His Unwanted Mate

Chapter 5

The Classes ended. Ilang beses din si Everdeen na naglabas nang sama ng loob kay Professor Adam. He comforted her saying she doesn't deserve to have that mate. Certainly, she is tired of looking and staring at him every time he flirts with his sluts and w****s.

Three months had been past and she is glad that I have been survived without bursting into tears whenever she saw him. Ang babae nalang mismo ang umiiwas kung kinakailangan upang hindi siya masaktan.

Napatingin si Everdeen sa kamao niua puno ng benda. Binendahan ni Professor Adam pinagsusuntok nito ang pader sa opisina niya para ibuhos doon ang nararamdaman niya sa tuwing nakikita so Crater.

She is tired of these bullish*ts he was giving her. Everdeen had enough kung gusto niya talaga nang ganito. Fine! Be it! He doesn't want her so, he must continue with what he's doing. Si Everdeen na mismo ang aalis sa lugar na ito ’yon naman ang nais ng lalaki sa simula nang ayawan siya nito bilang mate niya.

Pumasok si Everdeen ng eskwelahan ngayon dahil inaayos niya na lamang ang mga requirements para maka-exit na siya sa University. Babalik nalang siya rito pagkatapos ng tatlong taon para sa Summa c*m Laude Speech at graduation na rin. Tinulungan siya ni Professor Adam sa lahat ng mga dokumento upang makaalis na siya rito.

Matalik na kaibigan ang turing niya sa bampira kaya tinutulungan siya nito maging sa tutuluyan niya pupuntang Europa. Yes, aalis na siya rito sa Pilipinas bilang paglimot sa mga pangyayaring siyang naging dahilan upang maging malulungkutin siya.

Maging ang tutuluyan niya sa Europa ay si Adam na rin ang gumawa ng paraan. Pinalitan nito na rin ang apilyedo ng dalaga from Woods to Leech. Maraming bampira daw sa Europa at ang tutuluyan niya ay ang kaibigan nitong bampira na doon ngayon nakatira.

Lahat ng suhestiyon nito ay tinanguan ni Everdeen wala naman siyang ibang pupuntahan kapag umalis siya rito. "Tsk, kung isa lamang akong pintor marahil hindi ko maipipinta ang mukha mo dahil sa kalungkutan." Ani ni Adam. He said she should call him Adam hindi na naman niya daw estudyante ang dalaga simula ng araw na ito.

Dahil sa panis nitong pagbibiro napatawa ang babae ng konti. Tinutulungan siya nito ngayon sa mga gamit niy. Ito palang ang supernatural na pinapasok Niya sa loob ng pamamahay niya simula namg mawala ang pamilya niya.

Sa lalaki lamang siya nagtitiwala, alam ni Everdeen kung sino ang masama at kung sino ang mabuti. Nararamdaman ng dalaga na puro ang intensyon sa kanya ni Adam at Ito ang intensyong bilang nakakababatang kapatid.

Gusto nitong Kuya ang itawag ni Everdeen sa kanya dahil nangungulila ito sa kapatid nitong namatay kaya nakikita niya ang dalaga bilang kapatid niya. "Alangan namang tumawa ako kahit na alam kong hindi ko naman nararamdaman ’yon." Saad niya sa lalaki at inayos ang mga libro na hawak niya upang hindi malaglag.

Dala-dala din ni Adam sa kabila ang Violin na pag-aari ng dalaga dahil iyon talaga ang gusto niyag tugtugin habang nasa Music Room. Bitbit ni Adam ang iba niya pang mga libro.

Tinaasan siya nito ng kilay at sinamaan  naman siya ng tingin ng dalaga habang papaliko na sila sa lobby. He smirked at her when he glanced at the right of her direction. Sana pala hindi nalang  tinignan ng dalaga  Bakit ba mali parati ang timing nito. How could she escape with this?

Ito namang si Adam pangiti-ngiti lang, alam niya naman kung ano ang plano nito ngunit hindi naman ito tumatalab ibig sabihin lang noon wala na talaga silang pag-asa kahit na ano pang gawin niya. "Adam, please, umalis na tayo rito." Paki-usap na bulong ni Everdeen.

Palagi nalang na may luha sa mga mata ng dalaha kapag nakikita ang lalaki na may kasamang iba at hindi siya iyon. Palagi na lamang siyang sinasaktan ng lalaki hindi lang sa pisikal ngunit pati na rin sa emosyonal.

