Losing My Soul in Seoul (SoKor#1)

Kabanata 17

Kabanata 17

Kilig

Halos araw-araw kong nakaka sabay si Mavi patungo sa Gyeonggi International Trade High School. I don't know if it's just a coincidence. College student na siya at alam kong hindi pare-pareho ang oras ng pagpasok niya. But that coincidence continued.

May isang beses pa nga na nakasabay namin si Hyun Jae sa bus station. Nagtataka ito dahil masyado naman daw maagang umalis si Mavi sa internet shop s***h bahay nila. He said that Mavi's first subject that day will be on the afternoon.

Mavi just shrugged his shoulders onto him. Hindi ko na rin siya inintriga dahil buhay naman niya 'yon. I don't have the right to say something or do something. Oh, well...

"Hey. I'll ask you something." si Hyun Jae.

He's beside me while Mavi is on the back of our seats. Mabuti nga at hindi gaanong crowded sa loob ng bus. Naka tiyempo kami ng araw at sasakyan na konti lang ang pasahero.

"What is it?" I asked.

"Uhmm..."

Nagkamot ito ng ulo at hinaplos pataas ang itim na buhok. Napansin ko na mas humaba na ang buhok niya kaysa noong unang kita ko sa kaniya. Naka parte ito ngunit mas lamang ang nakahapay sa kanan. I guess that it is his own style for his hair. Sinadya talagang pahabain.

"Hmm?" I responded.

Mukha kasi itong nag aalinlangan pa sa pagtatanong. Minsan lang siyang magsalita tungkol sa mga random na bagay kaya kuryoso ako kung tungkol ba saan 'yon.

"A-Ani. Nevermind."

Hinawakan nito ang piercing sa kaliwang tainga at biglang natulala.

Nagkibit balikat ako. Hindi ko naman siya mapipilit kung nagbago na ang isip niya.

"Okay." I said.

Naramdaman ko na may umihip sa kanang tainga ko. Agad ko iyong tinakpan sa sobrang gulat. Napatili pa ako ng mahina.

Tiningnan ko ng masama kung sinuman iyon. Bumulaga sa akin ang mukha ni Mavi sa pagitan namin ni Hyun Jae.

"Hoy!" sita ko sa kaniya.

"Hoy too! It's your bus stop already. Daldal."

He was sending daggers towards me by just using his eyes. Looking seriously while standing and leaning on my face.

Pinitik nito ang naka half bun kong buhok.

Kahit na nagulat ay wala na akong nagawa kundi sumigaw sa driver na ihinto ang bus. Muli na kasi itong umandar at kung hindi ko pa magawang bumaba ngayon ay lalagpas na ako sa school.

Reviewing all the subjects for this quarter of the first semester is keeping us all, students, busy. We only have now a week to prepare for the final exam. Ang lahat ay nagkukumahog. Narinig ko pa na ang ilan ay kumuha ng personal tutor bukod sa hagwon para mapaghandaan ito ng lubusan.

Ang final grade o anumang grado na nakukuha ng isang estudyante ay mahalaga. Lalo na dito sa GIT. Sa mga sikat at kilalang college universities kasi dito sa Korea ay ang may matataas na grado ang kinukuha.

Ang ilan sa mga kaklase ko ay nag uungusan pa sa bawat score na makukuha. And it is not causing any good to them and to us. Kahit iilan lang naman iyon dahil ang karamihan ay kuntento na sa naaabot na marka.

Ilang araw na kaming pabalik-balik ni Sun Hee sa library. May koneksyon ang babaeng 'to kaya laging may naka reserve na upuan para sa amin. It's crowded because of the students preparing for the exam. Unahan lang talaga sa pwesto.

Kahit malaki ang library ay hindi pa rin sapat sa dami ng estudyante na nag aaral sa GIT. Ang iba ay sa mga kalapit na coffee shops o benches ng school nagrereview. Kahit hindi ganoon katahamik tulad sa library ay pinagtitiisan na lang.

Sumunod ako kay Sun Hee sa pagkuha niya ng libro sa bookshelves. Pumili na rin ako ng librong gagamitin. I walked towards our same spot as soon as I took a few books. It's always empty because it was reserved for us. Ngunit ngayon ay may nadatnan ako na dalawang babae na nakaupo sa same spot. Ayos lang naman dahil four seater ang pwesto na 'yon.

Hinila ko ang upuan sa tabi ng isang babaeng nakaupo. Tiningnan lang nila ako pareho at pagkatapos ay bumalik na rin sa pagbabasa.

Hindi ko na rin nahintay si Sun Hee. Mukhang marami pa kasi itong hahanapin na libro.

