“มีอะไรให้ดิฉันรับใช้เหรอคะ” ปิ่นมุกเอ่ยถามทันทีที่มาถึง
“ทุกคนฟัง วิศนีเป็นแขกของฉัน ทุกคนควรให้เกียรติเธอด้วย”
ชายหนุ่มเอ่ยออกมา ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าความจริงแล้วเรื่องนี้เป็นอย่างไร แต่ยังไงเจ้าหล่อนก็เป็นแขกของเขา ทุกคนก็ควรจะให้เกียรติเธอเพื่อไม่ให้ใครมาต่อว่าถึงเขาได้ว่าไม่อบรมคนในบ้าน
“ค่ะ/ค่ะ/ค่ะ/ค่ะ” ทั้งป้าอร ปิ่นมุก น้อย รวมทั้งแตงกวา ขานรับ คำสั่งของนายหัวเหมอย่างพร้อมเพรียง
“แค่นี้เองเหรอคะ วิศนีต้องการคำขอโทษค่ะเหม” เธอมองจิกไปยังทุกคนอย่างไม่พอใจที่เขาจัดการแค่นี้
“ผมว่าพอแค่นี้เถอะ ผมหิวแล้ว” ชายหนุ่มตัดบทด้วยความรำคาญ
“ตักข้าวเลย” เขาเอ่ยขึ้นอีกรอบ ก่อนจะหันไปมองปิ่นมุกที่ยืนทำหน้านิ่งอยู่ข้างป้าอร
“นั่งสิ” เขาหันไปออกคำสั่งกับปิ่นมุกอีกครั้ง
อยากจะถามหญิงสาวออกไปว่าโกรธเขาเรื่องอะไร และอยากจะง้อเธอ แต่ก็กลัวเสียฟอร์ม จึงทำเพียงเอ่ยบอกให้เธอนั่งด้วยน้ำเสียงเรียบ
