“เอ่อ…” คนตัวเล็กยืนเผชิญหน้ากับวินที่ยืนถือกระทะทอดไข่ดาวอยู่ในมือ
“จะไปไหน” เสียงเข้มถามย้ำขึ้นอีกครั้ง
“อ่อ เมกำลังจะไปทำงาน” เมจิตอบออกไปพร้อมยกมือเกาหัวแกรกๆ เพราะทำตัวไม่ถูก
“กินไรก่อนสิ เดี๋ยวค่อยเข้าบริษัทพร้อมพี่”
“เมว่าจะลงไปซื้อแซนวิชด้านล่างน่ะ” อืม…พี่วินทำตัวปกติเลย มาแปลกแฮะหรือว่าเขาลืมเรื่องเมื่อวานไปแล้วงั้นหรอ หรือกำลังหลอกให้เธอตายใจกันแน่?
“ไม่ต้อง ของในตู้เยอะแยะ…หยิบมะเขือเทศให้หน่อย” ร่างหนาเดินถือกระทะกลับเข้าครัวไปพร้อมกับตะโกนมาบอกให้เธอช่วยหยิบของให้เขา
ไว้ใจได้ไหมนะ…
เมจิที่คิดในใจแบบนั้นแต่ก็เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบวัตถุดิบที่เขาต้องการออกมาก่อนจะช่วยล้างน้ำและหั่นพร้อมกับเดินไปวางไว้บนเคาน์เตอร์ครัวข้างตัวเขา จังหวะที่เธอกำลังจะหันตัวเดินออกมาอยู่ดีๆ คนตัวสูงก็เอื้อมมือมาจับหมับเข้าที่ข้อมือของเธอทำให้เมจิตกใจรีบสะบัดแขนทันที
“อะไรของพี่!” ตาสวยเบิกโตขึ้
