ช่วงเช้าของอีกวัน
“เสร็จแล้วววว ~ วันนี้เราไปไหนกันหรอ” ร่างเล็กที่วิ่งออกมาจากห้องแต่งตัวด้านใน
ตาคมมองร่างบอบบางที่วิ่งมาหาเขาในชุดเดรสกระโปรงยาวสายเดี่ยวสีฟ้าหม่นคลุมทับด้วยเสื้อคลุมแขนยาวสีขาวและกระเป๋าผ้าครอสบอดี้ใบจิ๋วคล้องอยู่โดยที่ผมสีน้ำตาลเข้มถูกถักเป็นเปียรวบไว้ด้านข้างก่อนจะผูกด้วยผ้าโพกผมอีกที นี่เขาจะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์ไหมนะ?
ชายหนุ่มที่ได้แต่คิดในใจเพราะปกติเมจิดูอ่อนกว่าวัยอยู่แล้วพอแต่งตัวแบบนี้กลับยิ่งดูเหมือนเพิ่งอายุสิบแปดเมื่อวาน…
ร้านกาแฟ
หนึ่ง สอง ซั่ม แชะ! นิ้วแกร่งกดชัตเตอร์รัวๆ ก่อนจะขยับขาหมุนตัวหามุมและแสงให้ร่างอ้อนแอ้นที่กำลังโพสท่าสู้กับกล้องอยู่
“พอแล้ว พี่กดเป็นร้อยรูปแล้วมั้ง” เมจิเดินเข้าไปหาชายหนุ่มก่อนจะจับข้อมือเขาเข้าไปนั่งในร้านเพราะเห็นว่ากาแฟกับขนมที่สั่งมาเสิร์ฟบนโต๊ะแล้ว
“อืม มันต้องมีสวยสักรูปแหละ”
ตาเรียวมองที่เหงื่อข้างขมับของเขา…ร้อน
