รักไม่ผิด ผิดที่รัก

บนถนนที่รถพุ่งพล่าน ดวงตาคู่คมภายใต้หมวกกันน็อค สีดำสนิท ปกปิดมิดชิด มองไฟแดงที่ใกล้จะเปลี่ยนเป็นไฟเขียวอย่างร้อนใจ ก่อนที่มือหนาจะเร่งเครื่องแล้วออกตัวด้วยความเร็ว ขับเคลื่อนมาจอดลง หน้าประตู ทางเข้าผับแห่งนึง ในซอกแคบๆ ซึ่งผู้คนไม่พุ่งพล่านมากนัก มือหนารีบถอดหมวกกันน็อกวางลง บนรถบิ๊กไบค์แล้วรีบสาวเท้าถือกระเป๋าใบโตเดินเข้าไปภายในสายตาคู่คมหันมองยากาศ โดยรอบ ผู้คนมากมายยืนเต้น ดื่มด่ำกันอย่างเร้าร้อนจึงไม่มีใครให้ความสนใจเค้ามากนัก ''วันนี้พี่ใหญ่กำชับมาว่า งานจะต้องสำเร็จลุล่วง ผมจะให้พราดไม่ได้เด็ดขาด '' มือหนากำกระเป๋าแน่นเดินขึ้นไปตรงชั้นสองของตัวผับ ดวงตากวาดมองหาเลขห้อง236 ที่ ลูกน้องแจ้งมา ก่อนจะรีบเปิดประตูเข้าไปทันที " ใจเย็นผมเอง!! เซ็นยกมือ ชูขึ้นเมื่อเห็นว่าคนในห้องยกปืนขึ้นชี้มาที่เค้า ด้วยความตกใจ ''วางปืนลง '' บรุษผู้เป็นนายนั่งไขว้ขา เอ่ยสั่งน้ำเสียงราบเรียบ ผมจึงกล้าที่จะเดินไปหย่อนก้นนั่งลงตรงข้ามเค้าพร้อมทั้งวางกระเป๋าลงเบื้องหน้า หนุ่มวัยกลางคนชาวจีน นามจั่วหลิง "ไม่เจอกันนานเลยน่ะ เซ็น '' น้ำเสียงชายวัยกลางคนเอ่ยถาม ผมจึงยิ้มให้เค้า เบาๆ เพราะเราร่วมธุรกิจกันมานาน ''ไม่คิดว่าวันนี้ ท่านจั่วจะเดินทางมารับของด้วยตนเอง ช่างเป็นเกียรติแก่ผมอย่างมาก '' ผมเอ่ยสั้นๆ แล้วเปิดกระเป๋า ให้เค้าดู ของภายใน ใบหน้าชายวัยกลางคนยกยิ้มอย่างพึงพอใจ ก่อนจะหันไปหาลูกน้อง ให้นำเงินมาวางตรงหน้าเซ็น ''ฝากบอกอาเฉินด้วยว่า คราวหน้าจะต้องได้ร่วมงานกันอีก '' มือหนาจับลงบนไหล่ เซ็นแล้วลุกเดินออกไปจากห้อง พร้อมกับลูกน้องที่คอยติดตามห้าคน ผมรีบโค้งตัวให้กับจั่วหลิง ก่อนจะตรวจดูเงินในกระเป๋า แล้วลุกเดินออกจากห้อง ตามหลังเค้าไปแบบห่างๆ "...........'' "ช่วยด้วย!! " ฉันร้องตะโกนจดสุดเสียงหลังจากที่วิ่งลงมาจากรถคั สีดำริมฟุดบาท โดยมีชายสวมสูท สามคนวิ่งไล่ตามมา แบบติดติด ใครจะคิดว่าชีวิตจะขมขื่น ได้เพียงนี้ กลับมาจากมหาลัยก็เจอคนกลุ่มนึงรออยู่ที่บ้าน อีกทั้งพ่อและแม่ยังบอกกับปากว่าให้ไปกับพวกเค้า แล้วชีวิตจะสุขสบาย ฉันไม่รู้เลยว่า พ่อกับแม่คิดอะไรอยู่ ถึงได้มอบฉันให้คนเหล่านี้ ซึ่งฉันไม่มีทางจะยอมเด็ดขาด ''ช่วยด้วย!! '' ฉันวิ่งเท้าเปล่าไปบนฟุตบาท ดวงตาหันมองหาคนที่พอจะช่วย แต่คนเหล่านั้นกลับมองฉันราวกับเป็นฝุ่นอากาศ พวกเค้าเดินหนีบ้างก็ไม่สนใจ "ฮือๆๆๆ ใครก็ได้ช่วยด้วย!! "หยุด" เสียงตะโกนดังมาจากทางเบื้องหลัง ฉันจึงต้องรีบออกแรงวิ่งเพื่อหาที่หลบซ่อน ว้าย!! มือปริศนากระชากร่างบางเข้าไปในมุมมืดของผับ พลันใช้มือหนาอุดริมฝีปากอมชมพูของเธอเอาไว้ ใบหน้าของทั้งคู่ใกล้ชิดกันเพียงเสี้ยววินาที ''อย่าส่งเสียงถ้าไม่อยากโดนจับได้ '' ผมเอ่ยเบาๆ กับผู้หญิงคนนั้น เมื่อเห็นว่า คนที่ไล่ตามเธอผ่านไปแล้วจึงค่อยๆ ปล่อยมือออก จากริมฝีปากของเธอ ทำให้ผมเห็นหน้าของเธอชัดขึ้น เธอดูสวยและน่ารัก จนหัวใจของผมเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ ''คุณ จะไปที่ไหน แล้วคนพวกนั้นไล่ตามคุณมาทำไม '' ผมมองดวงตาคู่สวยของเธอขณะเอ่ยถาม แต่เมื่อเธอได้ยินกลับนิ่งเงียบก่อนจะส่ายหน้าไปมาเบาๆ "ฉันไม่รู้ '' ฉันได้แต่เอ่ยน้ำเสียงสั่นคลอนมองคนตรงหน้าที่ช่วยชีวิต เค้าดูเป็นคนที่หน้าตาดีคนนึง ยามอยู่แนบชิดแบบนี้ฉันจึงรู้สึกเขินอายเล็กน้อยจึงเบี่ยงใบหน้าหันไปอีกฝั่ง อีกทั้งตอนนี้เค้าก็ยังมองจ้องมาที่ดวงตาของฉัน ไม่ยอมลดละราวกับว่ากำลังครุ่นคิดอะไรอยู่ "งั้นมากับฉัน '' ผมจับมือของเธอเบาๆ แล้วพาไปขึ้นรถที่จอดอยู่ ''เอาสวมสิ '' ผมยื่นหมวกกันน็อกให้เธอแต่ดูเหมือนว่าเธอจะสวมมันไม่เป็นผมเลย ต้องสวมให้เธอแทน ตอนนี้ผมจะพาเธอไปส่งที่ไหนยังไมรู้เลย แต่หากปล่อยทิ้งไว้ที่นี่ คงจะโดนคนเหล่านั้นพาไป ทำไม่ดีไม่ร้ายแน่ ร่างหนา ควบรถบิ๊กไบค์ หลังจากสวมหมวกกันน็อคให้หญิงสาว ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ย่างเท้าเปล่า ขึ้นซ้อนเบื้องหลัง มือเรียวสวยของเธอจับเสื้อแจ็กเก็ตของเซ็นเบาๆ เพราะเขินอาย ''หากจับแบบนี้เธอได้ตกแน่'' ผมเอ่ยกับเธอก่อนจะถือวิสาสะ จับมือเรียวดึงมากอดรอบเอวของผม แล้วบิดรถแล่นออกไป สายลมพัดกระทบเรือนร่างของทั้งคู่ยิ่งเซ็น บิดรถเร็วแค่ไหน มือเรียวสวยของหญิงสาวก็ยิ่งกอดกระชับลำตัวเค้าแน่นขึ้นเท่านั้น