"น้องฝนวันนี้คงไม่ได้เบี้ยวนัดพวกพี่ใช่ไหมคะ"
"ค่ะ"
ฉันยิ้มรับพวกพี่จอยที่ยืนล้อมโต๊ะทำงานของฉันอยู่ ตลอดระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา ฉันปฏิเสธงานเลี้ยงต้อนรับน้องฝึกงานมาตลอดเพราะท่านรองของฉันน่ะซิ
>.ไลน์!
ท่านรอง : กลับกี่โมง
ไม่แน่ใจค่ะ น่าจะประมาณ 2-3 ทุ่ม : ฉัน
ท่านรอง : วันนี้ฉันไม่เข้าไปนะ..ขับรถกลับเอง
รถเหรอ? ฉันไม่มีรถส่วนตัวใช้นะ..ที่คุณพ่อกับคุณแม่ซื้อให้ก็จอดอยู่ที่บ้านไม่ได้เอามาใช้ เพราะคอนโดไปมหาลัยใช้รถสาธารณะสะดวกกว่า แถมช่วงนี้ก็มีราชรถเกยบ่อยๆด้วย
ไลน์!!
ท่านรอง : กุญแจอยู่ในลิ้นชัก
พอเสียงข้อความดังอีกครั้งหลังจากที่เงียบไป ฉันก็เปิดอ่านมันอีกครั้ง พออ่านจบก็รีบเปิดลิ้นชักโต๊ะทำงานทันที
มันมีกุญแจรถนอนอยู่ในนี่แถมมีโพสต์อิทแปะอยู่ด้วย
'ขับดีดีละ'
ให้ฝนใช้เหรอคะ..ส่วนตัวเลยอะเหรอ : ฉัน
ท่านรอง : อืม ซื้อให้ใช้ในตอนที่ฉันไม่อยู่ เป็นเด็กฉันต้องไม่ลำบาก
