Between Two Billionaires (SPG)

CHAPTER 1 Abegail Monti POV Nagtatrabaho ako sa Luna Sera Bar bilang Bar Entertainer at ngayon ay kausap ko ang boss ko na si Carolina Ramirez. Hindi ko maiwasang maramdaman ang kaba sa aking dibdib habang nakatayo sa likod ng entablado, naghihintay na ipatawag ako upang sumayaw. "Abegail, ikaw naman ang ating susunod na bibida," ani Carolina sa kanyang mapanudyo ngunit magiliw na boses. "Oo po, Carolina," tugon ko ng may kaunting kaba sa aking tinig. "Ikaw ang pinakamagaling na performer dito, Abegail. Alam kong magiging kahanga-hanga ka rin ngayong gabi," sabi niya sa akin, na tila ba sinusubukan niyang alisin ang aking nerbiyos. "Salamat po, Carolina. Subukan ko po ang aking pinakamahusay," tugon ko, inaasahan na bigyan siya ng kasiyahan sa aking performance. Tumango si Carolina bago tuluyang umalis upang ipagpatuloy ang pag-aasikaso sa iba pang mga gawain sa bar. Sa sandaling iyon, naramdaman ko ang pagbuhos ng lakas sa aking katawan. Hindi ko maikakaila na ito ay isang malaking oportunidad para sa akin upang ipakita ang aking talento at galing sa entablado. Matapos ang ilang minuto ng pag-aantay, narinig ko ang boses ni Carolina na nagpapaunlak sa akin na sumampa sa entablado. Inisa-isa ko ang aking mga galaw at pumunta sa sentro ng stage habang ang musika ay unti-unting umiikot sa paligid. Sa bawat hakbang na aking ginagawa, sinusubukan kong ilabas ang aking pinakamahusay na pagsasayaw. Ang pag-indak ng aking katawan ay tugma sa ritmo ng musika, habang ang aking mga galaw ay puno ng pagnanais na magpabilib sa mga manonood. Sa tuwing tumitingin ako sa mga mukha ng mga tao sa audience, nakikita ko ang kanilang mga reaksyon. May mga taong nakangiti at nagpapalakpakan, samantalang may mga tahimik na nanonood lang ngunit makikita sa kanilang mga mata ang paghanga sa aking performance. Sa bawat minutong nagdaan, nadama ko ang aking kumpiyansa na lumalaki. Ang mga galaw ko ay nagiging mas malaya at mas malakas, at sa bawat pag-ikot ng musika, tila ba ako ay isang bahagi na rin ng mismong tugtog. Sa pagdating ng huling bahagi ng aking performance, pinilit kong gawing espesyal at nakakataas ng balahibo ang aking pagtatapos. Nagpakawala ako ng isang huling pag-indak na puno ng emosyon at damdamin, na nag-iwan ng isang marka sa mga manonood. Matapos ang aking pagtatanghal, naramdaman ko ang isang malakas na palakpak mula sa audience. Iyon ang tunay na gantimpala para sa akin, ang pag-angkin ng kanilang pagsuporta at pagpapahalaga sa aking talento. Pagkatapos kong bumaba sa entablado, lumapit si Carolina sa akin na may ngiti sa kanyang mga labi. "Abegail, napakagaling mo! Tunay kang nagbibigay ng aliw sa aming mga kostumer. Salamat sa iyong husay at dedikasyon," sabi niya sa akin, na tila ba puno ng paghanga. "Salamat din po sa pagkakataon na ito, Carolina. Ipinapangako ko na patuloy akong magbibigay ng aking best para sa Luna Sera Bar," tugon ko, puno ng pasasalamat sa pagtitiwala na ipinagkaloob niya sa akin. Pagkatapos ng aming maikling pag-uusap, nagpatuloy ako sa pag-aasikaso sa iba pang mga gawain sa bar. Sa bawat sandaling lumilipas, ang aking puso ay puno ng kasiyahan at pasasalamat sa oportunidad na ibinigay sa akin na magpakitang-gilas sa entablado ng Luna Sera Bar. Antonio Lim POV Palagi akong bumibisita sa Luna Sera Bar, isang lugar na hindi lamang nag-aalok ng masarap na inumin kundi pati na rin ng magagandang palabas at entablado. Kanina, habang ako ay nag-aabang ng aking iniinom, napansin ko ang isang babae na sumasayaw sa entablado. Siya ay kakaiba sa lahat, hindi lang dahil sa kanyang kagandahan kundi pati na rin sa kanyang kakaibang charisma at galing sa pagsasayaw. Matapos ang ilang sandali, ang kanyang pag-indak ay nakuha ang aking atensyon. Ang bawat galaw niya ay puno ng grasya at kahalagahan, na tila ba siya ay nasa kanyang sariling mundo habang sumasayaw. Hindi ko maiwasang mahumaling sa kanyang kakaibang presensya sa entablado. Sa bawat piraso ng musika, tila ba siya ay nakakonekta sa bawat tono at ritmo. Ang kanyang katawan ay gumagalaw sa isang paraang puno ng pagnanais at ekspresyon, na nagpapahayag ng kanyang sariling kwento sa pamamagitan ng pagsasayaw. Hindi ko maitago ang aking paghanga sa kanya habang patuloy siyang nagbibigay ng aliw at kasiyahan sa mga manonood. Habang pinapanood ko siya mula sa aking pwesto sa bar, napansin ko rin ang reaksyon ng ibang tao sa paligid. May mga taong hindi mapigilang magpalakpakan at tumitig sa kanya nang may kasamang paghanga. Ang iba naman ay tahimik na nanonood, ngunit makikita sa