My Mafia ตอน จำนนรัก ทาสสวาทมาเฟีย

ตอนที่ 1                 แก๊งมังกรเพลิงเป็นหนึ่งในสี่แก๊งใหญ่ของฮ่องกง อันประกอบไปด้วยแก๊งพยัคฆ์ดำ แก๊งกิเลนหยก และแก๊งสิงห์ขาว โดยมี หลิวเฟยหลง เป็นหัวหน้าแก๊งสืบทอดอำนาจมาจากหลิวเหว่ยอวี้ ผู้เป็นบิดา แก๊งมังกรเพลิงภายใต้การนำของหลิวเฟยหลงยิ่งใหญ่เกรียงไกร สามารถกำราบแก๊งเล็กแก๊งน้อยให้อยู่ใต้อานัติจนหมดสิ้น แน่นอนว่าย่อมมีทั้งมิตรและศัตรูอยู่มากมายในวงการนี้ ดังนั้นหลิวเฟยหลงจึงไม่เคยไว้ใจใครมีเพียงคนสนิทคือ ไป่หลางเท่านั้นที่เขาเชื่อใจ เพราะทั้งสองเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก หลิวเหว่ยอวี้ รับไป่หลางมาเป็นลูกบุญธรรมหลังจากที่ไป่จื้อหลินพ่อของเขาถูกคนร้ายฆ่าตาย โดยเลี้ยงดูมาคู่กับหลิวเฟยหลงลูกชายของตน เมื่อหลิวเหว่ยอวี้ถูกลอบฆ่า หลิวเฟยหลงจึงขึ้นเป็นหัวหน้าแก๊งแทนบิดา มีไป่หลางเป็นสมุนคู่ใจมาตลอด                 “คุณหลิว สองทุ่มคืนนี้คุณมีนัดทานอาหารกับคุณหวังประธานหอการค้าที่ภัตตาคารครับ นี่ก็หกโมงเย็นแล้วผมให้พ่อบ้านเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้คุณแล้ว เชิญไปอาบน้ำให้สบายตัวก่อนเถอะครับ ผมจะได้เตรียมรถไว้รอ” ไป่หลางเข้ามารายงานผู้เป็นนายที่ห้องทำงานของอีกฝ่าย หลิวเฟยหลงเงยหน้าจากกองเอกสารวางปากกาในมือลง แล้วเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ทำงาน หลับตานิ่งคล้ายกำลังสะกดความเหนื่อยล้าจากงานตรงหน้า ร่วมสี่ชั่วโมงแล้วที่เขาหมกมุ่นอยู่กับกองเอกสารกองใหญ่ เอกสารจากบริษัทเดินเรือและท่าเรือขนส่งที่ตระกูลหลิวดูแลอยู่ ไม่นับรวมเอกสารจากบริษัทโทรคมนาคมอีกกองใหญ่ กิจการขาวสะอาดที่ช่วยฟอกเงินได้เป็นอย่างดี ต่อหน้าสังคมหลิวเฟยหลงคือนักธุรกิจหนุ่มเจ้าของกิจการท่าเรือและบริษัทสื่อสารที่มีสาขาทั่วโลก เป็นนักธุรกิจที่มั่งคั่งร่ำรวยและมีอิทธิพลสูงเพราะเป็นผู้อยู่เบื้องหลังของคนในรัฐบาลเสียงข้างมาก ทำให้มีคนเกรงบารมีของเขามาก และมีคนอยากเป็นทองแผ่นเดียวกันกับเขาไม่น้อย รวมถึงประธานหอการค้าที่นัดพบเขาในวันนี้ด้วย ประธานหวังต้องการแนะนำลูกสาวของตนให้หลิวเฟยหลงรู้จัก จึงใช้การนัดพบครั้งนี้ให้เป็นประโยชน์ ไป่หลางจำต้องรับนัดให้เจ้านายทั้งๆ ที่รู้ว่าอีกฝ่ายไม่สนใจลูกสาวของประธานหวังสักนิด “หวังจง ประธานหอการค้าคนใหม่สินะ ได้ข่าวว่าไอ้เฉินจิ้งมันอยากได้ลูกสาวหวังจงนี่ ทำไมถึงนัดพบกับฉันแทนล่ะ” หลิวเฟยหลงถามคนสนิท ทั้งๆ ที่ยังหลับตานิ่ง “ไอ้เฉินจิ้ง มันต้องการแต่งงานกับคุณหนูหวัง เพื่อให้คุณหวังกลายเป็นพวกของมัน ตอนนี้บริษัทที่พวกแก๊งพยัคฆ์ดำดูแล ถูกพวกเรากดดันจนเริมระส่ำระสาย