Marrying the Governor

Kabanata 7

Pumasok ang may-ari ng Lav Cafe. Sisigaw at titili na sana si Marthy pero naiwan sa ere ng nakitang may kasama ako. Siya si Martus sa ugma at Marty naman sa gabi. Mabilis siyang nagbago at nagpalit anyo. Ang dating mahinhin ang lakad ay naging tuluyan na ng naging lalaki.

He doesn't want others to know na isa siyang magadang binabae.. He wanted yo show and act to everyone na lalaki siua pero deep inside sa puso't-isip at pati sa kaluluwa ay binabae siya.

"Good Evening, Hera."

He narrowed his eyes to me and kissed my cheeks.

Naramdaman ko ang kamay niyang pumunta sa likod at pa simpleng kinurot ito.

"Hindi mo naman sinabi na lalaki kasama mo at Governor pa. Malandi to."

Tumingin siya kay Rameses na ngayon ay seryosong nakatingin kay Marthy kaya ako naman ang kumurot sa likod niya at matiim na tinignan.

"Martus, this is Governor Rameses. May pag-uusapan lang kami.I hope walang lumalabas na picture o article sa aming dalawa."

"Sure, no worries. Ako ma ang personal na magsasabi sa kanila. Ganoon pa rin ang order mo?"

Tanong niya sa akin at ako ang tinignan niya at nakita ko ang kanyang mata at pamumula ng pisngi niya kaya tumawa ako.

Mahirap bang magpapigil?

Kaya di niya mapigilang tumawa at nahampas pa ako sa balikat at tumikim si Rameses kaya at nagseryoso na kaming dalawa.

"Anong order niyo Gov?"

"Kung ano ang inorder ni Ruth total ay mukha atang palagi siyang nandito."

Seryosong sabi nito at alam kung gusto na akong sapakin ni Marthy.

Was ut a tone of jealousy? Ni hindi nga ako nagalit sa mga babae niya.

Galit na galit lang.

I chucked and push Marthy.

" Kunin mona order namin. "

Dahil sa pagtulak ko ay sinadya niyang magpahulog sa bisig ni Rameses at nakita ko pa ang kamay niyang pa simpleng pumunta sa tiyan nito.

At tumikim si Marthy nang isang minuto na siyang nakaganong posisyon kay Rameses. Agad siyang humiwalay at dali-daling lumabas sa silid namin.

"He seem so flirty"

Saad niya kaya nagulat ako. Napansin niya ang paghawak ni Marthy sa kanya? Eh, ano naman kung malaman niya Marthy? Eh, halata naman din sa mga ig post mo.

Nakita niya ang gulat sa mukha ko at mas sumeryoso siya.

"He seems to touch you a lot."

Ang gulat ko ay naging bato. It feels like a big stone dropped into me when his conclusion seems so pretty wrong.. I thought napansin niya si Marthy, ang malanding tingin nito sa kanya pero I guess I was wrong.

"Let's not talk with other people, let's get into our own issue bakit mo ako pinatawag."

Umupo na ako at nagseryoso.

Tumingin pa siya ng paulit-ulit sa akin and I raise my eyebrow.

Bakit nakatingin ka na diyan?

Nakita kung dumapo ang kanyang mata sa suot ko. At bumuntong-hinga na naman. I was wearing a dress hindi naman siya ganoon kakita pero makikita mo tagala amg magandang hubog ng mga dibdib ko and my collarbone is the prettiest among beside the face.

"Magtitigan na lang ba tayo?"

Tanong ko sa kanya.

"Nag-iisip lang ako."

"Stupid."

I whispered for myself. The moment he texted me and call me na magkikita dapat alam na niya ang sasabihin niya kung bakit siya magpapakita sa akin.

Narinig niya iyon kaya tumingin siya sa akin ng maimtim at bumuntong-hinga.

Nawawalan na ba sa focus, Gov?

