Shadows Of The Past (Filipino)

SHADOWS OF THE PAST written by ketchupprince This is a work of fiction. Names, characters, businesses, songs, places, events and incidents are either products of the author's imagination or used in a fictitious manner, Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental. Chapter 01 The Comeback Julienne's POV Nanginginig akong naglalakad habang papasok ako sa office ng new boss ko, tama. Bago sya dahil nagresign na daw si Madam Sylvia, at ang kanyang kapalit ngayon ay ang kanyang panganay na anak. Hindi namin alam kung sino sya, ni hindi nga namin alam na may anak palang iba si Madam Sylvia, kakapasok lang daw nya kanina sya na ang magiging new C.E.O ng Ramirez Group of Companies, pero narinig ko ang tsismisan ng kapwa ko nagtatrabaho dito, na iba daw yung ugali nun, iba sa ugali ni Madam, kaya nga eto ako ngayon, parang lalabas na ang puso ko sa sobrang kaba, dahil for the first time ma mi-meet ko na sya. Relax Julienne, Relax.. Tinatry kong pakalmahin ang sarili ko, pagdating ko sa tapat ng office nya, dahan dahan na akong kumatok. "Come in. . ." boses palang nakakatakot na, pero napatigil ako saglit dahil may kaboses sya, kaboses nya si Terrence! Ang lalaking nasaktan ko noon. Lumungkot ang mukha ko ng maaalala ko sya, hindi ko naman kasi talagang intensyon na saktan sya. But' hindi dapat yung isipin ko sa oras ngayon, mabilis akong umiling at pumasok na ko sa loob ng office. Pinagpawisan ako ng malamig ng naaninag ko na sya, nakatalikod sya ngayon habang nakaupo sakanyang swivel chair. "Sir?" mahinang sabi ko na may bahid ng pagkakaba. Dahan-dahan nyang inikot ang kanyang swivel chair at humarap na sya sakin. Halos, mapaupo naman ako sa sahig nang marecognize ko kung sino sya. Oh-My-God! Nangatog ang binti ko, sht! He is Terrence! But. But. How come??? Sya ba yung anak ni Madam Sylvia! "What? Ba't nakanganga ka jan? Di kaba lalapit sa akin???" sarkastikong sabi nya habang nakairap. It takes time to compose myself. Hindi ako makagalaw, totoo ba to? Hindi ba ko nanaginip? Sya ba talaga si Terrence? Kaya ba sya nawala ng madaming taon, dahil pumunta sya sa ibang bansa at sya yung anak ni Madam Sylvia? Napalunok ako, para talagang may nakabarang bato sa lalamunan ko, para talagang hindi ko sya kayang kausapin. Limot na nya ba ko? O sadyang wala na talaga syang pakealam sakin, nagsimula ng mamugto ang luha ko sa aking mga mata. "T-terrence?" nauutal-utal kong sabi. "Yes, Julienne Gutierrez, you still remember me pala huh? despite sa pagbabago ng husto ng itsura ko" Tama sya. Ang laki ng kanyang pinagbago, hindi naman sya ganito dati, di sya yung Terrence na matipuno at makisig, sobra ang pagbabago nya. Pati yata sa ugali ang laki na ng kanyang pagbabago. "Oo, Terrence so-" hindi ko natuloy yung sinasabi ko, at bigla nya nalang hinampas ng pagkalakas-lakas ang kanyang mesa. Natakot ako dun sa reaksyon nya, kaya mas lalo akong nanigas sa kinatatayuan ko. "Don't you dare to say sorry!" galit nyang sabi habang ang sama ng tingin sakin. Gusto ko lang naman humingi ng tawad pero parang mukhang di nya yun tatanggapin, he still mad at me. Very mad, halata iyon sa mukha nya. Sa takot ko, kusa nalang bumagsak ang luha ko. "Ano Miss Gutierrez, tatayo kalang ba jan na parang tuod at patuloy na magda drama huh! Give me my schedule now!!!" sigaw nya, halos mabingi na yata ako sa sigaw nyang yun, sa takot ko. Agad ko syang nilapitan kahit na nanginginig ako sa takot sakanya. Pauutal utal kong sinabi sakanya lahat ng schedule nya ngayong araw na to. "Cancel the last one," malamig nyang sabi. "Okay po," mahinang sabi ko, at nagsimula na kong humakbang palayo