PUMAPASOK NA’NG LIWANAG mula sa bintana hudyat ng panibagong umaga. Natagpuan ni Lexine si Ansell na mahimbing na natutulog sa kanyang tabi. Nasapo niya ang dibdib. “Sino ba talaga ang lalaking `yun at bakit alam niya ang tungkol kay Night?” Wala siyang makuhang sagot at sumasakit na naman ang ulo niya sa kakaisip.
Umungol ang katabi niya. “Good morning. Are you feeling better, baby?” tanong nito sa minamalat pang boses.
Napangiti si Lexine. Laking pasasalamat niya na sinamahan siya nito buong gabi. Kung wala siguro ito ay baka nabaliw na siya. “I’m okay, thank you for being here with me, Ansell.”
Ngumiti ito. “That’s good to hear. You scared me last night, I thought something bad happened to you.”
“I’m sorry.”
Tuluyan bumangon si Ansell at hinawakan ang dalawa
