CHAPTER 7
1331 Words
BAHAGYANG nagulat si Henri nang makita ang itsura ni Elena. Daig pa nitong si Maria Clara sa suot nito.
Mahabang palda at mahaba ring damit. Balot na balot ang itsura nito na para bang ayaw man lang masilipan.
Hindi nito alam na halos nakita na niya ang kahubdan nito. Lihim na napangisi si Henri.
Isang tikhim ang pinakawalan niya at saka tumayo. Gusto niyang mapangiti at talagang hindi maipinta ang magandang mukha nito.
Alam niyang napipilitan lang itong samahan siya.
"Let's --"
Natigilan siya nang bigla na lang siyang lagpasan na para bang wala itong kasama o mas tamang sabihing parang wala itong nakita.
Bahagyang gumalaw ang panga ni Henri. Ang totoo, sa babaeng ito lang siya nagkaroon ng pasensya — dahil kapag hindi siya nakapagpigil, tiyak na makikita nito ang hinahanap nito.
Hindi pa yata niya nakakalimutan ang ginawa nito kahapon - ang balak nitong pagmano sa kanya na para bang ipinamukha talaga sa kanya na matanda na siya para dito!
Hindi niya lubos akalaing may kapilyahan din pala ang dalaga. Mukhang sinasadya nitong asarin siya - wala itong kaalam-alam na oras na ipaalam niya ang nakita niya sa talon, siguradong manggagalaiti ito sa galit.
Nakapamulsa siya habang nasa likuran nito. Hindi naman niya ito mapantayan at maliit lang ang daanan - sa may palayan.
"Galit ka ba sa akin, Elena? May nagawa ba akong kasalanan sa iyo?"
Hindi ito lumingon sa kanya.
"Hindi ho ako galit, Sir Henri. Hindi lang ako sanay na may kasa-kasamang lalaki lalo na't ihahatid ko pa sa rancho." Nang biglang pumihit ito paharap.
Muling natitigan ni Henri ang nakakaakit nitong mga mata - ang magandang mukha nito.
Pasimple siyang napalunok. Kung bakit napakaganda nito sa mga mata niya. Lagi na lang yatang nagigising ang junior niya sa babaeng ito.
"Hindi ho ba ninyo kayang pumunta nang mag-isa? Masyado na ho kayong matanda para --"
Biglang gumalaw ang panga ni Henri. Talagang nanadya na ang babaeng ito. Kaunti na lang talaga, hindi na siya makakapagpigil at talagang may kalalagyan ito sa kanya.
"Para --"
Nang mapaatras ito nang bigla siyang lumapit. Nakita pa niya ang pagkabahala sa mukha nito.
"Cut it out with calling me old, Elena." Nasa tono niya ang pagbabanta ngunit nanatiling mahinahon ang paraan ng pananalita niya.
Napansin niyang napalunok ito at sandaling umiwas nang tingin.
"Pero totoo naman hong matanda na kayo at sinasabi ko lang naman ang totoo," wika pa nito.
Lalong umigting ang panga ni Henri. Ngayon lang talaga siya naasar dahil sa dalagang ito - ang sarap nitong lamukasin ng halik!
"Maybe once you get a taste of my junior, you’ll forget all about calling me old. I bet I’ll have your eyes rolling and begging for more."
Nakaarko ang sulok ng labi ni Henri habang titig na titig sa mga mata nito. Nang bigla na lang itong napakunot-noo. Tila hindi nito naintindihan ang ibig niyang sabihin.
"Anong pinagsasabi mo? Sinong junior? Kailangan talaga tumirik ang mga mata ko kapag natikman ko kung ano mang pagkain yan?"
At ganoon na lang ang paghalakhak ni Henri. Hindi niya inaasahan ang lalabas sa bibig nito.
Mas lalo siyang humanga at nakita niya kung gaano nga ito kainosente - ang malamang wala pa itong kaalam-alam sa ganoong bagay, tila may kung anong init na gumapang paibaba sa p*********i niya.
Nakita niya ang inis sa mukha nito. Marahil, pinagtawanan niya ito. Nagmamadali itong tumalikod. Kaagad naman siyang sumunod habang may ngiti sa labi.
"Masarap kasi iyong junior ko, Elena. Talagang mapapatirik 'yang mga mata mo, oras na matikman mo siya."
Pigil na pigil ni Henri ang muling matawa habang hinihintay ang magiging reaksyon nito. Ngunit wala nang salitang lumabas sa bibig ng dalaga.
Inaasahan pa naman niya, alam nito ang ibig niyang iparating. Gusto na sana niyang simulan ang pang-aasar dito dahil napuno na siya - ang kaso, talagang bata pa at wala pa ngang kaalam-alam sa sinasabi niya.
Sa isiping wala pa itong karanasan at wala pang naging karelasyon, lalong domoble ang kakaibang saya sa pakiramdam ni Henri
"Baka p'wede mo akong k'wentuhan tungkol sa hacienda ng mga Del Fio?" bigkas niya at kanina pa ito tahimik.