sakanya. "Hindi ba't mayaman ka Julienne? Bakit isang secretary ang kinabagsakan mo ngayon?" sabi nya out of the blue, nakangisi sya ngayon habang pinaglalaruan ang bolpen nya. Secretary ang kinabagsakan kong trabaho, dahil RGOC lang ang tumanggap sakin, lahat ng inaplayan kong trabaho maliban sa RGOC, rejected me, di nila ako tinanggap dahil alam nila anak ako ni Ferdinand Gutierrez, ang daddy ko. Madaming ginawang kabalbalan si daddy before he past away, kaya ngayon akong natitirang anak nyang naiwan ang nag su-suffer. Kaya nga laking pasasalamat ko sa RGOC dahil tinanggap nila ako eh, kahit na ang propesyon ko ay di naman talaga akma sa kinuhang kurso ko. "Hindi na ko mayaman ngayon," simpleng sagot ko. Tumayo sya nagpamulsa habang nagpalakad-lakad, habang nakangisi parin. Hindi na talaga kami mayaman ngayon, naiwan akong mag isa ng walang-wala. Simula nung mamatay sa aksidente sina daddy at mommy, naghirap na ako, tanging ang sarili ko nalang ang bumubuhay sa akin, dahil sa only child lang din ako. paminsan minsan naman tinutulungan ako ng malapit kong kamag anak, pero ni isa sakanila walang nagtangkang i guardian ako. Kung alam mo lang Terrence mahal pa rin kita hanggang ngayon, at minahal kita na akala mo lang hindi. Masaklap kasi ang ginawa kong pag iwan sakanya, kaya akala nya all this time niloko at pinaglaruan ko lang sya, pero nagkakamali sya don. Kaya nga ganito nalang ako kaapektado ngayon. Pero sya, anong nangyari? Bat nag iba na sya. "Come on, akala ko dati hinding hindi ka maghihirap dahil sobrang yaman nyo, hm. Diba pinagpalit moko sa mayaman? So anong nangyari? Iniwan mudin ba katulad ko?" mabilis akong umiling dun sa sinabi nya, oo iniwan ko sya, dahil hindi ko kayang makipagrelasyon sa katulad nyang hindi ko naman mahal. Babalikan sana kita at hihingi ako ng tawad nun kaso, bigla nalang syang nawala. Ngayon pala sya pala yung anak ni Madam Sylvia, idinala nya siguro sya sa ibang bansa, at ngayon bumalik na sya, eto na nga ibang-ibang Terrence. "Listen Terrence, kung inakala mo niloko lang kita pero nagkakamali ka" "What? Iniwan moko sa ere, tapos sasabihin mo na hindi moko niloko! What the eff, Julienne, pwede wag muna kong dramahin jan, at umalis kana," aniya. Parang tinusok yung puso ko dun sa pagtataboy nya. Galit parin talaga sya, yung pagmamahal nya dati ay parang biglang galit nalang ngayon. Pero gusto kong sabihin sakanya ang totoo, pero ayaw nya naman akong pakinggan. "Pero, Terrence, minahal talaga kita, sinunod ko lang si daddy non at nakipagkasundo ako dun sa lalaking gusto nya sa akin dahil may sakit sya, yun yung hiling nya, pano kung papasamain ko ang loob nya, at mamatay sya dahil sa sama ng loob sakin dahil di ko sya sinunod" "So di mu man kinonsider yung mararamdaman ko nung panahong iyon ah? At isa pa yung damuho mong tatay na yon, alam muba ang ginawa nya sa akin dati? Alam mo sigurado ako" "Oo, yun din yung dahilan kaya ko sya sinunod, dahil pati ikaw dinadamay nya" "Wag kanang mag explain Julienne, we're done already, so tama na." "Galit kaba sakin Terrence huh?" sabi ko habang naiiyak na naman. Basag na nga ang boses ko eh. Tinatanong ko parin sya kahit halata naman na kinamumuhian nya ko ngayon. Pero that time yung ginawa ko lang naman ay yung sapalagay kong tama eh. Pero too bad. Mali siguro ako sa ginawa kong yon.  