Umupo ako ng maayos ng narinig kung magsisimula na siya.

"We checked the CCTV."

Sabi niya na para itong isang clue sa akin.

"Then, nakita ba sa CCTV kung gaano ako kaganda doon? Maganda ba ako doon?"

Tanong ko sa kanya.

"Hindi ako nagbibiro Zuburi."

Ako naman ngayon ang bumuntong-hinga sa kanya.

"Then, bakit? Makikita talaga ako sa CCTV dahil bisita naman ako doon din."

Kahit si Aldos lang ang bisita niya , dinala lang ako ni Aldos dahil ginawa akong date niya.

"May result na sa investigation. At yung si Antonio at yung babae na tinaguhan mo na nakita sa CCTV ay isa sa person of interest."

"Did you just accused me na ako ang leader nila? Na ako ang gumawa ng gulo at panimula ng usok?

Do you see me sititng there alone like I was also caught off guard dahil hindi ko alam na ganoon anf mangyayari. Edi sana kung alam ko edi sama hindi na ako pumunta doon. "

" It's not what you are thinking. That's why I'm here. Hindi ako naniniwala sa kanila kaya nandito ako para sabihin sayo at marinig galing sayo. "

" Then, parang ganoon na din.. Just arrest me. I don't want nor prolong this conversation. Nasaan na ang posas at ako na ang pupunta sa police."

I won't ever tell him na pinabantayan ko siya dhail baka may gumawa ng masama sa kanya. Kahit sa psotura niya ay hindi siya matatakot pero ako ang natatakot para sa kanya. I realized that's why ayaw nila Mommy at Daddy na magpolitika because maraming madadawit na pamilya. Like how Rameses parents and grandparents died because of politics.

Kaya yun ang kinakatakutan ko.

"Kaya nga ako pumunta dito dahil hindi ako naniniwala."

Seryoso niyang sabi.. Tumingin ako kay Marty na may dala nang order ko. Hindi na siya nag-usisa pa at umalis agad. Hindi na ako nagsalita, tinignan ko lang siya.

Kung naniniwala siya sa akin din bakit nandito siya? or perhaps he wants confirmation, baka yung Antonio na yun ay baka nilaglag na talaga ako.

" Antonio is my body guard that time."

"I saw him tailing me sometimes at iba ang sinabi niya sa akin."

Sabi ko na, pumunta ng siya dito para manigurado, apra kumpirmahin mula sa bibig ko. Ano naman ngayon kung naghire ako ng mga agent ko para protektahan siya? May utang din akong loob s ginawa niya sa akin noon.

Umirap ako at dahan-dahang uminom ng milk tea ko.

"Alam mo pala bakit nandito ka? You keep on accusing me."

"Ikaw lang ang pinaniniwalaan ko kaya nandito ako."

My lips moved to form a downward. I bite my cheek using my teeth to control my self from shaking and crying. Every time he trust me, lahat gumugulo sa paligid niya dahil lang sa pinaniniwalaan niya ako.

" Then, fine. I hired them to check on you. Ganoon lang wala ng ibang meaning. My age, they are not criminals or so whatever you accused. They were working humanely. Kung sino man ang gumawa kung bakit nagkagulo ang lahat ng tao doon hindi ko na alam. Labas na ako doon. "

Tumayo na ako at iniwan siya doon.

Pumunta ako sa counter at nakita ko si Marthy na nakangisi.

" No make out? "

He whispered at nakita naman niya sa irap ko, kaya wala.

" How much?"

Tanong ko sa kanya at sabay lapag ng card ko.

" Nandito ang body guard ni Gov. kaya binayaran na noong nasa taas kayo. Grabe, nahawakan ko ang abs niya."

"Akala ko ba may jowa ka, bakit iba ata pinagpantasyahan mo diyan? May artista na yon kaya bawal kana."

"Edi, bawal ka din? Bakit sira naman mood mo dahil hindi nakiss?"

Tukso niya at umirap ako.