ผู้ร่วมทุนจากต่างชาติหลายคนขายหุ้นให้เราจนสามารถแท็กโอเวอร์บริษัทในเครือของมันได้หลายบริษัท มันคงดิ้นสุดแรงเพื่อหาทางโต้กลับพวกเราบ้าง” หลิวเฟยหลง สั่งให้คนของเขาตัดท่อน้ำเลี้ยงของแก๊งพยัคฆ์ดำโดยการจัดการกับบริษัทต่างๆ ที่แก๊งพยัตฆ์ดำดูแลอยู่ หลังจากที่เฉินจิ้งตั้งตนเป็นเป็นศัตรูกับเขาเพื่อหวังกำจัดแก๊งมังกรเพลิงของเขาให้สิ้นลง หวังจะครองความเป็นใหญ่เหนือแก๊งต่างๆ                 “ให้มันดิ้นไป ดูสิว่าถ้าฉันรับลูกสาวของหวังจงมาเป็นคนของฉัน ไอ้เฉินจิ้งมันจะทำยังไง”                 เกมครั้งนี้หลิวเฟยหลง ไม่คิดออมมือให้เฉินจิ้ง เขาต้องการถล่มแก๊งพยัคฆ์ดำให้ราบคาบ เมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมเป็นพันธมิตรก็ต้องเป็นศัตรูกันจนสิ้นลมหายใจ อย่าหวังว่าคนอย่างเขาจะปรานีศัตรู “คุณหลิวจะรับคุณหนูหวังมาดูแลจริงๆ หรือครับ” ไป่หลางเอ่ยถาม เขาลอบมองใบหน้าหล่อเหลาของผู้เป็นนายแล้วนึกหนักใจแทนลูกสาวของหวังจง “ทำไมหรือ แค่ผู้หญิงคนเดียวคงไม่สร้างปัญหาอะไรให้เราหรอกน่า รึนายคิดว่าฉันไม่ควรรับคุณหนูหวังเข้ามา” หลิวเฟยหลงลืมตาขึ้นมองหน้าสมุนคู่ใจ กระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายเคร่งเครียด “ไม่ครับคุณหลิว ผมไม่ได้ว่าอะไรครับ” ไป่หลางหลบสายตาคมกริบของผู้เป็นนาย มังกรเพลิงตัวนี้ฤทธิ์ร้ายเพียงใดยามเกิดโทสะเขาย่อมรู้ดี หากไม่อยากเจ็บตัวควรนิ่งสงบยอมทำตามใจถึงจะรอด “คุณหนูหวังก็อยู่ในที่ของเธอไป นายก็อยู่ส่วนของนาย” หลิวเฟยหลงขยับลุกขึ้นเดินมาใกล้ลูกน้องคนสนิท ร่างสูงใหญ่ของเขาเมื่อเทียบกับไป่หลางแล้วใหญ่โตกว่ากันไม่น้อย แม้อีกฝ่ายจะรูปร่างสูงแต่ก็ยังล่ำสันไม่เท่า บวกกับการเป็นเบี้ยล่างมาตลอดชีวิตทำให้ไป่หลางไม่กล้าหือ อีกฝ่ายจงรักภักดีต่อเขาไม่ต่างจากสุนัขตัวหนึ่ง ทั้งรักและเกรงกลัวจะใช้ให้ไปตายก้ย่อมทำตามอย่างไม่มีข้อแม้ มือหนาแตะบนบ่าของไป่หลางหรี่ตามองดูใบหน้าหล่อเหลาไม่แพ้นายแบบของลูกน้องคู่ใจแล้วแย้มมุมปากกว้างขึ้น จมูกโด่งเป็นสันก้มลงแตะหน้าผากของอีกฝ่ายริมฝีปากเคลื่อนมาบนสันจมูกของอีกฝ่าย ขณะที่มือเลื่อนลูบผ่านบ่าหนาลงมาสอดตรงคอเสื้อ สะกิดกระดุมให้หลุดออกทีละเม็ด ร่างหนาของไป่หลางแข็งเกร็งขึ้นมาลมหายใจเริ่มถี่รัวเมื่อถูกมือลูบไล้ไปทั่วเนินอก เขายังยืนนิ่งตัวสั่นเทิ้มปล่อยให้ผู้เป็นนายละเลงปลายลิ้นไปตามลำคอของตน ลูกกระเดือกขยับไปมาเมื่อเจ้าตัวกลืนน้ำลายที่เริ่มเหนียวลงคออย่างยากลำบาก ก่อนจะหอบหายใจแรงเมื่อริมฝีปากบางถูกริมฝีปากร้อนผ่าวประกบลงมา ดวงตาหรี่ปรือพริ้มลงเผยอปากรับความหวานฉ่ำที่ผู้เป็นนายถ่ายทอดให้ “อื้อ อาหลาง นายยังหวานเสมอนะ อาซ์...” เสียงครางงึมงำดังออกมาจากลำคอหนาของหลิวเฟยหลง เขาดูดริมฝีปากบางของไป่หลางทั้งบนและล่างอย่างเพลิดเพลิน มือก็ลูบโลมไปทั่วร่างหนาของอีกฝ่าย ปลดอาภรณ์บนร่างนั้นทิ้งทีละชิ้นจนร่างขาวเปลือยเปล่า ตัวเขาเองถอดเสื้อทิ้งและถอดกางเกงออกจนเหลือแต่บ็อกเซอร์ตัวเดียว บดเบียดความแข็งแกร่งที่กำลังผงาดกายไปมาบนสะโพกของผู้รองรับอารมณ์  “คุณหลิว คุณมีนัดนะครับ” ไป่หลางเอ่ยท้วงเมื่อผู้เป็นนายปอกลอกเนื้อตัวเขาจนเปลื่อยเปล่า หลิวเฟยหลงกำลังจะใช้ร่างกายของเขาบำบัดความเครียดอีกแล้ว “อื้อ ยังมีเวลาเหลือเฟือน่า อย่าขัดใจฉันได้ไหมอาหลาง!” หลิวเฟยหลงตวาดเข้าใส่อย่างรำคาญ เขาผลักร่างของอีกฝ่ายให้หันหน้าแนบกับโต๊ะทำงาน ช้อนใต้ท้องให้สะโพกโก่งขึ้นแล้วขยับไปประกบด้านหลัง วาดปลายลิ้นไล้เลียไปทั่วแผ่นหลังขาวสะอาดที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแกร่งไม่ต่างจากร่างของตน เหงื่อเม็ดเล็กรสเค็มนิดๆ ช่างให้ความรู้สึกสดชื่นเหลือเกิน ราวกับเพิ่มพลังให้ร่างกายของเขาได้เป็นอยางดี ยิ่งเลียยิ่งสดชื่น ปลายลิ้นตวัดเลียไปจนถึงร่องก้น เขามองอาการเกร็งของกล้ามเนื้อบริเวณเนินสะโพกของไป่หลางแล้วยิ้มร้าย ดวงตาวาววับราวกับเสือมองลูกกวางน้อย มือหนาตบลงที่สะโพกแรงๆ จนเกิดเสียงดังเพียะ “อ๊ะ คุณหลิว โอ๊ะ!” ร่างหนาของไป่หลางสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกปลายนิ้วกรีดลงบนร่อง พร้อมกับความรู้สึกอุ่นวาบจากเจลหล่อลื่นที่ถูกบีบราดไหลหยดตามปลายนิ้วลงมา สะโพกเกร็งตัวด้วยความเสียวที่เจ้าตัวรู้ดีว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นต่อไป เพราะมันเคยเกิดมาหลายครั้งแล้วนับตั้งแต่เขาโตมาพร้อมกับผู้เป็นนาย “ไป่หลาง นายมันช่าง... อ่า... แน่นเหลือเกิน โอ้วววว”  ความกร้าวแกร่งชำแรกผ่านช่องทางสวรรค์ รอยจีบสีชมพูถูกเปิดให้มังกรร้ายได้ซอกซอนลึกดำดิ่งเข้าไปในภายในกายอันแสนอบอุ่น ความแน่นหนึบบีบรัดรอบลำกายแกร่งทำเอาเจ้าของถึงกับสูดปากครางเสียงดังด้วยความเสียวสุดใจ ในขณะที่เจ้าของโถงถ้ำเกร็งหน้าท้องหอบหายใจแรงโน้มตัวไปข้างหน้า ขณะผ่อนลมหายใจออกยาวๆแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกเพื่อให้ร่างกายยอมรับสิ่งมหัศจรรย์ที่กำลังจะสร้างหฤหรรษ์ให้แก่ตัวเองและอีกฝ่าย มันคือความมหัศจรรย์ที่สวรรค์เท่านั้นที่จะรู้ได้ว่าเขารู้สึกเช่นไร ในยามที่ความแข็งแกร่งราวกับมังกรร้ายได้ผงาดลำอยู่ภายในร่างกายของตน มือกำขอบโต๊ะไว้แน่นเตรียมรับพายุอารมณ์ที่กำลังจะโหมกระหน่ำเข้ามาในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า