Bakit di nya yun maintindihan ngayon? Bakit parang puro poot at galit ang puso nya ngayon. Nasaktan din naman ako dun sa nangyari dati eh. "Terrence I'm very very sorry for what I've done before, but I just want you to know, that I still love y-" "No! Kung mahal mo ako non, di moko magagawang iwan," aniya at hindi nya ko pinatapos sa gusto kong sabihin, mahal ko pa naman talaga sya, umasa nga akong babalik sya sakin eh. Pero ngayon, nag si sink in na sakin na mukhang malabong malabong malabo na yon. "Out," untag nya ng mahina habang tinuturo yung pintuan, pinunasan ko ang luha ko, at nag half run akong lumabas ng opisina nya. Pero bago ako tuluyang makalabas, meron syang huling binitiwang salita at yun ang nakapagbali ng puso ko. "I'll make sure na magiging impyerno ang buhay mo gagantihan kita sa mga sakit na pinadama mu sa akin dati Julienne, I f*****g hate you" Nagpaulit-ulit sa kokote ko yon, sobra ang galit nya talaga sakin, at nagbago talaga sya. Ang sakit parin nung nahungkat yung dati. Alam ko naman na kaya sya ganon, dahil di nya parin matanggap yung ginawa ko before, pero nagsosorry naman ako ah? Ganun na ba talaga sya katigas, after 5 years, hindi nya parin ako mapatawad! Nagdusa din naman ako ah! Napahawak ako sa dibdib ko. Too bad, you hate me. But me, I still love you. I still love you Terrence, tatanggapin ko ang lahat ng gagawin mo. Paghigantihan mo man ako ayos lang, tatanggapin ko kung yun ang magpapalubag loob sayo. Bakit sya galit si Terrence sakin? Dahil dun sa nangyari dati. Si Terrence ay kaklase ko noong senior high school ako, transferee ako that time sa school na pinapasukan nya which is dun din sya nag aaral at scholar sya don, he is my seat mate as well. Natutuwa ako sakanya noon, dahil sobrang mahiyain sya, sobra talaga ang pagkahiya nya sakin ultimo pagtitig sakin, di nya magawa. Hindi din sya gwapo noon, I can say nerd sya at di sya kagwapuhan, madaming pimples at oily, pero dahil natutuwa ako sakanya kinaibigan ko sya, dumating sa point na pinakilala ko sya sa mga kaibigan ko, unfortunately they don't like him. Nandidiri sila sakanya, pinagtatawanan din sya. Hindi ko na sila pinilit na kaibiganan si Terrence. Pero ako tinuring ko padin syang kaibigan, until one day natalo ako sa pustahan ng mga kaibigan ko. Ang dare nun ay dapat gawin kong boyfriend si Terrence na that time ay nanliligaw na. Sinagot ko sya, inakala ng mga kaibigan ko na sinagot ko sya ng dahil lang sa pustahan. Pero hindi. sinagot ko sya dahil na fall in na talaga ako sakanya, dahil di naman kasi sya mahirap mahalin. Maybe kulang sya sa pisikal na kaanyuan, pero wala akong pake dun, dahil ang minahal ko talaga sakanya ay ang kanyang busilak na puso at mabait na ugali. One day, nalaman ni daddy na nakikipagrelasyon ako sakanya, pinaghiwalay nya kami. Kung ano ano nading kabalbalang ginawa nya kay Terrence at sa lola at lolo nya, lalo nya silang pinaghirap. Hindi ko yun kayang makita, di ko kayang makitang nahihirapan sya kaya, hiniwalayan ko sya, walang break up, basta iniwan ko nalang sya bigla. Para sa ikakatahimik ng walang puso kong ama, dumating din sa point na nalaman nya yung about dun sa pustahan, mas lalo syang nasaktan alam ko, dahil buong akala nya sinagot ko lang sya ng dahil sa dare, pero nagkakamali sya dun. Kaya ayun, simula nun bumitaw na sya, dahil siguro lubusan syang nasaktan, akala nya di ko sya minahal, Pinaglaruan at sinaktan ko lang sya. Nung namatay sina mommy at daddy pumunta ako sa bahay ng taong kumukupkop sakanya, balak ko sanang humingi ng tawad at makipag ayos, kung kaya nya pa sana akong tanggapin. Pero huli na, umalis na pala sya at kinuha na sya ng kanyang biological mother. Na si Madam Sylvia pala. Simula nun wala na kong naging balita pa sakanya, miss na miss ko sya pero di ko naman alam kung pano ko sya kakausapin. At sa isang iglap dumating nga ang araw na pagbabalik nya eto nga ang araw ngayon. Ang sakit lang, dahil parang hindi na sya yung Terrence na kilala ko. He change a lot. a lot.