His Priced Obsession

Chapter 3

Fortunately, may isa pang bakanteng room na labis niyang ipinagpasalamat. Kung wala ay tiyak na mahihirapan siya lalo paggabi na.

Kung tutuusin medyo malapit lang ito sa bahay ng tiyahin. Maganda ang lugar, may sariling kusina at banyo at higit sa lahat mayroong privacy. Ang mga tenants doon ay halos kababaihan din saka hindi masyadong maingay ang lugar. Overall, sulit ang pagbayad niya at pagdeposito ng limang buwan. Ang poproblemahin niya naman ay paghahanap ng trabaho para masustentuhan ang pang-araw-araw na kailangan.

After all you're on your own now.

Biglang pumait naman ang panlasa niya. Hindi sya bato para hindi makaramdam ng sakit. Napaupo sya sa kama, kanina pa nanghihina ang tuhod nya. Ngayon lang nagsink-in sa isip nya ang mga pangyayari. Ngayong nag-iisa na sya at hungkag na hungkag ang pakiramdam.

At kahit ayaw nya man bumabalik sa alaala nya ang panahong namatayan sya ng magulang.

Sobrang bilis ng lahat na kahit sya hindi nakapaghanda. Napayakap siya sa tuhod at doon humikbi. Kanina nya pa ito pinipigilan, ngayong nag-iisa siya gusto niyang palayain ang sarili.

May ilang sandali iyon ang ginawa nya hanggang sa unti-unting gumaan ang pakiramdam nya. Effective naman pala.

Muli niyang inayos ang sarili. Pupuntahan nya pa pala si Scarlett.

You can get through this Cheska. I know you can. Pagpapalakas loob nya sa sarili, kulang na lang tapikin ang sariling balikat.

Ng tumunog ang cellphone nya.

Scarlett calling...

Agad niya itong sinagot, tiyak na naghuhuramentado na ito.

"Francheska Maria Ilustrid! I've been texting you at kahit ni isang reply wala akong natanggap! Saan ka na ba? Don't tell me hindi ka makakapunta dito? Naku Cheska! Ibibitin kita ng patiwarik pag nagkita tayo! Believe me kaya kong gawin iyon!"

"Scar-"

" Francheska sinasabi ko talaga sa'yo kapag hindi ka nakapunta dito, alam mo na ang mangyayari." Naroon ang pagbabanta sa boses nito.

Malalim siyang napahugot ng hininga.

"Yeah, I'm on my way na." Mahinang sagot nya.

Natigilan ito sa kabilang linya.

"Cheska? May nangyari ba?" Mula sa nagbabantang tono napalitan ito ng pag-aalala. Napansin ata nito ang kawalang sigla nya.

Napakatalas ni Scarlett at hindi sya dito makapagsisinungaling. Pero hindi ito ang tamang oras para sa problema nya. Ayaw niyang masira ang araw nito.

Tumawa sya.

"Hey! Scarlet Heart pupunta na ako dyan. No need to worry."

"Susunduin kaya kita diyan? Okay, I'm dropping the call now." Mukhang hindi ito kumbinsido.

Nagsimulang mag-panic ang utak niya. Malalaman ni Scarlett na pinalayas siya ng tiyahin kung pupunta ito sa bahay nila.

"Scarlett wait! Kakasakay ko lang ng taxi ano ba?"

Narinig naman niya ang eksaherado nitong pagpapalatak.

"Good! Akala ko may nangyari na sa'yo dyan sa bahay ng tita mo."

Akward na napatawa sya.

"Ano ba Scarr? Nago-overthink ka naman diyan."

"Whatever. Basta deretso ka agad dito ha?"

Kahit hindi nakikita ay tumango sya. Binaba na nito ang tawag. Sya naman ay napasapo sa ulo. Hindi niya alam ang magiging reaksyon nito kapag sinabi na niya dito ang lahat.

"Cheska! I thought iindyanin mo na ako!" Masayang salubong ni Scarlett sa kanya. Napangiti sya ng wala sa oras. Kararating nya lang at ito agad ang sumalubong sa kanya. Marami ang mga bisita nito kaya hindi na sya nagtaka. Sikat at likas na palakaibigan itong si Scarlett.

"Alam mo Scarlett ang oa mo talaga. Kanina lang tayo nagkita at tumawag ka pa pero daig mo pa nawalay sa akin ng isandaang taon. Makayakap ka naman oh!" Tudyo nya.

Tinulak sya nito. "Heh! Eh sa feeling ko na hindi ka dadating ano ang magagawa ko? Akala ko pa naman di ka papayagan ng Tita mo. Susunduin na sana kita, remember?" Nakalabi nitong sagot.

Natigilan sya ngunit agad siyang ngumiti ng matamis.

"Alam ko. Nasaan na ba sina Tito at Tita?" Pag-iiba nya ng usapan.

