สะดุดตา
537 Words
ณ บาร์แห่งหนึ่ง ไกล้มหาลัย
"เฮ้ยมึงมานั่งๆตรงนี้เพื่ิอน"
อาร์ตส่งเสียงเรียก ไซม่อนเพื่อนรักพร้อมทั้งยกไม้ยกมือไห้รุ้ว่าอยู่ตรงไหน
ไซม่อนที่เดินเข้ามาในร้าน ทำสายตาหลายคู่หันไปมองเขา ตาเป็นมัน ชายหุ่นสูงโปร่ง ผิวสีแทนอย่างกับนายแบบใบหน้าคมคิ้วดกหนา มีหนวดเคราเล็กน้อย เดินมานั่งข้างๆเพื่อน ที่มีหนุ่มน้อยหน้าตาคมเข้มคอยชงเหล้าอยู่ข้างกาย
"เฮ้ยมึงวันหน้าตาดูไม่ดีเลยวะ มีอะไรเล่ามา"อาร์ตเป็นทั้งเพื่อนทั้งที่ปรึกษาที่คอยรับฟังไซม่อนอยู่ตลอด
"อยู่บ้านก็ไม่เหมือนบ้านเลยว่ะ รู้สึกเบื่อๆเลยออกมา"
ไซม่อนพูดพลางยกแก้วเหล้ากระดกเข้าปาก
"เฮ้ยมึงถ้าเบื่อมันต้องนี่หาใครสักคนมาดูแล แบบกูนี่"
อาร์ตโอบกอดหนุ่มที่นั่งข้างกายที่คอยดูแลเขา
"ไม่เอาว่ะวันนี้ไม่มีอารมณ์"ไซม่อนพูดแล้วยกมือสั่งเหล้ากับเด็กเสริฟมาเพิ่มอีก
"ปกติมึงมาก็พากลับทุกรอบนี่หว่า"อาร์ตพูดแล้วยกแก้วขึ้นชนกับไซม่อน "หมดแก้ว จะได้ผ่อนคลาย"
"ดื่มเยอะแล้วกูเมาจะกลับยังไงล่ะ"
ไซม่อนแกล้งถามเพื่อน เพราะคิดว่าเพื่อนต้องพาเด็กกลับห้องแน่
"เฮ้ยไปนอนห้องกูดิ มึงก็นอนไปไม่ต้องสนใจกู"
อาร์ตพูดแล้วส่งสายตาให้คนข้างๆแบบมีความหมาย
"เชี้ย อะไรของมึงกูจะกลับบ้าน เดี๋ยวกูเรียกแท็กซี่เองถ้าไม่ไหว"ไซม่อนพูดแล้วส่ายหัว
ปกติเขากับอาร์ตก็มาที่นี่บ่อย จะเรียกเด็กในร้านมาคอยดูแล ไห้ทิปหนักๆ จนมีแต่คนอยากดูแลแถมหน้าตาก็หล่อแพคคู่
บางทีก็มีลูกค้าในร้าน มาชนแก้วด้วยมานั่งคุยกัน ถูกใจก็ไปต่อที่โรงแรม ไซม่อนไม่เคยพาใครเข้าบ้านเพราะเขาไม่เคยมีแฟน เพราะรู้สึกว่ายังต้องการอิสระ ไม่อยากผูกมัด
ยังไม่อยากไห้ใครมาวุ่นวายในชีวิต เพราะเขารู้สึกว่าแค่เรื่องเซ็ก มันก็เพียงพอแล้วสำหรับเขา
จบกันที่โรงแรมแล้วก็แยกย้ายกันไป
บางคนที่ติดใจเขาก็ตามมาที่ร้านอีกเพราะเห็นเขามาบ่อย ไซม่อนก็ไม่ได้ปฏิเสธ แค่อย่ามาวอแว วุ่นวายก็พอ
ถ้าบอกว่าไม่ก็คือไม่ ไม่เคยแลกเบอร์แลกไลน์อะไรกันทั้งนั้น เพราะเขาไม่คิดจะสานต่อความสัมพันธ์
ไซม่อนนั่งดื่มไปเรื่อยๆหันไปเห็นชายหนุ่มที่นั่งโต๊ะไกล้ๆกับเขา หน้าหวานดวงตากลมโตตัวเล็ก ผิวขาวสะอาดสะอ้าน นั่งดื่มน้ำอัดลมอยู่ คนเดียวไซม่อนมองหาคนที่มาด้วยก็ไม่มี เขารู้สึกสะดุดตากับสายตาคู่นั้นที่มองมา
สบตากับเขาพอดีแล้วก็เมินหน้าไป
"เฮ้ยมึงสนใจน้องคนนั้นเหรอวะเดี๋ยวกูไปชนแก้วไห้"
อาร์ตทำท่าจะลุกไป
"ไม่ต้องเดี๋ยวกูไปเอง"
ไซม่อนยิ้ม มุมปากเบาๆเพราะเจอของถูกใจ
- Writer
