราลงอย่างหมดแรง

ขณะที่ทิวากร กดกายเข้าร่องนุ่มจนลึกสุดโคน ปลดปล่อยในกายเธอทุกหยาดหยด

ใบหน้าหล่อร้ายก้มลง กระชิบชิดใบหูที่ชื้น

ไปด้วยเม็ดเหงื่อ เน้นย้ำด้วยน้ำเสียงที่หนักเเน่น

"ปากบอกให้ปล่อย แต่ข้างล่าง ดูดโคตรแรง ย้อนแย้งจังนะครับ"

เครื่องงามยับย่น ความอายปรากฏบนเครื่องหน้าหวานแทบทุกอณูเนื้อ นับดาวเบนหน้าหนี ก่อนจะเอ่ยด้วยเนื้อเสียงที่คิดเอาเองว่าเข้มที่สุด

"เสร็จแล้วก็ปล่อยเรา!"

เพียงแค่สะบัดตัวเล็กน้อย ความเจ็บแสบจากช่วงล่างสะท้านขึ้นมาจนนับดาวตัวงอ แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังพยายาม ถดกายหนีเขา

ทิวากรมองคนใต้ร่างนิ่งๆ ความไม่พอใจเริ่มก่อตัวช้าๆ

"อย่าอวดดี"