"Oh right! Andun abala din sa mga bisita. Halika ka kaya muna? Enjoy natin ang gabi." Saka hinila sya nito sa bulwagan ng bahay.

Panay congratulations at papuri naman ang naririnig nya sa kanilang dalawa ni Scarlett. Unti-unti ay nagrerelax sya at nakalimutan ng pansamantala ang problema.

May lumapit sa direksyon nila ni Scarlett. Namukhaan niya ito, isa sa mga schoolmate nila.

"Hi Scarlett." Tumango ang kaibigan.

"Hi Rob."

"Hi Cheska." Ito naman ang bumaling sa kanya. Nginitian sya nito ng buong simaptiko kaya gumanti din sya ng ngiti.

"Hi yourself.".

"Congratulations! Well, what to expect from our genius classmate?"

Nagulat sya. Classmate?

Napatingin sya kay Scarlett na hindi man lang nagulat.

Napansin ata ng binata ang reaksyon nya.

"Uh-oh you didn't know? Man, it hurts!" Pabirong sapo nito sa dibdib kaya di niya maiwasang ma-amuse. May pagkaloko din pala ang isang to.

"Seriously Cheska, di mo alam na classmates tayo?"

Alanganing tumawa lang sya. "Rob, right?"

"Yeah, and I bet alam mo ang pangalan ko dahil kababanggit lang ni Scarlet kanina."

"Sorry kasi Rob, alam mo namang hindi ikaw ang type ni Cheska kaya malabo ka niyang matandaan." Nang-aasar na sabi ni Scarlett.

Siniko nya ang kaibigan. Tumaas lang ang kilay nito.

"No need to be guilty Chesk. Iba ang course nya. Classmate natin sya sa isang minor subject." Mahinang bulong nito, napatango na lang siya. Kaya pala. Pero pamilyar pa rin ito eh, hindi lang siya sure kung saan pa niya ito nakita.

"Ouch! Scarlett dahan-dahan naman. Hindi pa nga ako naka-first base kay Cheska out na agad ako."

Naipitik nya ang kamay sa hangin. Oh right! Naalala nya na.

" Ah, I remember you. Ikaw yung nabasted ng anak ng school director." Napatawa ng malakas si Scarlett habang si Rob naman ay nahihiyang napakamot ng batok.

"Naman Cheska sa lahat ng panahong magkasama tayo sa iisang room di mo ako naalala tapos yung nakakahiyang pangyayari pa ang naalala mo. All of the other things! Wow! Ang sakit nun ha?" Medyo natatawang sambit nito kaya di nya mapigilang mapatawa na rin.

"Uhmm, I'm sorry? Common friend ko rin kasi si Lizzie eh kaya naikwento ka rin nya sa akin. Again, sorry. Pinaalala ko pa."

Pinisil nito ang pisngi nya.

"No worries-"

May biglang pumalis sa kamay nito sa pisngi niya.

Mag-aalarma pa sana si Rob ngunit naunahan na ito ni Damon. Yeah, si Damon. Paano ito nakarating agad sa tabi nya ng hindi namamalayan?

"Ate Scarlett tawag ka ni Mommy." Ang mga mata nito ay nakatingin sa kanya ng matalim. She wonders, ano naman kaya ang ipanag-iinit ng ulo nito.

"Hurry up ate Scarlett,” utos nito sa kapatid pagkatapos siya naman ang binalingan. “We will talk Francheska.”

Ni hindi nito tinapunan ng tingin si Rob na nasa tingin niya ay nainsulto.

“Hey kid-

Ngunit hinila siya ni Damon palayo dito, hindi nya man lang nagawang magpaalam. Patungo sila sa likod ng bahay at kahit nagtataka ay nagpahila na lang siya. Ang lakas-lakas nito para magmatigas pa siya. Walang masyadong dumadaang tao sa lugar na tinigilan nila.

"Hey, are you okay? Kanina ko pa napansin na para kang wala sa mood."

Hindi ito sumagot. Mas lalo pa nitong hinigpitan ang pagkakahawak sa kanya. Napangiwi sya sa sakit.

"Damon dahan-dahan naman. You're hurting me." Angal niya. Ang lakas ng topak ng batang ito. At hayun sya pa ang may ganang mag-alala para dito. How could this kid be so strong anyway? No wonder sa klase ng katawan nito ay kaya nitong humila ng isang batalyong tao. Balita ni Scarlett sa kanya ay player ito ng soccer sa school nila.

Hindi niya alam kung sino ang mas matanda sa kanilang dalawa. Kung makapag-asta ito parang ang tanda tanda nito sa kanya kung tutuusin height lang naman ang masasabing lamang nito.

"No Francheska." Natilihan sya sa malamig nitong boses.

"It's ate Cheska for you, Damon. Don't just call my name like that! At pwede ba stop using that kind of tone to me? Tandaan mo mas matanda pa rin ako sayo," naiiritang saway niya dito.

