เมจิยังคงนั่งนิ่งพร้อมกับทำหน้าตาเฉไฉแบบไม่รู้ไม่ชี้ถึงแม้จะถูกจับโป๊ะเข้าอย่างจังก็ตาม…ก็ยอมรับแหละว่าเธอรู้สึกไม่พอใจแล้วก็แอบเปรียบเทียบจริงแต่ถ้าจากที่เห็นเขาก็ไม่ได้มีอาการอะไรกับผู้หญิงคนนั้นออกไปทางรำคาญเสียมากกว่า เธอก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นเพราะอยู่ต่อหน้าเธอหรือเปล่าแต่อย่างน้อยๆ ตั้งแต่ที่รู้จักกันมาใจเธอไม่เคยต้องร้อนรนกับเรื่องพวกนี้เลย…นี่คงเป็นอีกเหตุผลที่ทำให้เธอเปิดใจให้กับพี่วินมากกว่าคนอื่น
“หึ…พี่ทำงานต่อแปปนึง” วินไม่ได้เซ้าซี้คาดคั้นคนตัวเล็กต่อเพราะแค่อาการที่เขาเห็นก็ชัดมากพอแล้ว
ผ่านไปสามสิบนาที…
มือหนาคลิกเมาส์สองสามทีก่อนจะกดชัตดาวน์หน้าจอแล้วเก็บเอกสารบางส่วนที่กองอยู่จัดเข้าแฟ้ม
“เสร็จแล้วหรอคะ” เสียงหวานถามขึ้นพร้อมกับปิดหนังสือที่เธอเดินไปหยิบมาจากชั้นวางภายในห้องลงก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟาแล้วก้าวขาเรียวสวยนำหนังสือกลับไปวางคืนไว้บนชั้นตามเดิม
ร่างสูงไม่ได้ตอบอะไ
