secretly love บอกให้รู้ว่าแอบรัก

เกริ่น ครั้งหนึ่งผมเคยแอบรักผู้หญิงคนหนึ่ง แต่เพราะตัวของผมเองที่ทำลายความรักของเธอลงด้วยความไม่เชื่อใจ เพราะคำนี้คำเดียว ใช่ผมไม่เคยเชื่อใจเธอเลย และสุดท้ายหัวใจของเธอก็ได้เปลี่ยนไป ไม่ว่าจะกลับไปคบกันอีกหัวใจของเธอก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ความรักต้องพังลง จุดจบของความไม่ไว้ใจก็คือไม่คู่ควรที่จะได้ความรักตอบแทน มันทรมานนะ รักแต่กลับไปรัก และคว้าความรักที่เธอให้โอกาสไว้ไม่ได้ และสุดท้ายก็คงต้องปล่อยไป เพราะความรักที่เธอคู่ควรตอนนี้ไม่ใช่ผมอีกแล้ว และไม่ว่ายังไงหากต้องมีรักครั้งใหม่ก็คงหนักแน่นและเชื่อใจมากกว่านี้!! แต่คงไม่ใช่ตอนนี้!! 'พอร์ช' "สายแล้วๆๆ"สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ฉันชื่อวิปครีม เป็นเด็กสาววัยใสอายุเป็นเพียงตัวเลข ฮ่าๆๆๆ^0^ ฉันอยู่ม.5ค่ะ เป็นเด็กใหม่ที่ดันมาสายในวันแรก น่ารักใช่ไหมล้าาาา^0^ ไม่ต้องชมค่ะใครๆก็บอกแบบนั้น^///^ 'C2' ฉันยืนมองรหัสห้องเรียนอยู่หน้าห้อง เท่าที่จำได้ฉันอยู่ม.5/2 ห้องนี้แหละ เพราะมันมีเลข2เหมือนกัน หวังว่าคงใช่นะ "นักเรียนมัวยืนทำอะไรอยู่หน้าห้องจ๊ะ ทำไมไม่เข้ามาล่ะ"คุณครูท่านหนึ่งเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันยืนอยู่ที่หน้าห้องเรียนไม่เข้าไปข้างในสักที "เอ่อ...นี่ใช่ห้อง2หรือเปล่าคะ"ฉันถามกลับ "เด็กใหม่หรอ?"นอกจากท่านจะไม่ตอบแต่กลับถามฉันขึ้น เป็นคำถามที่ตอบด้วยคำถาม ออกจะงงสักหน่อยแต่ก็คงตามน้ำไป "ใช่ค่ะ^_^"ฉันตอบพร้อมกับส่งรอยยิ้มไปให้ "งั้น...เข้ามาสิจ๊ะ...แล้วก็ไปหาที่ว่างนั่งนะ"ครูบอกฉันก่อนที่จะเดินกลับไปหน้าชั้นเรียนเพื่อเตรียมการเรียนการสอน "ขอบคุณค่ะ"ฉันยกมือกล่าวขอบคุณจากนั้นก็เดินไปหาที่นั่ง ฉันกวาดสายตามองหาที่ว่างๆเพื่อนำร่างอันบอบบางของฉันไปตั้งหลักปรักฐานอยู่สักที่ แต่สายตาก็ไปสะดุดกับที่ที่หนึ่งอยู่หลังห้องริมหน้าต่าง แต่ที่ว่างตรงนั้นไม่ใช่ประเด็นเพราะที่เด็ดกว่านั้นคือผู้ชายที่นั่งข้างๆพื้นที่ว่างเปล่าตรงนั้นต่างหาก>///0<"ฉันเอ่ยทักสุดหล่อข้างๆอย่างเป็นมิตร "..."