He didn't even glance at them while he is still making out with that Goldreech w***e! Her decision is right. Tumingin si Everdeen sa kabilang direksyon, tumikhim naman si Adam para iparating na public place ito at hindi motel.

"Hindi ito motel," sabi ni Adam sa kanila. Hindi siya tumingin sa kanila kaya hindi niya alam kung ano ang reaksyon nila.

Nakahawak si Everdeen sa laylayan ng polo ni Adam sapamamagitan noon ay pinaparating niya na umalis na sila roon ngunit dahil ito si Adam at may pagkamatigas ang ulo niya heto at pilit niya nalang na pinapatatag ang loob niya.

"Atleast kami, alam ng lahat na may ginagawa kaming milagro. Kayo kaya?!" Nang-uuyam nitong wika sa kanilang dalawa ni Adam.

Alam niya naman ang balitang ’yan na tingin ng mga tao rito kay Everdeen ay makati o malandi dahil pumatol siya sa isang Propesor ngunit hindi nila alam na sa iniisip nila nandidiri siya rito maging si Adam ay ganoon rin ang nararamdaman.

Akusahan ba naman ito na nakikipagrelasyon sa estudyante hindi kaya sila mandiri gayong ang turingan nila sa isa't-isa ay matalik na kaibigan at magkapatid?

"Pumapatol ka sa estudyante mo gayong bawal y:on sa batas ng Unibersidad na ito." Maanghang na wika ng lalaki sa kanila. Kung maka-judge ito sa kanila, hindi naman totoo &yon at kahit kailan hindi magiging totoo.

Naikuyom ni Everdeen ang mga kamao at patuloy lamang na pinakikinggan ang mga pasaring nito sa kanila. Hindi naman katulad nito si Adam, si Adam atleast pinaramdam niya sa dalaga na mahalaga siya na kaya niyang pasayahin kaysa sa kanya.

"What a w***e! Mas slut ka pa sa mga naging babae ko!" He said shouting at her. Hindi man siya nakatingin, alam ni Everdeen na siya ang tinuturo nito mas lalo lang siyang malulungkot dahil siya na dapat na kabiyak ng kaluluwa nito ay siyang dapat na nasa tabi nito ay siya pa ang hinuhusgahan nito.

Hindi siya nakialam sa lalaki dahil alam nitong walang sila at hindi magiging sila. Sana masaya na ito doon dahil siya napapagod na at hindi na kaya ang mga sinasabi nito.

"MASYADO KA NAMANG MAPAGHUSGA GAYONG MAS DAPAT KA PANG HUSGAHAN SA ATING DALAWA! YES! KASAMA KO PALAGI SI PROFESSOR ADAM HINDI DAHIL MAY RELASYON KAMI. SI PROFESSOR ADAM ANG TUMUTULONG SA AKIN KAPAG NALULUNGKOT AKO O MAY PROBLEMA AKO DAHIL WALA NA AKONG PAMILYA NA TUMUTULONG SA AKIN! KAPATID ANG TURING NIYA SA AKIN AT WALANG MALISYA DOON. GAYA NG MGA INIISIP NIYONG LAHAT! MGA NATURINGANG MGA TAO PERO ANG MGA ISIP PANG-HAYOP NAMAN! ALL OF YOU ARE BULLSH*TS! MAY MGA UTAK KAYO PERO HINDI NIYO GINAGAMIT MGA UTAK BIYA! AT IKAW, ANO PA BA ANG INAANTAY MO?! JUST REJECT ME! SINASAYANG MO PA ANG PANAHON! BAKIT BA HINDI MO NALANG GAWIN NGAYON?! SINASAKTAN MO NA NGA AKO, PINAPATAGAL MO PA!" Everdeen doesn't know, what she is saying.

All she knows is that she’s having an outburst. She is tired of everyone saying gossips that's not true. Inantay ng babae na sagutin nito ang sinabi niya o ang rejection niya na matagal na niyang inaantay pero wala siyang makuha. Hindi napigilan ng dalaga ang sarili, ang kamay na may benda ay siya ring kamay na ginamit niya upang masuntok ang bintanang salamin na nasa tabi niua dahil malapit sila sa isang classroom dito sa baba ang lobby na dinadaanan nila ni Adam.