Sa bawat sulok ng library ay ang mga seryosong mukha ng mga estudyante. Subsob sa hawak na libro at notes. We are aiming for good grades. Wala naman gustong bumagsak.

Para naman sa akin ay hindi ko kailangan manguna sa lahat. I always have the satisfactory for myself with what I am achieving. Kuntento na ako doon. Hindi na kasi kailangan ipilit na maungusan ang iba.

Naupo ako na tanaw ang bintana. I sipped on my favourite cold chocolate drink. Hilig ko ang malalamig na inumin maliban lamang sa juice. I don't like those kind of drinks.

Binuklat ko ang libro sa World Literature at nagsimula nang isulat ang mahahalagang salita na nabasa doon. Pilit sinisiksik sa utak ang mga nababasa kahit nag uumapaw na ito ng tungkol sa ibang subjects.

This is indeed a bloody week.

"I sighted our traitorous friend there."

Sumulpot si Sun Hee sa harapan ko habang lukot ang mukha. Padarag pa nitong nilapag ang makakapal na libro. Maging ang paghila ng upuan ay naramdaman ko ang pag iba ng mood niya.

Napatingin sa kaniya ang dalawang babae sa kaparehong mesa.

Sun Hee was so cheerful earlier. She loves studying so I know that she's being excited everytime we where having an exam or a simple test. She changes mood so fast.

Ang ilan pa sa mga nakarinig ay napatingin sa gawi namin.

Kumunot ang noo ko dahil sa pagtataka.

"What are you saying?" I asked.

"Jung In Woo!" may diin niyang sabi.

Tinuro pa ang isang direksyon patungo sa dulong aisle ng mga bookshelves. Agad kong naisip ang eksena ni In Woo noong kasama niyang babae dati.

Hindi kaya si Sun Hee naman ang nakakita sa kanila ngayon kaya ganito na lang ito maka react? But I can't assume, right? Maaari rin naman na hindi.

I need to calm Sun Hee down so she can tell it to me clearly.

"W-What about him?"

"Yah... You're stuttering by just hearing his name. Omo! You surely have a severe illness called LJIWD or better known as Liking Jung In Woo Disorder."

She tapped the table after she said that. The look on her face says that she came from a big realization.

"Hey," saway ko sa kaibigan.

Masama na kasi ang tingin ng dalawang babae sa tabi namin.

"And what the hell is- that..." patuloy ko.

Binulong ko na lang ang huling salita nang mapansin ko na naisigaw ko ang mag nauna. I am so surprised! Nag loading pa ang utak ko bago maintindihan ang sinabi nito. Bukod yata sa Hangul ay may pansarili pang lenggwahe si Sun Hee.

"I saw him with a girl! And that yellow thing is taking a book on the upper part of the shelf but she can't because she's so small. And guess what? Our unfaithful friend came to rescue this banana girl and took the book for her. Imagine! The girl looked at him in a slow motion and their eyes met and locked to each other. And what do they think? As if they are shooting a movie. Hah! They're so unbelievable!"

Sun Hee catches her breath with wide wild eyes. Those chinky innocent eyes doesn't looks innocent now.

Sa sobrang bilis ng pagsasalita niya ay hindi ko agad naintindihan iyon. At nang mag rehistro sa utak ko ay bigla na lang akong natahimik sa kinauupuan ko.

Is it the same girl that I saw the last time?

"Warning!" rinig ko.

Napabalikwas ako sa upuan dahil sa pagkagulat.

Ang librarian ay nasa likuran ko na ngayon. Pinanlakihan kami nito ng mata at nagpa lipat-lipat ang tingin nito sa amin ni Sun Hee at sa dalawang babae.

"We're sorry, Ma'am." hinging paumanhin ko.

I saw on my peripheral that Sun Hee bowed on the librarian like I did. Pero hindi na ito nagsalita pa.

Nang makaalis ang librarian ay nag umpisa na naman dumaldal ang kaharap ko. Sinabayan din iyon ng pag alis ng dalawang babae. Sa takot siguro na madamay sa kaingayan ng kasama ko.

Wala na rin nagtangka na tumabi sa amin kahit marami ang naka abang ng mapupwestuhan.

"Yah! Let's go! He's your crush and you better don't let 'them' happen."

Nag air quotation pa ito gamit ang mga daliri. Pagkatapos ay hinila ang braso ko hanggang sa mapatayo ako.

"Hey! Hey!" pigil ko dito.

I kept my voice lower.

Maglalakad na sana ito nang marinig ako. Dahil na rin siguro napansin niya na ayaw kong magpahila. Humarap si Sun Hee sa 'kin.