แต่สิ่งที่ฉันได้กลับคืนมาคือความเงียบ นี่! คนสวยทักน่ะไม่ได้ยินหรือไง-0-" "หวัดดี นายชื่ออะไร"ฉันเพิ่มระดับเสียงให้ดังขึ้นเผื่อว่าเมื่อกี้ฉันจะทักเบาไป "..."แต่สิ่งที่ตอบกลับมาก็คือความเงียบอีกเช่นเคย "นี่! ฉันทักไม่ได้ยินหรอ!"คราวนี้ฉันเสียงดังใส่ จนเขาต้องหันมามอง ตึก ตัก ตึก ตัก!! เพียงแค่สบตาหัวใจก็เต้นโครมๆซะแล้ว วิปครีม ใจเย็นก่อน เดี๋ยวเสือจะตื่นเอานะ "เธอเป็นใคร?"นี่เป็นประโยคแรกที่เขาทักขึ้น เย็นชาจัง แถมยังทำหน้างงๆอีก ไม่ต้องงงนะฉันภรรยาในอนาคตของนายเองจ่ะ จึ่กๆๆ! ฉันยังไม่ทันได้ตอบผู้ชายตรงหน้าเลยก็ถูกสะกิดเข้าซะก่อน "เธอ...นี่ที่ของฉัน"ฉันขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ "จะเป็นที่ของนายได้ยังไง ก็ฉันมานั่งก่อน"ฉันหันไปตอบผู้ชายที่สะกิดฉัน "ว้าว น่ารักจัง*0*"เขาไม่ตอบคำถามของฉัน แต่กลับทำตาเป็นประกาย นายนี่ต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆเลย "ฟินิกซ์...ห้องเรามีเด็กใหม่ด้วยหรอ"คนหล่อเมื่อกี้เอ่ยถามผู้มาใหม่ที่สะกิดฉัน "ไม่มีนะ หรือว่าฉันตกข่าว?"ผู้มาใหม่นามว่าฟินิกซ์ตอบ "ต้องมีสิ ก็ฉันนี่ไงเด็กใหม่"ฉันโวยวายพร้อมกับชี้นิ้วมาที่หน้าของตัวเอง จะไม่มีได้ยังไงกัน-0- "นักเรียนสามคนหลังห้องคะ หนูจะคุยกันอีกนานไหมลูก"คุณครูถามด้วยน้ำเสียงประชดประชัน "เอ่อ...เก้าอี้ไม่พอครับอาจารย์"ฟินิกซ์ตอบคุณครูหน้าห้อง "จะไม่พอได้ยังไงห้องเรามีพอดี"ผู้หญิงใส่แว่นหน้าตาเรียบร้อยเอ่ยขึ้น เธอเป็นใครยะ ฉันไม่ได้ต้องการคำตอบจากเธอ- -" "วนิดา ห้องเรามีเด็กใหม่เพิ่มเข้ามา1คนไม่ใช่หรอ"คุณครูถามยัยแว่น "ไม่มีนี่คะ"เธอตอบกลับ อ้าว! เวรแล้วไง ไม่มีได้ยังไงเล่า ก็ฉันไงT.T ฉันนั่งหัวโด่อยู่นี่ไง "หัวหน้า ห้องเราไม่มีเด็กใหม่จริงๆหรอ"นายฟินิกส์ถามยัยแว่น "ไม่มีถ้ามีก็ต้องมีชื่อสิ"ยัยแว่นยังคงยืนยัน "งั้น...หนูจ้ะหนูอยู่ห้องอื่นหรือเปล่า"เอาแล้วทั้งห้องเริ่มหันมาสนใจฉัน ไม่นะอย่ามองฉันเป็นตาเดียวแบบเน้เส้-0-* ฉันใจแป้วนะถ้าเกิดไม่มีชื่อฉันน่ะ "หนูอยู่ห้อง2ค่ะ 5/2"ฉันตอบออกไปอย่างมั่นใจ "นี่ม.6/2ค่ะลูก" "อ้าว-|||-" "ม.5ต้องลงไปอีกชั้นหนึ่งนะคะ...นักเรียน...ที่ยืนอยู่น่ะ...