"Excuse me, maraming nagkakadarapa sa akin mga mayaman, may pera, may rank din."

Depensa ko at tumawa naman siya.

"Ang tanong gusto mo ba?"

"Masyado kang malisyosa Marthy. Uuwi na ako. Thank you for covering me, make sure no media ha."

"Yes, sis. Ingat."

Sigaw niya. I saw how the people in the cafe looked at me kaya tinagilid ko ang lakad ko para hindi nila makita yung mukha ko and stupid of me, lahat ata ng tao kilala ako.

Nasa labas lang ako naghintay habang nakita ang saskayan ni Rameses at sa likod ng sasakyan ay isa pang itim na sasakyan. Mga body guard ba niya to? Eh bakit pa ako naghire ng agent kung may body guard pa pala siya.

Narinig kung may naglalakad kaya tumingin ako kay Rameses na may dalang paper bag. Nagulat ako ng tumingin sa kanya.

"Did you bring that para makatipid?"

Tanong ko na nagulat. I'm sure na yun yong inorder namin na hindi na namin nakain ay dinala niya..Namangha naman ako dahil dati gnaoon na talaga siya, ayaw niya na nagsasayang ng pagkain . And even now, he's more than damn successful ay he stays what he is. Kung anonsiya dati ganoon parin. Akala ko iiwan lang din niya ang oagkain doon. Yun din naman talaga ang gawin ng mga nakadate ko kaya walang makaktumbas kay Rameses.

"What's your constant word makatipid, Zubiri. I brought this and bought another one dahil hindi kana nakakain. Open the door, please."

Binuksan ko na ang pintuan para sa kanya. At nang tumalikod ako ay hindi ko mapigilan ang pagngiti ko. Tinikom. ko agad ito at pumasok na din sa sasakyan niya. Umupo ako at nagkuha siya ng isang kumot at nilagay sa paa ko.

" You should eat. Nakalimutan ko agad. Sana kumain muna tayo bago mag-usap."

"Ikaw?"

Tanong ko sa kanya.

"Kumain ka muna, busog pa ako."

Hindi na aki nagreklamo dahil total gutom an din ako. Kinuha niya ang cellphone niya at may tinawagan.

"Huwag niyo na kaming sundan. Mag-order kayo ng pagkain, binayaran ko na hindi ko lang alam kung ano ang pagkain na gusto niyo kaya kayo na ang mag-order. Yes, then they can go now."

Hindi ako tumingin sa kanya at nagpapatuloy lang akong kumain. Naramdaman kung tumingin siya sa akin, dahil hindi na ako makakilos ng maayos at kumabog na din ang dibdib ko.

"Stop staring."

Malamig kung sabi sa kanya.

"I haven't seen you for years."

Hindi ko siya inimik. Ano ngayon kung hindi niya ako nakita ilang years, he survived that and we should try to survive each day without each other.

"How are you? Kumakain ka ba ng maayos?"

"Oo naman anong akala mo sa akin hindi marunong magluto. I am a CEO of my Hotel."

"Hindi ka marunong dati then I'm glad you knew. May pinag-abalahan kana."

Hindi na ulit ako umimik.

"It's true that you're dating Carpis?"

Tanong niya. Carpis is also popular to football players. At hindi ko alam kung bakit ngayon na nya tinanong, it's been three years late.

"We're not dating. Nasabi ko na din yan sa news."

Paliwanag ko. Saan ba siya galing bakit late na siya sa mga balita.

"I don't really believe those,"

Explained niya sa sarili niya.

"Bakit, what if nasa news na ikakasal na ako din maghihintay ka pa rin ba ng 3 years para magtanong?"

Biro kung tanong sa kanya.

Tumingin siya sa akin kaya iniwas ko ang tingin dahil sa tingin niyang nakakahilo.

"Baka ikakasal na din ako niyan."