Pansin niya ang pagpapakawala nito nang buntong-hininga. Nakasimangot pa rin ang mukha nito.
"Wala akong alam tungkol sa hacienda ng mga Del Fio. Kung talagang interesado ka, sa itay ko - maaari kang magtanong at alam niya ang lahat."
Hmm, suplada talaga..
"Nag-aaral ka pa ba?" tanong niya.
Nang bigla itong sumulyap sa kanya, ngunit pairap pa.
"Opo, Sir Henri at labing - pitong gulang pa lang naman ho ako."
Ramdam ni Henri ang pagkakadiin sa edad nito na tila ba, ipinapamukha na naman iyon sa kanya.
"Pero dalagang-dalaga ka nang tingnan."
"E, ano naman ho ngayon?"
Lihim na napangiti si Henri at napadila nang wala sa oras.
"P'wede ka na palang maligawan --"
Nang bigla itong sumingit.
"Marami talagang nanliligaw sa akin, Sir Henri. Mga kasing edad ko o kaya naman mga dalawampung taong gulang. Sila yong mga tipo ko, fresh at binatang-binata!" wika nito.
Tila biglang bumigat ang pakiramdam ni Henri nang sa unang pagkakataon, makita niya ang saya sa mukha nito.
Na tila kinikilig habang iniisip ang mga kabinataang nanliligaw dito - ang matamis nitong ngiti na pinangarap niyang sa kanya mapunta!
"May nagustuhan ka na ba --"
"Mayroon na. Si Joven - iyong anak ng may-ari ng University."
Gumalaw ang panga ni Henri. Hanggang sa lihim siyang napangisi. Hindi siya papayag na maunahan nang iba!
So, pipilitin mo si Elena! Gusto na nga niya iyong Joven hindi ba? Hindi mo ba narinig?
Asik ng bahaging isipan ni Henri. Lihim siyang nagpakawala ng malalim na buntong hininga.
"Marami ka pang makikilala, Elena. Bata ka pa naman --"
Nang bigla na naman itong sumingit.
"Si Joven lang sapat na. Hindi ko kailangan ng iba - walang makakapantay sa kaguwapuhan ni Joven! Mayaman pa!" wika nito.
Biglang natitigan ni Henri ang mukha nito. So, gusto ni Elena isang mayamang lalaki?
Mayaman ka naman ah!
Pagtatanggol ng bahaging isipan niya. Hindi iyon ang pinoproblema niya kundi ang sabihin nitong sapat na raw ang lalaking Joven na iyon?
Ibig sabihin, may kinahuhumalingan na ang babaeng kinababaliwan niya?
Damn!
Anomang oras, mababalitaan na lang niya na may nobyo na ito at ang lalaking Joven na iyon!
So, papayag ka ba?
Biglang bumigat ang pakiramdam ni Henri.
"Akala mo lang iyon, Elena. Pero natitiyak ko sa iyong 'di ang Joven na iyon ang para sa iyo."
Nang biglang sumama ang awra ng mukha nito. Gusto na namang mapangiti ni Henri at nakuha na naman niya ang atensyon nito.
Hindi bale nang sa ngayon, naiinis ito sa kanya, ngunit sisiguraduhin niyang makukuha niya ang dalagang ito - gagawin niya ang lahat para makuha ang atensyon nito at makalimutan ang lalaking Joven na iyon!
"At bakit mo naman 'yan nasabi, Sir Henri?"
Tumikhim siya. Humarap sa dalaga at nakipagtitigan. Sinigurado niyang makikita nitong guwapo rin naman siya.
May magandang hubog ng pangangatawan na talagang hahanap-hanapin ng mga kababaihan lalong-lalo na sa gabi!
"Bata pa iyon, Elena. Hindi ka pa niya kayang paligayahin kagaya ng ibang lalaki na mas matured --"
"Anong pinagsasabi mo? Palibhasa matanda ka na kaya hindi mo alam ang mga tipo naming kadalagahan."
Biglang natigilan si Henri kasabay ng pamumula ng kanyang mukha. Namalayan na lang niyang wala na sa harapan niya si Elena.
Wala sa sariling napakuyom siya ng kamao!
Pakiramdam niya, sumusobra na ito! Grabi na ang panglalait na ginagawa nito sa kanya!
Tinitigan niya ang papalayong si Elena. Isang mapanganib na ngisi ang kumawala sa kanyang labi.
Hinding-hindi ka mapupunta sa ibang lalaki, Elena. Sa ginagawa mong ito sa akin, mas lalo mo akong binibigyan ng dahilan upang lalo kang angkinin na pag-aari ko!
Matanda pala ha? Darating ang araw na ipapatikim ko sa iyo kung gaano kasarap ang matandang ito! Na titiyakin kong 'di mo hahanapin sa ibang lalaki, lalo na sa Joven na iyon!
Napabuga ng hangin si Henri sabay tingala sa langit.
Kaya kong ibigay ang lahat sa iyo, Elena.
- Writer
