NAGHINTAY AKO NG sunod na sasabihin ni Migs. At alam kong gano’n din si Sunshine – nagkatinginan kami at napansin ko sa mga mata niya ang kagustuhang marinig ang kuwento. Naupo siya yakap ang mga tuhod niya na tila gustong itago kung ano man ang kanyang nararamdaman.
“Ano’ng trahedya?” tanong ko kay Migs.
Muling tumagay si Migs at ininom ang alak na dapat ay akin na. “Ikukuwento ko, pero sana ‘wag n’yo akong husgahan… Sa totoo lang, wala akong lakas nang loob na magkuwento ng mga nasa loob ko. Pero siguro, panahon na para pakawalan ko ang sarili ko, ang mga nasa loob ko, at mag-move on, muling mabuhay… at mapatawad ang sarili ko.” Pinasadahan niya kami ng tingin ng malungkot niyang mga mata. Muli siyang tumagay sa baso ng alak pero inagaw ko.
“Nakakalamang ka na, p’re, kanina ka pa. Bak