"What? Don't tell me you'll just seat and not going to do anything?" she asked.

"I don't have to do something, Sun Hee. We don't need to meddle to his business." I said truly.

Pinagdiinan ko pa iyon sa kaniya.

"But, Jari." pilit nito.

I saw In Woo coming on our direction. Galing ito sa dulong aisle ng mga bookshelves. May kasunod itong babae na sa tingin ko ay ang parehong babae na tinatawag ni Sun Hee na banana girl.

That girl has a similar figure like that girl I saw before. Hindi ko na kasi matandaan ang babae noon. But there's a big chance that they are the same.

Agad kong hinila papaupo si Sun Hee sa inuupuan niya kanina. I also sat in front of her seat.

"What?" kunot-noo niyang tanong.

Sinilip pa nito ang kung anong tinitingnan ko. Tumawa ito ng bahaw nang makita ang papalapit sa amin.

"Speaking of the banana." singhal ni Sun Hee.

"It seems like you hate that girl so much." I said unconsciously.

Nag uusap ang babae at si In Woo. The short-haired girl smiles cutely at nagre respond naman si In Woo sa kaniya. Ang haircut ng babae ang nagpaalala sa akin na siya nga iyong nakita ko na kasama dati ni In Woo.

Kahit marami ang may ganoong gupit sa campus ay alam ko na siya 'yon.

Geez. Naalala ko na naman ang paraan ng paghalik ng kaibigan kong nerd. Dadalhin ko na yata ito hanggang sa pagtanda ko.

Hawak ni In Woo ang libro at pareho silang nakatingin doon. Iyon yata ang pinag uusapan.

"Of course..." sagot ni Sun Hee.

I looked at Sun Hee's face.

Kita ang pagkairita niya sa dalawa. Hindi ko talaga alam kung ano ang kinaiinis niya. Maybe because In Woo is no longer hanging out with us.

Pangatlong araw pa lang naman 'yon ngayon. Madalas pa rin naman kaming uusap ni In Woo dahil of course, given na seatmate kami. At walang nagbago sa pakikitungo niya sa 'kin. Hindi na nga lang talaga siya sumasama after class unlike before. At hindi pa ito nagpasabi kung bakit.

Iniisip ko nga na baka dahil iyon sa nahihiya siya sa nakita ko noon dito sa library. Pero mukhang hindi naman iyon ang dahilan niya.

Baka itong babae. Hmm...

I sighed.

"Just let them be." I said.

Tumaas ang kilay ni Sun Hee at nagkibit balikat. Iniwas ang tingin sa dalawang papalapit at marahas na binuklat ang libro. Muntikan na nga yatang mapunit.

"Yah." saway ko.

Hindi na ako muling pinansin ni Sun Hee kaya pinagpatuloy ko na rin ang pagbabasa.

Nakita ko si In Woo na papalapit na sa mesa namin. He's alone this time. Wala na ang banana girl na sinasabi ni Sun Hee.

"Annyeong." bati ko.

"Annyeong." sagot ni In Woo.

Si Sun Hee naman ay nanatiling walang kibo. I don't know if she's really busy with what she is reading or she's just making it an excuse to ignore In Woo.

Nilapag nito ang bitbit na bag sa upuan sa tabi ko. At uupo na sana si In Woo sa tabi ng galit-galitan na si Sun Hee nang bigla na lang nitong ipatong ang kanang paa sa upuan.

Nagulantang kami pareho ni In Woo. Nanlalaki ang mata kong tinitigan si Sun Hee ngunit hindi ako nito sinuklian ng tingin.

"Y-Yah." si In Woo.

Hindi ito makapaniwala sa inaasal ni Sun Hee tulad ko. And Sun Hee's legs are already showing! Ang maiksing palda ay mas lalo pang umiksi dahil sa pagkaka lilis.

Some men saw it and whistled shamelessly.

Dinuro ni In Woo ang mga ito gamit ang librong hawak. Agad naman bumalik sa ginagawa ang mga lalaki.

Her legs are mid-open because her one particular leg is on the chair. Ngunit mukha itong walang pakialam kahit na nakikita na ang buong kaluluwa niya.

"Hey, Go Sun Hee!" mariin kong tawag sa kaniya.

I saw that In Woo put that book on his face. Tinatakpan ang mukha para hindi mapatingin sa bintin ni Sun Hee. Umupo si In Woo sa tabi ko sa ganoong ayos. Namumula ang buong mukha nito dahil sa nakita.

Geez. Go Sun Hee.