ไปส่งน้องหน่อยนะ" อ๊ายยยยย!! อยากจะมุดหน้าลงไปในกระเป๋า วันแรกก็ทำเปิ่นเข้าห้องผิดซะแล้ว วิปครีมเธอทำอารายลงปายยยย-0- "ไปครับคนสวย เดี๋ยวพี่ไปส่ง^0^"นายฟินิกส์ ไม่สิ! อีตารุ่นพี่ฟินิกส์กล่าวด้วยสายตากรุ่มกริ่ม "เอ่อ...ค่ะ^____^"ฉันยิ้มตอบด้วยรอยยิ้มแห้งๆ ใจจริงอยากให้สุดหล่อคนนั้นมาส่งมากกว่า ไม่ใช่อีตานี่ไม่หล่อนะ ก็หล่ออยู่แต่ผู้ชายคนนั้นหล่อกว่า ฉันรักเขา ขายหน้าชะมัดเลยดันหน้าแตกต่อหน้าผู้ชายที่แอบปลื้ม น่าอับอายที่สุดเลยToT "เด็กใหม่หรอเราน่ะ ชื่ออะไรหรอ พี่ชื่อฟินิกซ์นะ^^"พี่ฟินิกซ์ถามฉันเมื่อเดินออกมาจากห้องของเขา "ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ- -"ฉันตอบกลับไปอย่างเย็นชา แต่ไม่แนะนำตัวเองให้เขารู้ ขอโทษนะที่ฉันหยิ่ง แต่ฉันไม่ชอบให้ใครเข้าหา เพราะฉันถือคติ เราต้องเป็นผู้เลือกเท่านั้น "ชื่ออะไรล่ะเราน่ะ"เขายังคงถามฉันต่อ ก็ได้แต่ต้องแลกกับชื่อสุดหล่อคนนั้นนะ^_- "เพื่อนพี่คนเมื่อกี้ชื่ออะไรหรอคะ ถ้าพี่บอกฉันก็จะบอกชื่อฉัน"ฉันกล่าวอย่างต่อลอง "ห๊ะ! เอ่อ...ถามทำไมหรอ?"เขาพูดด้วยน้ำเสียงสงสัย "แค่อยากรู้ ก็เมื่อกี้ฉันดันไปคุยกับเขา...ชิ! ขายหน้าชะมัด...ถ้าเจอกันอีกจะได้เรียกถูกไง...ว่าไงคะ...ถ้าพี่บอกฉันก็จะบอกชื่อฉันให้พี่รู้" "ไอ้นั่นน่ะชื่อพอร์ช เป็นเพื่อนสนิทของพี่เอง...มันเป็นมือกีตาร์วงซีเคร็ดโค้ด ฮอตมากแล้วก็หล่อด้วยแต่หล่อน้อยกว่าพี่นะ"เขาตอบเสียยืดยาว ก็มั่นแหละเนาะ ก็ไม่ได้ปฏิเสธว่าหล่อแต่เอาความมั่นใจมาจากไหนมากมาย อวยตัวเองแล้ว1 "ไม่จริงหรอก..."ฉันขัด "ว่าไงนะ?"ดีนะที่ไม่ได้ยิน กล้าพูดได้ไงว่าหล่อน้อยกว่าเขา พี่พอร์ชงั้นหรอ*0* ฉันจะต้องรู้จักพี่ให้ได้เลยพี่พอร์ช สุดหล่อในดวงใจ เนื้อคู่ของวิปครีม "เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร"ฉันแก้ตัว หึๆ - -" "แล้วจะบอกพี่ได้หรือยังว่าชื่ออะไร"ยังไม่เลิกอยากรู้อีกหรอ "วิปครีมค่ะ เอ่อ...นี่ห้องฉันใช่ไหมคะ"ฉันรีบตอบรีบตัดบททันทีเมื่อเขาพาฉันเดินมาหยุดตรงหน้าห้องห้องหนึ่ง 'B2' "ใช่แล้วครับ...เอ่อเดี๋ยวสิ..."พอเขายืนยันว่าใช่ฉันก็รีบเดินเข้าห้องไปโดยไม่สนใจเขาเลย ขืนตอบมีหวังยืดเยื้อแน่ๆ คิดหรอว่าฉันไม่รู้ว่านายคิดอะไรอยู่น่ะ กะจะขายขนมจีบกับฉันหรออีตารุ่นพี่จอมกะล่อน ไม่ได้แอ้มฉันหรอก^_^"