Chapter 6
2275 Words
"Love?”
Awtomatikong napalingon si Crystalle sa nagmamay-ari ng tinig na iyon mula sa di kalayuan. Napangiti siya ng matipid nang Makita si Paolo na paparating sa kaniyang kinaroroonan.
“What makes you here?” kaswal na tanong ng dalaga sa katipan.
“I just miss you.” Ani Paolo sabay bigay ng boquet ditto. Nakita nilang dalawa ang pag-alis ni Arizton mula sa dakong iyon.
“Who’s that?”
“I forget but he’s familiar. By the way, thanks for the flowers.”
“You’re more beautiful than those roses.”
Ngumiti lang si Crystalle bilang tugon at nagpatiuna sa pagpasok sa loob ng ospital.
“I’am glad to see that you’re not busy.” Ani Paolo habang naglalakad.
“Paiba-iba kasi ang araw. May busy at may chill lang.”
“Actually, I’m here to tell you that the pre-nuptial shoot will be this coming Friday.”
Sandaling napahinto sa paglakad si Crystalle at inalala ang petsa ng kanilang pre-wedding pictorial.
“Oo nga pala. Mabuti naman at ipina-alaala mo.”
“I already told the team about the venue.”
“Tagaytay ba?”
“Yes.”
“Well, I will submit now my application to leave.”
Nang mga sandaling iyon ay nasa loob na sila ng opisina ng doktora. Eksaktong sumara ang dahon ng pinto ay hinagip ni Paolo ang beywang ng dalaga at napasubsob ito sa kaniyang dibdib. Bahagyang nagulat si Crystalle pero nakabawi rin. Blangko ang mga matang tumitig siya sa binata. Like Aries, Paolo is handsome and charismatic. However, she didn’t find herself falling over head and heels to him.
“I can’t wait to see you walking down the aisle.” Anang lalaki at masuyong hinagkan siya sa labi.
“Malapit na yun. Next week, I will be your Mrs.”
“Where do you want to spend our honeymoon?” mas lalo pang humigpit ang hawak ng binata sa beywang.
“Anywhere.” Matipid niyang sagot.
“It’s winter in Japan. I think its nice to be there.”
“Well, Japan is indeed a nice---“
Napapitlag silang dalawa nang biglang tumunog ang cellphone ng binata. Tiningnan ni Paolo ang pangalang nakarehistro doon at biglang sumeryoso ang ekspresyon ng mukha nito.
“Excuse muna ako, love. I need to answer this.”
Tumango lang si Crystalle bilang pagsang-ayon. Nakita niyang biglang lumabas ng silid ang binata na puwede namang doon lang sagutin. Kahit nag anon ay hinayaan niya lang ito. Wala naman talaga siyang pakialam kung ano ang pagagawin nito sa sariling buhay. Humiga na lang siya sa couch na naroon at umidlip.
------------------------------------------------------------------------
“Makakarating ka pa ba?” kunot-noong tanong ni Crystalle sa katipan nang sa wakas ay sumagot ito. Halos nakasampung miss calls na yata siya rito. Araw iyon ng Biernes at naroon na siya sa Tagaytay kasama ang wardrobe team. Halos dalawang oras na nilang hinintay si Paolo doon sa villa na nirentahan nila ngunit hindi pa rin ito dumarating at malapit ng dumilin. Palpak na ang temang sunset ng kanilang shoot. Lubog na lubog na ang araw at nagsisimula ng bumalot ang dilim sa paligid.
“Love, sorry. May emergency kasing nagyari kaya ngayon ko pa nasagot ang cellphone ko.”
Bumuntung-hininga si Crystalle.
“Bigla kasing nagkaroon ng----“
“I think we can still proceed the wedding without this.” Kaswal ang tinig ng dalaga at itinago ang iritasyon.
“Are you upset----“
“NO! I just realize that this isn’t necessary at all.”
“Love…galit ka ba?”
“Hindi Paolo. I’m just tired.”
“Sorry talaga.”
“Do not say that. Okay lang. Naiintindihan ko ang trabaho mo.”
“Babawi na lang ako next time.”
“Okay. Ingat ka na lang diyan. Bye!” kaagad na ibinaba ni Crystalle ang aparato. Tumayo siya mula sa pagkakaupo at tinawag ang attensiyon ng wardrobe at photography team. Sinabi niya sa mga ito na hindi na matutuloy ang shoot ngunit babayaran pa rin niya ang mga ito dahil sa abalang naidulot nila sa mga ito. Natuwa naman ang team at nagpasalamat sa pabor na ibinigay ng doktora. Pinauwi niya ang mga ito sakay ng isang van habang siya ay nagdrive ng sariling kotse pauwi ng Maynila. Madilim na ang paligid nang siya’y umalis ng villa. Sinipat niya ang suot na relo at tiningnan ang oras.