"Bwo? Bwo?!" painosente nitong sabi.

Mas lalo ko itong sinamaan ng tingin. Because this is so awkward for the three of us! O kaming dalawa lang talaga ni In Woo ang nakakaramdam?

"Pwede naman kasing sabihin na hindi pwedeng magpaupo sa tabi mo. Hindi 'yung naghuhubad ka diyan." masungit kong tugon.

"What are you talking about?"

Binaba na ni Sun Hee ang paa na nakapatong sa upuan. Pero bakas pa rin sa mukha ni In Woo ang kahihiyan sa ginawa ng aming kaibigan.

Kung makasunggab ng labi, takot naman pala sa binti.

"Nothing." baling ko kay Sun Hee.

Bahala siyang hindi maintindihan ang sinabi ko. I am so pissed because some men from the library just whistled when they saw her legs. Ako ang naiinis para sa kaniya.

"Ikaw kasi e." baling ko kay In Woo.

"Bwo?" takhang tanong nito.

Hindi na ako sumagot pa.

Hindi ko naman siya sinisisi totally. Sun Hee did that and In Woo doesn't know anything about her silly act.

My phone rang. Agad ko iyong sinagot kahit na hindi ko pa nakikita ang tumatawag. Masyado kasing maingay at nakaka disturbo sa mga tao sa loob ng library.

"Hello?" I said.

I waited for a couple of minutes but no one answers. I know that there's someone on the line because of some noise.

"Hello, who's this?" ulit ko.

Tiningnan ko ang caller ID pero hindi ito naka register sa cellphone ko. Hindi ko naman mabosesan dahil hindi naman nagsasalita.

"Hello?"

Kinagat-kagat ko ang labi ko habang hinihintay ang sagot nito. Pero wala pa rin akong nakuha.

Ibaba ko na sana nang bigla akong nakarinig ng kaskas ng gitara sa background. Tumigil iyon at ang tumawag ay bigla na lang nagsalita.

"f**k!" ang sabi nito.

Agad naputol ang linya pagkatapos ko iyong marinig.

I have a feeling that the caller is someone knows me personally. May iba rin kasi na tumatawag sa akin na hindi ko kakilala. Mga nag aaral dito sa campus at mga juniors na lalaki.

Oo at sumasagot ako ng tawag dahil baka importante o galing sa mga kaklase ko. Ngunit kapag nalalaman ko na magtatapat pala ng paghanga sa akin ay agad ko nang binaba. Even their texts written in Hangul ay hindi ko sinasagot. Hindi ko kasi naiintindihan at isa pa ay wala akong interes.

Nilapag kong muli ang cellphone sa mesa. Ang dalawa ay tahimik lang sa kanilang kinauupuan. Nakakapagtaka na hindi ako inusisa ni Sun Hee ngayon. Maybe she thinks that it's just one of those boys.

The caller keep bothering me. I sighed deeply and opened my phone. Hindi naman ito tumawag ulit o nag text manlang.

Tinitigan ko ng matagal ang number at na realize na mukha itong pamilyar. Hindi naman ako nagkakabisa ng numero- maging ang sa akin nga ay hindi ko kabisado. Pero pamilyar talaga ang numero ng tumawag.

Hinablot ko ang cellphone ni In Woo na nasa back pocket ng uniform niya. Agad itong umalma pero nilayo ko lang iyon para hindi niya maabot.

"Yah! J-Jarina." angal niya.

"Wait." I said.

Tumayo ako at lumayo kay In Woo. I dialed the caller's number on In Woo's phone. Agad namang rumehistro ang tawag. The registered number's name says 'Mavi 형'.

Nanlaki ang mata ko. Kaya pala pamilyar ang numero nito maging ang boses. I deleted his number before because of Min Ah. And I didn't bother to get it again. Bakit ko kukuhanin kung ako mismo ang nagbura. Nonsense.

It rings.

"Yah, Jari. Give me back my phone." si In Woo.

Tila nagmamakaawa na ito. Nanatili siyang nakaupo pero nakalahad ang kamay sa akin. Inayos niya ang salamin sa mata. Mukhang hindi siya kumportable sa pag galaw ko sa cellphone niya. Ito rin naman kasi ang unang pagkakataon na mahawakan ko ito. He seems so shocked and disturbed because I snatched it.

"Just wait." ang tanging nasabi ko.

Pinakinggan ko ang pagtunog nito hanggang sa mawala iyon. I dialed the number for the second time.

Nilagay ko iyon sa tapat ng aking tainga. Humakbang ako patungo sa dulo ng mga bookshelves. Dahil doon ko balak kausapin ang tinatawagan ko. There's something on me that wanted to know why he called.

