07:10 น.
ยุกยิก ยุกยิก แพขนตางอนที่กำลังหลับตาพริ้มซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาค่อยๆ ปรือตาขึ้นช้าๆ เพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรมาโดนที่หลังคอ ร่างบางนอนเปลือยเปล่าอยู่ใต้ผ้าห่มรู้สึกถึงความหนักอึ้งที่ช่วงเอวเลยแง้มผ้าห่มดูก็เห็นแขนแกร่งวางพาดอยู่ที่เอวบาง
จ๊วบ!
“ตื่นแล้วหรอ” เสียงทุ้มพูดหลังจากใช้ปากดูดที่ซอกคอขาว…นี่มันความรู้สึกเดียวกันกับที่ทำให้เธอตื่นขึ้นมานี่!
“หื้ม…” ลมหายใจร้อนพ่นรดที่หลังคอก่อนจะเลื่อนมือหนาขึ้นมาเฟ้นเต้าขาวแล้วค่อยๆ คลึงมันอย่างเบามือ
“เมง่วง” เมจิเอ่ยบอกเขาเพราะรู้ดีว่าชายหนุ่มกำลังจะทำอะไร
“นอนไปสิ พี่ทำเอง”
กายหนาด้านหลังทำอย่างที่พูดเขาลากมือกลับลงมาที่ใจกลางความสาวของเธอก่อนจะใช้นิ้วแกร่งแหวกเข้าไปหาเม็ดเชอร์รีแล้วถูวนจนร่างเล็กที่นอนอยู่คู้ตัวหนีบขาเข้าหากัน
“อื้ม…จะหลับยังไง” สาวน้อยที่กำลังถูกเขาปลุกเร้าพูดออกมาเสียงแผ่วเบา
“อืมม งั้นก็ไม่ต้องนอนครับ”