He just smirked. "Francheska, Francheska, Francheska." Pag-uulit nito sa pangalan niya.

Kahit kailan talaga pinapainit nito ang ulo nya.

"Shut up!"

Ngumisi lang ito. "I will never call you ate. Never."

Hinampas nya ito sa braso sa inis.

"Pero tinawag mo akong ate kanina! Praktisin mo ang sarili mong gumalang sa nakakatanda!"

"No Francheska."

Ilang beses na ba nilang pinagtalunan ang bagay na yun? At alam naman niya ang kahihinatnan. It's either maiinis lang sya o di kaya masisira ang araw. Ganun katigas ang ulo ni Damon.

Magkasalubong ang kilay na humalakipkip sya.

"I believe hindi mo ako hinila dito para ipamukha lang na di mo ako kayang tawaging ate."

Tumaas ang sulok ng labi nito. Aba mukhang pinagtatawanan pa siya. Pinigilan nya ang sarili na muli itong hampasin. Baka makasuhan sya ng child a***e.

"Glad you asked that. You're here because you deserve a punishment."

Pakiramdam nya nanlaki ata ang ulo niya. Punishment? For what?

Lumapit ito sa kanya. Yung tipong halos gadangkal lang ang layo ng mukha nilang dalawa.

Sa hindi maipaliwanag na dahilan ay biglang bumilis ang t***k ng puso nya. Pesteng puso ngayon pa hindi nakisama. Hindi pa nakakatulong ang matitiim nitong titig sa kanya.

"A-at bakit mo ako paparusahan?"

Shit! Bakit ba sya nauutal?

"You know the answer Cheska. You know it very well."

Marahas siyang bumuntong-hininga para pakalamahin ang sarili. Tinulak niya ito kaya naglayo silang dalawa. Mabuti para iwas distraction.

May hint sya pinagsasabi ni Damon ngunit ayaw niyang i-acknowledge yun.

It's gravely wrong!

Iba iyon sa nangyari three years ago. Marami ang nagbago at saka masyadong bata pa si Damon ng mga panahong iyon. Hindi nito alam ang pinagsasabi.

"I don't know what you are talking about. Now, if you'll excuse me-"

Hindi na niya natapos ang pagsasalita ng haklitin sya ni Damon sa beywang at marahas na hinalikan. Nanlaki ang mata nya sa pagkagulat lalo na ng malasahan ang bibig nito. Lasang alak at mint. Umiinom na ito? Napaawang siya ng labi ng kagatin nito ang pang-ibabang labi kaya nagkaroon ito na pagkakataon na pasukin ang dila sa loob. Nanudyo ito at nalalasahan nya ang mabangong hininga nito. Napaungol sya ng marahas nitong sinipsip ang pang-ibaba niyang labi. Tila ay nalasing sya bigla. Nawalan siya ng huwisyo at ang tanging halik lang nito ang nararamdaman niya. Habol ang hiningang pinakawalan sya nito.

Ngumisi ito. "Don't tell me hindi mo pa rin alam Francheska. I won't let anyone have you. Tandaan mo akin ka lang."

Doon siya nagising sa pansamantalang pagkawala ng huwisyo.

God! What she has done?

Damon kissed her and she enjoyed it!

Nanginginig ang kamay na sinampal nya ito. Galit siya, hindi lang dito kundi maging sa sarili.

"Bastos!"

Sapo nito ang pisnging bumaling sa kanya.

"Yeah, and you enjoyed it."

Muli niyang pinadapo ang palad dito. She was furious. Hindi sa sinabi nito kundi dahil sa iyon ang katotohanan at hindi nya iyon matanggap.

"Baliw ka! Sa susunod na halikan mo ako ulit hindi lang sampal ang aabutin mo!"

Hindi na niya hinintay na makapagsalita ito at mabilis na tinalikuran. Pulang-pula ang mukha nya sa pinaghalong galit at kahihiyan. Gigil niyang pinahiran ang labi. Ramdam nya pa rin ang mainit nitong labi sa kanya.

Damn! Damn it!

He's Damon for goodness’ sake! And he was just freaking fifteen years old! Where the hell did he learn to kiss like that?

Hindi nya alam kung sino ang nagtake-advantage. Siya ba na mas matanda dito o si Damon na basta na lang nanghalik? Napasapo sya sa ulo. Nawala ang rationality nya pati na rin ang huwisyo. Hindi niya alam na ganun ang magiging epekto sa kanya ni Damon. With just one kiss all her senses were blown away.

Ang mga bagay na binaon nya sa limot ay parang multong bumabalik sa kanyang isipan. This happened three years ago. And she doesn't want to remember it anymore. Her very first kiss as well as her second kiss were stolen by the same man.

By the same kid Cheska! Same kid!