"Yah!" dinig kong protesta ni In Woo.

"Let her!"

Nilingon ko ang dalawa nang marinig si Sun Hee. I saw that she hits In Woo with a book on his shoulder.

"Aish! You two!" reklamo ni In Woo.

Sumandal ako sa isa sa mga bookshelves habang hinihintay na sumagot ang nasa kabilang linya. Mabuti at walang tao sa part na 'to ng library.

"Bwo?!" I heard Mavi's voice on the background.

Medyo galit at iritado ang tono niya. Hindi ko na lang iyon pinansin.

"Why did you call?" diretsahan kong tanong.

'Yun naman talaga ang pakay ko.

"Jari."

His voice became calm. And... he knows my voice, huh. He knows that it's me.

"Uh-huh." I responded even if he's not asking.

I didn't get a reply. All I can hear is his heavy breathes.

Pumikit ako habang hinihintay ang magiging sagot niya.

"Do I need to be honest?" bulong niya.

Pakiramdam ko tuloy ay nasa tabi ko lang siya sa paraan ng pagsasalita niya.

"O-Of course." I stuttered.

I felt someone standing near me. I opened my eyes and saw a guy scanning the books on the same shelf that I am leaning on. Halos magdikit na ang uniform namin sa sobrang lapit ng lalaki.

Tumagilid ako at balikat na ang sinandal sa shelf para matalikuran ito. Iwas na rin sa pagdidikit namin.

"Hmm... I wanna sing you a song." Mavi said on the other line.

Nagulat ako sa sinabi niya. A smile escape from my lips. Ngumuso ako para pigilan 'yon.

"For what?" mahina kong tanong.

Ramdam ko pa rin ang presensiya ng lalaki sa likuran ko. Pakiramdam ko tuloy ay naririnig niya ang usapan namin ni Mavi.

Narinig ko ang pagbuga ni Mavi ng hangin. Tila nahihirapan sa pagpapaamin ko.

"Excuse me." I heard the guy on my back said.

Hindi pa man ako nakakalingon ay agad na akong nagulantang sa ginawa ng lalaki. Nasa harapan ko na ito at ang isang kamay ay nasa may ulunan ko. Mukhang kinukulong ako sa lugar ko.

I unconsciously stared at that guy. Syempre at nagulat ako sa akto niya!

"Thanks." sabi ng lalaki.

He is now holding a book from the top part of the shelf. He wave it on my face and suddenly leave.

Napatanga na lang ako sa likuran nito. Kung hindi ko pa narinig ang pagtawag sa akin ni Mavi sa kabilang linya ay hindi pa ako matitinag.

"H-Huh?" sagot ko.

"You seems busy. I'll turn this off." halata sa boses ang pagiingat sa mga sinasabi.

"No!" pigil ko.

"Hmm?" he responded.

"I thought you'll sing for me?"

I combed my hair using my hands. Hindi ko alam kung bakit ko siya pinigil na ibaba ang tawag. Maybe I wanna hear his voice more.

This is our first phone call. And having a phone conversation with him made my heart jump. Kahit hindi na makahinga sa bilis ng t***k ng puso ay gusto pa rin ipagpatuloy. His voice is so low here!

"Forget it." sagot niya.

Ngumuso ako.

Ano ba 'to! Why do I feel like I wanted him to sing for me? Gusto ko siyang pilitin. Pwede naman kaya?

"Please?" niliitan ko ang boses ko para convincing.

I heard his manly laugh on the background. Parang ugong lang ngunit nakapanghihina. Hindi na nakakapagtaka kung bakit siya ang bokalista ng Sound of the South.

Nahiya tuloy ako bigla. Pinagtatawanan niya ba ang ang naging boses ko?

"Am I being clingy if I wish to talk to you everyday like this?"

Tila nanghina ang mga tuhod ko dahil sa nilalaman ng mga salita niya. Bukod doon ay isa pa ang paraan ng pananalita niya. Parang sinusuyo ang kausap.

Hindi agad ako nakapagsalita.

"Damn. I am being too fast again. I'm sorry, sweerheart." he sighed.

"W-We can do this everyday, Mav. If you wish to then you are now allowed."

Pumikit ako at pinigilan ang pagtili. I wanted to shout and let it out! Dahil ang nararamdaman ko ay sobra-sobra na.

"Mav... Hey, Jari, 'wag mo naman akong pakiligin." hirit niya.

I can't speak another word because of the same feeling.

No. Ako ang 'wag mong pakiligin.

I said on my mind that is now blank and can't think straight.