kanilang mga mata ang paghanga at pagtangi sa kanyang talento. Sa bawat minuto na lumilipas, lalo pang lumalim ang aking paghanga sa kanya. Hindi lang siya magaling sa pagsasayaw, kundi mukha rin siyang puno ng karakter at personalidad. Ang bawat galaw niya ay nagpapakita ng kanyang lakas at kahinaan, kanyang saya at lungkot. Hindi ako makapaniwala na isang taong kagaya niya ay makikita ko lang sa isang bar. Pagdating sa huling bahagi ng kanyang performance, hindi ko maipinta ang aking mga mata sa kanya. Ang kanyang huling pag-indak ay puno ng damdamin at emosyon, na tila ba siya ay naglalabas ng lahat ng kanyang puso at kaluluwa sa entablado. Sa pagtatapos ng kanyang performance, hindi ko mapigilang magpalakpakan kasama ng ibang tao. Matapos ang kanyang pagtatanghal, hindi ko maalis ang ngiti sa aking mga labi. Siya ay talagang kahanga-hanga at isang tunay na alamat sa mundong ito ng pagsasayaw. Sa wakas, natagpuan ko ang aking sarili na nagnanais na makilala siya at malaman ang kanyang kwento. Pagkatapos ng kanyang performance, nagpasya akong lumapit sa kanya. "Hi, ako si Antonio," bungad ko sa kanya ng may ngiti. Napatingin siya sa akin ng may kaunting pagtataka bago ngumiti at sumagot, "Ako naman si Abegail. Salamat sa pagpapalakpak kanina." "Hindi ko mapigilang mapabilib sa iyong talento. Ang galing mo sumayaw," sabi ko sa kanya, puno ng paghanga sa kanyang galing. "Salamat, Antonio. Iyon ang aking paboritong bagay sa mundo, ang sumayaw," tugon niya, na tila ba puno ng pagmamahal sa kanyang sining. "Mayroon ka bang iba pang mga performance dito sa Luna Sera Bar?" tanong ko sa kanya, na tila ba gustong malaman ang higit pa tungkol sa kanya. "Oo, narito ako sa bawat gabi. Lagi akong narito upang magbigay ng aliw at kasiyahan sa mga taong dumadalaw dito sa bar," sagot niya, na tila ba puno ng kasiyahan sa kanyang ginagawa. "Hindi ako magtataka kung bakit. Tunay kang magaling," sabi ko sa kanya, na puno ng paghanga at respeto. Rafael Del Rosario POV Bilang isang playboy, palaging handa akong maglaro at magpakasaya sa mga babae na dumaraan sa aking buhay. Walang pinipiling klase o uri, basta't may kagandahan at kakayahan na magbigay ng aliw, handa akong makipaglaro. Ngunit kanina, isang babae ang sumasayaw sa entablado ng Luna Sera Bar na agad na nakakuha ng aking atensyon. Habang ako ay nakaupo sa isang sulok ng bar, nakikihalubilo sa aking mga kaibigan at nagmamasid sa paligid, napansin ko ang isang babae na naglalakad patungo sa entablado. Ang kanyang presensya ay agad na bumihag sa akin, at hindi ko maiwasang tumitig sa kanya habang siya ay sumasayaw. Sa bawat galaw niya, tila ba siya ay isang deyosang bumababa mula sa langit, handang magbigay ng aliw at kasiyahan sa sinumang makakita sa kanya. Ang kanyang katawan ay puno ng grasya at kahalagahan, at bawat pag-indak niya ay puno ng pagnanais at emosyon. Kahit na ako ay isang playboy na hindi nagpapatali sa isang babae, hindi ko maiwasang madama ang init ng aking dugo sa tuwing nakikita ko siya. Ang kanyang kagandahan at kahusayan sa pagsasayaw ay nagbigay sa akin ng isang bagong pakiramdam na hindi ko pa nararanasan noon. Sa bawat piraso ng musika, tila ba siya ay naglalaro sa aking imahinasyon. Ang bawat galaw niya ay nagpapakita ng kanyang kakayahan at galing sa pagsasayaw, na tila ba nananawagan sa akin na lumapit at kilalanin siya ng lubusan. Sa kabila ng aking mga paninindigan bilang isang playboy, hindi ko maiwasang maramdaman ang isang bagong damdamin na sumasalubong sa akin habang pinapanood ko siya. Ang aking dating pagnanasa sa mga babae ay biglang nagbago, at sa halip, naramdaman ko ang isang bagong uri ng paghanga at respeto para sa kanya. Matapos ang kanyang performance, hindi ko mapigilang maglakad patungo sa kanya. "Hi, ako si Rafael," bungad ko sa kanya ng may ngiti. Napatingin siya sa akin ng may pagtataka, ngunit ngumiti rin at sumagot, "Ako naman si Abegail. Salamat sa pag-appreciate sa aking performance kanina." "Hindi ko mapigilang mapabilib sa iyong galing. Talagang kahanga-hanga ka," sabi ko sa kanya, na puno ng paghanga sa kanyang talento. "Salamat, Rafael. Mahalaga sa akin na magustuhan ng mga manonood ang aking performance," sagot niya, na tila ba puno ng kasiyahan sa kanyang ginagawa. "Mayroon ka bang iba pang mga performance dito sa Luna Sera Bar?" tanong ko sa kanya, na tila ba gustong malaman ang higit pa tungkol sa kanya. "Oo, narito ako sa bawat gabi. Lagi akong narito upang magbigay ng aliw at kasiyahan sa mga taong dumadalaw dito sa bar," sagot niya, na puno ng kasiyahan sa kanyang ginagawa.