Usulca sallanan salıncakta yine gökyüzünü izliyordu Reyhan. Ağlamaktan kızarmış ve yorulmuş gözleri yanarken, kendisine güçlü olması gerektiğini fısıldıyordu. Geç kalmıştı... Hayatının kararını vermek için çok geç kalmıştı. Kimse suçlu değildi. Suçlu kendisiydi. Hayallerinin peşinden gitmek yerine, ailesinin yanında olmayı tercih etmişti.
Haklıydı Kerime... Aşçılık konusunda yetenekli olduğunu ve bunun için savaşması gerektiğini söylerken sonuna kadar haklıydı. Vedat'ın mutfağında yemek yapan kadın olacaktı çok yakında. Yıllarca emek verdiği işini onun için kullanacaktı. Hak etmişti... İnsanın kendine yaptığını düşmanı bile yapmıyordu. İşte bu kadar acımasızdık kendimize karşı...
Telefonuna uzandı. Kafasındaki seslerin susması için çok sevdiği bir şarkıyı açtı. Ve başını salıncağa yaslay
