AUBREY'S POV
Nagmamaneho ako ngayon papunta sa munisipyo. Mahigpit ang hawak ko sa manibela. Sa tuwing nakikita ko ang mukha ni Kurt sa aking isipan. Para bang umaakyat lahat ng dugo sa utak ko.
Hindi ko rin alam ang dahilan ko para magalit ako ng sobra sa kanya. Tinanong ko rin ang sarili ko, 'Bakit kailangan mong gawin 'to?'.
Isa lang ang maisasagot ko galit ako. Galit na galit ako. Hindi mabubura o mawawala ng isang sorry ang kamaliang nagawa niya. Ganoon ba ako naging mabait, para lokohin niya ako? Napailing na lang ako sa naisip ko.
Maya-maya ay nakarating na ako sa parling lot ng munisipyo. Idenial ko ang cellphone number ng aking lawyer.
"Oh, nasaan ka na?" bungad kong tanong nang sagutin niya ang tawag.
"Okay, bilisan mo. Dahil kapag umabot ng limang minuto ang itinagal ko di
