บทที่ 25
โยษิตาปิดกระเป๋าใบสุดท้ายเรียบร้อยจึงถอยไปนั่งที่ปลายเตียง กวาดตามองไปรอบๆ ห้องด้วยความรู้สึกใจหาย กว่าสิบปีที่หล่อนอาศัยอยู่ที่นี่ทำให้เกิดความผูกพันเกินกว่าจะคาดคิด ทว่าเมื่อตัดสินใจแล้ว ก็จะไม่ยอมให้อะไรมาฉุดรั้งหรือขัดขวางความตั้งใจเดิมได้แน่ แม้แต่มารุตเอง…
นาฬิกาบอกเวลาสามทุ่มครึ่งแล้ว แต่น่าแปลกที่แม้หล่อนจะยังไม่ไปหา มารุตกลับไม่เรียก จนหญิงสาวไหวไหล่เบาๆ กำลังจะเตรียมตัวเข้านอน แต่กลับมีบางอย่างรบกวนจิตใจของหล่อน จึงออกจากห้องตรงไปยังห้องนอนของชายหนุ่ม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก…
หญิงสาวดันประตูเข้าไป ไฟหัวเตียงถูกหรี่ลง เจ้าของห้องนอนหลับอยู่บนเตียงไม่ขยับจนหญิงสาวมุ่นหัวคิ้วเข้าหากันด้วยความแปลกใจ เพราะปกติมารุตไม่ใช่คนนอนเร็ว ความเป็นห่วงทำให้หญิงสาวก้าวเข้าไปหาทันที
มือเรียวแตะลงบนท่อนแขนของเขาแล้วสะดุ้ง ไอร้อนผ่าวแผ่ซ่านออกมาจนรู้สึกได้อย่างรวดเร็วว่าชายหนุ่มกำลังเป็นไข้เส