Nabasag ang bintana, aalis na nga lang siya dito nanira pa siya ng gamit. Agad na kinuha ni Adam ang kamay niya na umaagos ang dugo agad nitong binalot ng towel na palagi nitong dala kapag kasama siya ng bampira ay masyado daw siyang prone sa aksidente kaya ready na ready ito upang hindi maamoy ng iba ang mabango niyang dugo.

"Sh*t! Deen, alis na tayo rito baka mapano ka pa." Bulong ni Adam sa dalaga. Wala na siyang panahon na tumango pa dahil inalalayan na siya agad ng lalaki upang umalis na sa lugar kung nasaan sila. Inalalayan siya habang naglalakad sila ni Adam.

Hindi alam kung paano sila nakarating sa parking lot kung saan naka-park ang sasakyan na gamit ni Adam. Isinakay nito sa passenger seat at inupo lumipat naman siya sa driver seat. Hindi niya pa ito pinapaandar agad dahil alam niyang kailangan pa ng babae nang oras. Iniyuko ni Everdeen ang ulo, umagos ang mga luha nito nang hindi niya inaasahan. Bakit sa tuwing iiyak siya Ang lalaki ang dahilan?

Bakit sa lahat ng pwede niyang maging destiny ay ang lalaki pa?

He's a manwhore. A living f*cker. A man who loses his pants off everything he sees sluts. "Let it out Sis, ilabas mo lahat-lahat huwag kang mapagod ilabas ang lahat kung ’yan ang makakapaglabas ng sakit dyan sa loob mo." Hinagod-hagod ni Adam ang likod ni Everdeen.

He really reminds him of her big brother. Humagulgol ang dalaga, hindi niya dapat maramdaman ito. She agreed with her mind, she shouldn't follow her heart.

She should be numb and don't ever looked back on those people who hurt her. She shouldn’t be a lame weak woman again. She shouldn’t a reason to cry for the wrong person that fate was given to her. She doesn't deserve to have that kind of man.

‘Hindi ka niya kayang panindigan, hindi ka niya kayang alagaan. Nakita mo na noon pa man na hindi ka niya kailangan ano pa ba ang inaarte mo dyan? Move-on ka na ikaw lang ang pumapagod sa sarili mo. Isipin mo nalang na hindi nangyari ang lahat na ito, isipin mo nalang na isa lamang itong panaginip at mamaya ay magigising ka na. Wala ka ng babalikan dito ,hindi ba? So,let it be. Matalino ka, kaya mong gawin ang lahat ng hindi kayang gawin ng iba. Kaya mong maging malakas, kaya mong harapin ang inaakala niyang hindi mo kaya alam mo na noong kahit isa ka lamang tao espesyal ka sa kaysa sa iba.’ She told herself.

Kakaiba siya ito an dapat niyan palaging tatandaan. Her parents sacrifice themselves for her.

Pagod na pagod man siya ngayon may kulang man sa pagkatao niya alam niyang mapunan man iyinbo hindi balang araw aalis rin siya sa mundong ito. Andyan man ang lalaki o wala, alam niya sa sarili na hindi siya nagkulang.

Minahal lang naman niya ang taong walang pakialam sa kanya.  Kinukumbinsi ng dalaga ang sarili na ang ang buhay niya noon at ngayon ay isang dakilang pag-iisa. Oo, may mga kaibigan siya ngunit hindi niya maiaalis sa sarili na may pagkakataong siya ay mag-iisa. "Okay ka na, Dee?" Adam asked.

She nodded at him. Sinenyasan niya na itong magmaneho, ito ang nag-iisang bampirang ginawa ang lahat upang protektahan lamang si Everdeen. He's the one telling advices to her. Alam nito ang makakabuti at makakasama sa kanya.

May tiwala siya sa lalaki dahil na rin ilang daang taon na siyang nabubuhay sa mundo. He was turned vampire in 1589. Sinong mag-aakala na sa gwapo at kisig ng lalaking ito ah matandang-matanda na siya sa edad nito pwera na lamang sa mukha niya.

Kahit papano nagapasalamat si Everdeen sa lalaki dahil nakatagpo siya ng kaibigang tulad nito. No wonder magaan ang loob niya sa lalaki. Nakarating sila sa bahay niya. Nakapasok ang magara nitong sasakyan sa loob ng kagubatan kung saan nakatayo ang bahay ng dalaga.

"Ready na ba ang lahat sa pag-alis mo bukas?" Tanong ni Adam na tinanguan ng dalaga. Ito ang nag-asikaso ng mga papeles niya papaalis rito sa Pilipinas, lahat ng kailangan ng dalaga ay ito ang nag-ayos.