ใบหน้าขาวนวลภายใต้หมวกกันน็อคซบลงบนแผ่นหลังกว้าง ดวงตาคู่สวยหลับตาปี๋ เพราะกลัวความเร็ว เซ็นขับรถพาเธอมาจอดลงที่หน้าห้องเช่า เก่าๆ แห่งนึง ซึ่งอยู่ติดกันหลายหลัง "ที่นี่คือที่ไหน " ฉันถอดหมวกกันน็อคแล้วเอ่ยถามผู้ชายคนนั้น ในใจคิดหวาดหวั่นกลัวว่าเค้าจะเป็นคนเลว เมื่อเซ็นเห็นดวงตาคู่สวยที่ดูวิตก จึงรับหมวกในมือของเธอมาวาง ลงบนรถ "ห้องพักฉันเอง เธอไม่ต้องกลัวฉันไม่ทำอะไรเธอ อยู่ที่นี่แล้วเธอจะปลอดภัย ตามมาสิ!! ชายหนุ่มเดินนำเธอไปที่ประตูก่อนจะล้วงหยิบกุญแจออกมาเปิด ''เมียหรอพ่อหนุ่ม'' เสียงยายวัยชราห้องข้างๆ เอ่ยถามผมจึงหันไปยิ้มบางๆ ''ครับยาย '' ผมเอ่ยตอบยายไปเพราะหากเธอคือผู้หญิงของผม คนแถวนี้จะได้ไม่กล้ามาวุ่นวายกับเธอ "ทำไมคุณบอกยายไปแบบนั้น'' ฉันเอ่ยถามเค้าเบาๆ หลังจากเดินตามเค้าเข้ามาในห้อง ที่ดูมืดสลัว และค่อยๆ มีแสงสว่างหลังจากที่ผู้ชายคนนั้นเดินไปกดสวิตช์ไฟ "ทำไมคุณรังเกียจผมหรอ '' ผมเอ่ยถามเธอขณะถอดเสื้อแจ็กเก็ต วางพาดลงบนเก้าอี้ เก่าๆ ในห้อง นอนแคบๆ "เปล่าค่ะ ฉันก็แค่สงสัย!!" หญิงสาวยืนนิ่งมองเซ็น ถอดเสื้อออก เผยให้เห็นแผงอกกำยำของเค้าทว่าบนผิวกลับมีรอยบาดแผลมากมายที่บ่งบอกว่าเค้าคงจะพบเจออะไรมาเยอะ '' คืนนี้เธอนอนบนเตียงได้เลยนะ ฉันจะนอนตรงโซฟาเอง '' ผมเอ่ยกับเธอก่อนจะเดินไปเปิดตู้แล้วหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาว ที่เธอพอจะสวมได้ออกมาวาง "นั่นห้องอาบน้ำ และนี่คือผ้าของเธอ ใช้ได้ตามสบาย '' ผมมองดูเธอสวมชุดนักศึกษารัดรูปแล้วมันรู้สึกขัดตาอย่างบอกไม่ถูกกลัวว่าตนเองจะอดใจไม่ไหวแล้วเผลอทำอะไรเธอลงไป "ขอบคุณนะคะ" ฉันเดินไปหยิบเสื้อที่ผู้ชายคนนั้นวางพาดไว้ให้ ก่อนจะรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ บทนำของพี่เซ็นมาแย้ววววว ฝากทุกคนเอ็นดูมาเฟียแก๊งนี้ด้วยนะคะ >< นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายมาเฟียสไตล์จีน ๆ หน่อย ฝากทุกคนกดหัวใจ + เพิ่มเข้าชั้นกันด้วยนะคะน้ำฟ้า ถูกบังคับให้แต่งงานกับมาเฟียหนุ่มเพียงเพราะเธอมีใบหน้าเหมือนอดีตคนรักของเค้าแต่ใครจะรู้ว่าคนที่เธอรักดันกลายมาเป็นลูกน้องของเขา