"What noise?" Nag-aalanganing tanong ko sa kaniya. But I think, he didn't hear me because he didn't face me. Well, mas okay na iyon kaysa magkabanggaan nanaman ang tingin namin na siyang pwedeng maging dahilan nang pagkabog nanaman ng puso ko.
Naiiling ko na lamang na ibinalik ang tingin ko sa harapan pero hindi ko iyon ipinahalata sa katabi ko. Don't get me wrong here, I'm here beside him because he's my trainor and nothing more, nonetheless.
At kahit na sabihin ko pang nasa labas na kami at tapos na ang session namin, napakalakas ng ulan para lumayo ako sa kaniya. Ayaw ko namang sipunin at maging pabigat pa kay Tita Aubrey kapag nagkataon na magkasakit ako.
Inilabas ko na lamang ang cellphone ko para kahit papaano ay mawala ang pagkabagot ko. Ayaw ko naman na kausapin siya nang dahil