Habang nasa byahe ay nakikinig siya ng musika upang hindi antukin at maging sanhi pa ng aksidente. Nang halos isang oras na ang kaniyang itinakbo ay doon pa niya naalala na hindi pa pala siya naghapunan. Kinabig niya ang manibela at nagtungo sa direksiyon kung saan mayroon kainan.
Nang Makakita siya ng isang simpleng restaurant ay doon na siya tumungo. Ipinark niya ang kaniyang kotse at bumaba na. Pumasok siya at naghanap ng bakanteng mesa. Nang makakita ay kaagad siyang nag-order ng makakain. Wala pang sampung minuto at dumating na ang kaniyang order. Tahimik lamang siya’ng kumakain mag-isa habang pa-scroll-scroll sa screen ng kaniyang cellphone paminsan-minsan upang magbasa ng showbiz news. Paglipas ng labinlimang minuto ay tapos na siyang kumain at binigyan ng tip ang waitress. Humakbang na siya palabas ng lugar na ito at tumungo kung saan naroon ang kaniyang sasakyan.
Mangilan-ngilan lang ang mga taong naroon ngunit maraming kotseng nakapark. Nang akmang susian na niya ang pinto ng driver’s seat ay may namataan siya.
“Hold-up to! Huwag kang sisigaw kung ayaw mong bumaon itong kutsilyo sa tiyan mo.”
Pagkarinig non ni Crystalle ay bigla siyang pinanlamigan. Nanginig ang kaniyang laman at nanigas.
“Ibigay mo sa akin yang bag mo.”
Napapikit siya ng mariin nang maramdaman ang dulo nang kutsilyo sa kaniyang tagiliran.
“BILIS!”
“H-he-to-“
“Huwag mong ibigay.”
Mula sa kinatatayuan ay awtomatikong napalingon ang dalaga sa di kalayuan. Nanlaki ang kaniyang mga mata nang mabanaag doon ang bulto ng isang lalaki. Kinabahan ulit siya. Hindi niya nakikita ang mukha nito dahil nakatalikod ito sa bahaging may street light.
“Huwag kang makialam.” Banta ng lalaking nasa likuran ng dalaga. Kumilos ang bulto at unti-unting humakbang patungo sa kanilang direksiyon.
“Aba’t—“ naputol ang sasabihin ng hold-uper at bigla itong natumba.
“Huh!”
Napasinghap si Crystalle at nanlaki ang mata. Kahit malamlam ang liwanag ay naaninag niya ang dugong kumalat sa semento. Bago pa nakapag-react ang doktora ay mag biglang humagip sa kaniyang braso.
“Tumabi ka. Ako na ang bahala diyan.” Hinawi siya ng lalaki at dooy nakita niya ng buo ang mukha nito.
“Teka,..ikaw yung…” titig na titig si Crystalle sa mukha ng lalaki habang ngumingisi itong nakatingin sa hold-uper na namimilipit sa sakit ang binti.
“Ikaw…yung sa Masbate. Ikaw nga.” Sa wakas ay nasabi niya. Nilingon siya ng lalaki at nagtama ang kanilang mga mata.
“ Arizton Mondragon.” Seryoso ang mukhang wika nito.
Atubiling magpakilala si Crystalle ditto dahil sigurado siyang kilala na siya nito.
“B-ba-bakit may baril ka?” may takot na tanong ng dalaga. Naghinala siyang masamang tao ang tinulungan niya noon sa Masbate dahil sa nangyari.
“Dadalhin ko sa presinto ang lalaking ito.”
“Pulis ka?” ani Crystalle. Kumalma siya bigla nang marinig ang sinabi nito.
“Hindi.”
“Eh, bakit----“
“It’s a tie.” Ngumiti si Arizton at tumayo ng matuwid sabay pamulsa. Hindi napigilan ni Crystalle ang humanga sa paraan ng ngiti nito na sa tingin niyay humahatak sa kaniya.
“You saved me. I save you.”
“Huh? Ah-eh. Oo nga. Salamat at niligtas mo ako.”
“Psst!” baling ni Arizton sa lalaking hold-uper. Nagsquat siya at hinawakan ang baba nito. Minasdan niya ang buong pagmumukha nito at natanto niyang ito’y menor de edad pa.
“Kung ayaw mong mamatay, baguhin mo ang buhay mo Totoy.”
“Hayop ka!”
“Bakit ka ba nanghohold-up? Kung hindi ako nagkamali, kinse anyos ka pa lang.”