Tumingin ako sa kanya dahil sa sinabi niya. So he would really damn amrry someone else? Sino si Coleen? Si Stephany? Jelaisa? Nicole? Wella? Hindi ko na siya inimik at pinasok ang mga leftover sa paper bag. Hindi na ako tumingin at nakatingin lang ako sa labas.

"Tanungin mo kung sino ang papakasalan ko."

Parang naaliw na siya.

"Magdrive ka, uuwi na ako."

"Tanungin mo muna ako."

"Wala pa ring sense kung tatanungin ko Conrad. Drive the damn car."

"Tanungin mo kasi."

"Oo na, sino ba? Si Jelaisa? Nichole? Stephany? Wella? Coleen?!"

Naiinis kung sigaw sa kanya. At tumingin ako sa kanya na matalim. dahil alam niya kung paano ako aawayin.

"Ikaw."

Bulong niya sa akin. Ialng minuto pa kami nagtitigan. Nakita ko ang mga mata niyang tumitingin sa sa mata ko, sa ilong, sa noo, sa labi ko, sa lahat ng parte ng mukha ko.

"Stupid."

Yun na lang ang nasabi ko at hindi na diya pinansin. I heard him chucked at nagsimula ng mag-drive.

It doesn't mean that he promised to marry me means papakasalan niya na ako. At hindi rin ako naniniwala, ang dami ng babae niya tapos sasabihin niya na ako ang papakasalan niya.

Ang swerte niya ha.

Hindi na siya umimik pero nakita lung tumingin siya sa akin ng paulit-ulit. Umirap nalang ako.

This would be the last time we will see each other. At ito na talaga ang huli. Si Antonio ang naglaglag sa akin or hindi nalaglag, palpak alng talaga kami dahil may CCTV kahit dumikit pa sila sa pader makikita pa rin sila.

From what Marthy said na may body guard na nagbabayad so it means may mga body guard nga siya. Kaya wala nang saysay pa na bamtayan siya at tapos na ako sa atraso ko noon.

Nagring yung phone ko at nakita kung tumatawag si Daddy. This is the very first time na tumawag sa akin. It's been years din na nakita ko siya since nasa Europe silang dalawa ni Gabiana.

Gusto kung pumunta sa isang kwarto. I will lock the door and record my father's voice. Kahit hindi ako makangiti pero klaro parin sa labi ko ang saya.

Sabi mo hindi kana aasa? Bakit isang tawag, sinagot mo agad, Ruth!

"Dad...."

"Sweetheart..."

Ngumiti ako ng sinambit niya ang endearment na hindi ko na maalala.

"Yes, Daddy. Napatawag ka?"

"Uuwi kami ng Mommy mo diyan sa Pilipinas. I just want to inform you."

"Reallly?? Now na?"

"Tomorrow."

"Wow, that's good."

"Are you happy?"

Tanong ni Daddy at narinig kung tumawa siya.

"I'll end the call. See you tomorrow, sweetheart."

"Okay Dad."

Nakangiti na ako at tumingin sa labas. Malayo-

layo pa ang daan papunta sa amin. Pumikit ako at sumandig sa upuan.

"Daddy mo? Uuwi?"

Tanong ni Rameses.

"Yes"

Sagot.

"Will you be okay?"

Tanong niya.

Will we ever be okay? You settle what they gave. You settle everything they can offer and you grow up learn how to stop hoping . I grew up alone and without them, hindi na bago sa akin. At kahit magpakita pa sila or magkasama kaminf pamilya hindi na din bago sa akin. Maybe, I would feel weird or mababaguhan ako dahil we're not used to that kind of loving family.

Tumango ako kay Rameses. He's the only home I wouldn't feel forcing myself.

I've keep on looking for home, chasing for love pero kay Rameses binigay niya sa akin na walang kapalit. He's my high-school first love and I would never forget about that.

We may start a new life. We may leave to another house but the person who felt home would always feels home even how many years you were apart but that person would be always your safest place.