Maging titirhan niya at ang papasukan niyang trabaho roon. Hindi naman siya mag-iisa roon dahil kasama niya din ang kaibigan nitong babae.

"Naayos ko ng lahat kapag wala na ako rito, bantayan mo ang bahay ko ha? Kapag may nawala rito o nasira tatamaan ka sa akin alam mo namang bawat bagay na nasa loob niyan ay importante lalo na ang mga libro." Banta ni Everdeen sa lalaki.

He scoffed at her. Everdeen giggled, she  know hindi ito makakapasok sa parte kung saan puno ng mga libro nagulat ang dalaga parang may harang ang library na hindi ito makapasok.

"As if namang makakapasok ako dyan. Ginawa ata ang library na hindi dapat makapasok ang ibang nilalang bukod sa may dugo niyo. Don't worry little sis, araw-araw ko itong lilinisan bunos na rin ang pagtira ko dito dahil malapit sa University tsaka ang sarap ditong tumira tahimik at malamig ’di katulad siya siyudad. Promise, wala akong sisirain dito." Wika ni Adam.

Tinaas pa nito ang kaliwang kamay at parang nanunumpa. Napagkasunduan nilang dalawa na habang wala siya dito titira si Adam bilang tagapagbantay na rin habang wala siya. Hindi niya naman kasi alam kung babalik pa siya o hindi. Hindi naman nila napag-usapan ang bagay na iyon. Ang sabi nito ah mag-enjoy lang siya doon habang nagtatrabaho at nagbabakasyon.

Wala naman siyang magagawa kundi um-oo nalang. Pumasok na sila sa loob. Pagkaalis ni Everdeen ay siya namang paglipat ni Aam.  Nagpaalam na ito na mauuna nang umuwi. Nginitian niya naman ang lalaki at hinalikan siya nito sa noo.

Sumakay na ito sa sasakyan at umalis. Tinignan na lamang ni Everdeen ang sasakyan nito at bumuntong-hininga. Naupo ang dalaga sandali at kinuha sa bulsa ang saxophone.

She knows she not thinking well pero isang sulyap nalang sa lalaki pagkatapos nito tuluyan niya nang tatanggapin na hindi talaga sila pwede.

Patakbo niyang kinuha ang bike sa garahe may flashlight naman kahit medyo madilim. Sinarhan niya ang bahay at muling umalis. Saan siya pupunta? Sa Pack House nila.

Minsan na din siyang napadpad dito upang sulyapan lang ang lalaki. She learned how to hide her scent para hindi makita ng mga nagpapatrolya.

Mabilis ang ginawa niyang pagpepedal trenta minutos lang ay nakarating na siya sa may ’di kalayuan sa Pack House nila. Alam niya kung saan parte ang kuwarto nito agad siyang tumakbo papunta sa isang puno kaharap ng bintana ng silid ng lalaki. Umakyat ang dalaga doon at pumatong sa isang sanga.

No one can see her because of the darkness. Nakaharap na siya sa silid nito agad niyang iniwas ang mga mata. Tuwing gabi kapag siya ay pumupunta rito ay nakikita niyang nakikipagtalik sa iba't-ibang babae ang lalaki.

Oo, masakit na masakit ngunit tinitiis na lamang ito ni Everdeen upang kahit papano ay maibsan ang pangungulila sa lalaki. Masulyapan niua lamang ang mukha nito ay tama na para sa dalaga. Isa pang oo, masokista ang babae.

Sa tuwinang pupunta siya rito ay tinutugtugan niya ang lalaki habang pilit na iwinawaksi ang sakit na dulot ng pakikipagtalik niyto sa iba. Nagsimula na siyang hipan ang saxophone tinutugtug niya ang Instrumental Version ng Kiss the rain at ibinuhos doon lahat ng damdaming nag-uumalpas, damdaming puno ng kalungkutan at pangungulila sa lalaki.

Sana maging masaya ang lalaki sa kung anong pinili nito. Sana maging maligaya ito sa tadhanang pinili nito, ang lalaki diyo habang ang dalaga ay nasa kabilang panig ng mundo.

This is the fate he wants for them so, she better be giving him what he wants.

Saying goodbye is not an option nor easy, but telling someone you love her is so damn hard.

“Be happy, Crater.”