Hindi sumagot ang lalaki dahilan upang akmang sasakalin ito ng binata.
“Inutusan lang po ako sir.”
Nang marinig iyon ay binitawan na ito ng binata. May dinukot siya mula sa kaniyang bulsa at ibinigay.
“Tawagan mo ako kung gusto mong tulungan kitang maayos ang buhay mo. Heto, limang libo. Ipagamot mo yang sugat mo. Kung mag-aaral ka ng mabuti, higit pa diyan ang kikitain mo.”
Tumayo ang binata at inilahad ang kamay sa binatilyo.
“Dudugo ng husto yang binti niya.” Singit ni Crystalle.
“Okay lang po. Kaya ko naman po.”
“Halika.”
Tinulungan siya ni Arizton at inalalayan sa paglakad papauntang di kalayuan kung saan may dumadaan na taxi. Pumara ang binata ng may dumaan at sinabing dalhin ang binatliyo sa isang ospital.
“Salamat sir.”
“Huwag kang magpasalamat, Totoy. Magpagaling ka.”pagkasabi non ay sinara na ni Arizton ang pinto ng taxi at sumenyas sa tsuper. Sinundan niya ito hanggang sa mawala sa kaniyang paningin. Napangiti na lang siya bigla. Matapos ang ilang sandling pagtayo doon ay bumalik na siya kung saan nakaparada ang kaniyang sasakyan.
“Hindi pala ako nagkamali sa pagtulong sayo noon Mr. Mondragon.”
Napalingon si Arizton sa direksiyon ng boses at nakita niya doong nakatayo pa pala si Crystalle at hindi pa umalis.
Seryoso ang ekspresyon ng mukha ng binata at tumitig sa mukha ng dalaga na ngayo’y nakangiting papalapit sa kaniyang kinaroroonan.
“I do not know what’s in you. Pero gusto kitang maging kaibigan.”
Ngayong halos isang metro na lang ang pagitan nila sa isa’t isa ay hindi niya mapigilan ang maalalang muli ang mga sandaling naramdaman niya ang init ng katawan nito.
“You took this beautiful woman, Arizton.”
“Okay ka lang, Mister?” Pinanlakihan siya ng mata ni Crystalle upang mapukaw.
“Huh? O-oo.”
“Kung hindi ka dumating, siguro kung hindi man ako mamatay on the spot ay baka dead-on-arrival dahil mauubusan na ako ng dugo.”
“Ginawa ko lang yun dahil may utang ako sayo.”
“Bakit parang bugnutin ka?” natatawang wika ng dalaga.
“Sa tingin ko gabi na. Hindi na panahon magkuwentuhan.”
“Hahaha, oo nga pala. Malapit na palang mag-alas diyes. Bilang pasasalamat----“
“Stay away from me Dr. San Diego. Baka hindi mo magugustuhan ang gagawin ko sayo kung ipipilit mo---“
“It’s a green card.”
Dahil makulit ay inabot pa rin ni Crystalle ang kamay ng binata at inilagay sa palad nito ang maliit na papel. Lingid sa kaniyang kaalaman ay nag-umpisa ng mairita si Arizton lalo na nang maramdaman nito ang biglang kuryenteng namuo paglapat ng kanilang mga balat.
“Libre na ang pagpapagamot mo sa ospital na pinagtrabahuan ko dahil sa card na yan.” Malapad ang ngiting wika ng dalaga sabay bitiw sa binata. Ngunit hindi niya inasahan ang sumunod na nangyari.
Parang papel na bigla siyang hinagip nito at walang pakundangang inangkin ang kaniyang mga labi. Nanlaki ang kaniyang mga mata at rumagasa bigla sa kung saan ang iba’t ibang emosyon sa kaniyang buong katawan.
“I told you to stay away. But you never did.” Bulong ng binata sa pagitan ng mapangahas nitong labi. Gustong gumalaw ni Crystalle upang makawala ditto. But she was locked inside his arms.
Paglipas ng ilang Segundo ay pinakawalan na siya nito. Bago pa makapagsalita uli ang binata at humulagpos sa kaniyang mukha ang isang palad ng dalaga.
“HOW DARE YOU!”
Mabilis na tumalikod si Crystalle at patakbong tinungo ang kotse. Naiwan doon titig na titig si Arizton sa direksiyon ng dalaga.
