บทที่ 32
คนที่กำลังแกะแบบเงยหน้าขึ้นเมื่อโทรศัพท์ส่วนตัวกรีดร้อง หญิงสาวถอนหายใจยาว วางแบบลงบนโต๊ะแล้วเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา หัวคิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นเมื่อเห็นเบอร์โทรศัพท์ที่ไม่คุ้นเลยสักนิด
ใคร? ถามตนเองในใจแล้วกดรับสายในเวลาต่อมา
“สวัสดีค่ะ”
คนต้นสายเปิดยิ้มกว้างทันทีที่ได้ยินเสียงอ่อนหวานขานรับมาจากปลายทาง
“คุณโย ณิเองนะคะ ณิชา”
มือเรียวที่ถือโทรศัพท์เอาไว้กำแน่น หัวใจกระตุกวาบเมื่อรับรู้ว่าเป็นใคร ทั้งยังนึกแปลกใจที่อีกฝ่ายรู้เบอร์ส่วนตัวของหล่อน
“คุณณิ เอ่อ ทำไมถึงรู้ว่าเป็นเบอร์ของฉันล่ะคะ”
ณิชายิ้มหวาน ขณะมองมารดาที่กำลังสั่งสาวใช้เช็ดถูเครื่องลายคราม
“เรื่องนั้นไม่ต้องสนใจหรอกค่ะ แต่คุณโยว่างหรือเปล่าคะ ณิมีเรื่องสำคัญต้องการคุยด้วย”
คำถามของณิชาทำให้โยษิตานิ่งงัน คิ้วเรียวขมวดมุ่น ไม่เจอกันนานหลายเดือนทำให้อยากรู้ว่าอีกฝ่ายมีเรื่องสำคัญใดที่จะพูดกับหล่อน พลันหัวใจก็กร