---------------------------------------------------------------------------
“Goodnight, beshy. Matulog ka na para super glow ka bukas.” Nakangiting wika ni Carmi sa kaibigan habang nagpapaalam. Kasalukuyan silang naroon sa garahe ng malaking bahay ng pamilya San Diego. Nakatayo si Crystalle habang ang kaibigan naman ay pasakay na sa kotse nito. Katatapos lang ng pre-wedding party na ginanap sa bahay ng bride-to-be ng gabing iyon. Lahat ng empleyado ng ospital ay imbitado sa gathering na iyon. Maging ang pamilya ng groom ay naroon din. Wala doon si Paolo dahil alinsunod sa tradisyon na bawal magkita ang bride at groom bago ang araw ng kasal.
“I will.” Ngumiti si Crystalle.
“You will be the most beautiful bride I’ve ever seen.”
“Beshy Carmi, tama ng pambobola. Umuwi ka na dahil gabi na.”
“Oo na.”
“Hahaha. Ingat ka.”
“Bye.”
Sinundan ng tingin ni Crystalle ang papalayong sasakyan. Nang tuluyan na itong nakalabas sa gate ay pumasok na siya sa loob ng bahay. Wala ng bisitang naroon. Tanging mga kasambahay na lang sa busy pa sa pagliligpit ng mga gamit.
“Nasaan si mama at papa?” tanong niya sa isang katulong.
“Umakyat na po, doc.”
“Ah. Sige. Matulog na rin kayo. Bukas niyo na lang tapusin yang ibang trabaho.” Aniya sabay akyat sa hagdanan papuntang ikalawang palapag. Pagdating niya sa kuwarto ay pasalampak siyang humiga sa kama. Maya-maya ay bumangon siya upang magshower at makatulog na pagkatapos. Pasado alas diyes na ng gabi ng mga sandaling iyon. Pagkalabas niya mula sa shower room ay kaagad siyang nagbihis ng pantulog at humiga na.
Alas-dos ng madaling araw ay naalimpungatan si Crystalle nang makarinig ng kalampag mula sa bintana ng kaniyang silid. Kinusot niya ang mga mata at bumangon upang iswitch ang ilaw ngunit may biglang humagip sa kaniya at nawalan siya ng malay.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Nagising si Paolo mula sa pagtulog nang magring ang kaniyang cellphone. Nang magmulat siya ay nakita niyang umaga na pala. Tiningnan niya ang oras sa sa cellphone. It’s six thirty in the morning.
“Hello, ma? Ba’t napatawag ka?”
“Paolo! Si Crystalle. Nawawala!” hysterical na palahaw ng ina ng katipan.
“WHAT?” Biglang napabalikwas ang binata sa kama.
“Oo, hijo. Nakita namin sa CCTV ng bahay.”
“Damn! Nakita niyo po ba ang mukha ng tumangay?”
“Hindi. D-dahil nakabonnet.” Humagulgol ang ginang sa kanilang linya.
“Ma, kumalma lang kayo. Huwag kayong mag-alala. Tatawagan ko ang pulisya.”
“Salamat, hijo. Bilisan mo dahil baka may ginawa silang masama sa anak ko.”
“Oo, ma. Sige bye! Pupunta na ako.”
Pagkasabi non ay mabilis na nagbihis ang binata. Tinawagan niya ang mga pulisya maging ang kaniyang mga personal na bodyguards.
---------------------------------------------------------------------------------
“Ah!..hmm..”
Malakas at sunod-sunod ang mga halinghing na kumawala sa bibig ni Crystalle. The room was cold and totally dark. Ngunit pinagpapawisan ang kaniyang katawan. Mahigpit ang kaniyang pagkakahawak sa braso ng lalaki habang nag-iisa ang knilang mga katawan. Paminsan-minsay naririnig din niya ang mga ungol nito.
“Oh..”
Her body arched when she felt something slimy wiping her flooded core. She later on realized that it was the man’s tongue licking her flesh torridly. She noticed that her body sizzled with intense flame as he continuously rejoicing over hers.
“Uh! … Uh!” nanginginig na napakapit siya sa buhok nito habang kagat ang pang-ibabang labi.
She couldn’t bear the moment anymore and it made her scream. His body went wild and faster until they reached the climax.
“HA!”
Napamulagat ang mga mata ni Crystalle sa napanaginipan. Nang humantad sa kaniyang paningin ang isang di pamilyar na silid ay napatingin siya sa sarili.
There she realized that she’s naked beneath the blanket. And her mind yelled that she wasn’t dreaming. Kaagad siyang bumangon upang tantuhin kung nasaan siya at kung sino ang pangahas na lalaking umangkin sa kaniya. Covering her body with the cloth, she ran into the door.
“Damn!”
It was locked.
She ran again into the windows.
Napanganga na lang siya sa sumalubong at nakita.
It's the gentle breeze and the deep blue ocean.
- Writer
