Book 1: The Mafia Boss Wife (Completed)

His POV "For f*****g five years, Until now you still don't know where the hell is my wife."I shouted at the top of my lung because of this f*****g moron. He looked at me with a scared look, Who wouldn't be scared if you'll facing the boss of all mafia's? "Bo-ss I'll d-o everything ju-st to find your wife." He said while stammering. "I'll give you one month, After one month if you still don't know where is my wife. You know what will happen." I said coldly to him. I saw him stunned when I said those words, I just smirked on my thought because of his reaction. That's it, be scared because I'll send you to hell soon. Fucking five years she's not here by my side and that five years I f*****g miss my wife. I miss her touch, her kiss, her hug, her smile f**k i miss you so damn much wife, I promise to myself that I'll do everything just to protect you but i failed I'm so sorry My wife. I sat on my swivel chair when someone came inside, Tsk the four morons. I look at them with a blank expression on my face. "What are you doing here morons?" I asked coldly without facing them. "Vaughn Didn't you miss us?." Kaizer asked, One of my friend. "Hindi parin ba nahahanap asawa mo?"Caleb said, One of my friend. I don't want to introduce them, I'm tired. "Vaughn Do you think mahahanap ng PI mo asawa mo?"Bryan asked, With that I look at bryan. I glared at him. Alam kong napaka imposible na mahanap ang asawa ko, Sa limang taon na paghahanap ng PI ko sa asawa ko ay hindi parin ito nahanap, Damn. It's my fault. "Get out morons if you want to still alive." "By the way vaughn our enemy wants a fight." "I don't give a f**k. Get out now." Her POINT OF VIEW "Bili bili na kayo."Sigaw ko dito sa palengke. Maiistress beauty ko neto, Sino ba naman hindi ma iistress kung araw araw ito gawain ko? Ghad! But it's okay para naman ito sa dalawa kong chikiting. Muli sana ako ng may lumapit na ale sakin. "Ate pabili ako ng 1 kilo."Saad niya kaya agad ako nag timbang, Nang sumakto na isang kilo. Binalot ko ito sa plastic bago ibinigay sakanya. "Salamat ate, Balik ka."Nakangiti kong saad, By the way pakilala muna ako sainyo. My name is Shana kung itatanong niyo ano surname ko, Well I don't have a surname. There's an old couple saw me in the near beach. When i woke up, They told me that they saw me. But that time and t'il now i lost my memories. I don't remember anything on my past. "Andito nako."Saad ko pag kauwi ko ng bahay na tinitirhan ng dalawang taong tumulong sakin. Maliit lang itong bahay nina nanay ngunit kasya naman kami dito. Nabaling ang tingin ko sa batang tumatakbo sa gawi ko. Agad yumakap ang kanyang mga kamay sa aking paanan. "Mommy, I miss you po."Nakangusong saad ng aking anak. Marahan kong kinurot ang matambok netong pisngi kaya humagikhik ito. Napatawa na lamang ako sa kakulitan ng aking anak. "I miss you too baby, Asan kuya mo?"Ani ko ngunit bumungisngis lang ito. Lumabas ang kuya niya galing sa kwarto na nakabusangot ang muka. "Oh bat ganyan itsura mo kuya?"Natatawa kong ani pagkakita ko sakanya. Kasi alam kong pinagtripan na naman ito ng kambal niya, Yeah kambal anak ko nabasa niyo naman diba? Ang pangalan ng panganay ko ay Joshua Zain at ang kambal niya naman ay Zoe Rynn diko alam bat yan piangalan ko sakanila. Basta na lamang nag pop sa utak ko that i need to name them na yon ang pangalan nila ngayon. Tumingin ako sa anak ko nang mag salita ito. "As always, Mom."Saad ni zain, They always speak in english kahit hindi ko sila tinuturuan, I also don't know why they look like an american gayong pilipino naman ang muka ko, Matatalino rin sila lalo na si zain, Masyado silang mautak. Minsan nga hindi ko alam kung ano ang pinag gagawa ko at ganyan sila. Nagtataka rin ako kung bakit may mga anak ako, But i know that it is because of my past. Humagikhik lang ang kambal sa tinuran ng kanyang kapatid kaya napailing nalang ako. "Baby Zo ko diba sabi ko sayo wag muna pag tripan kuya mo."Paalala ko na ikinasimangot nito. "But mommy i want to do it because it's funny."Saad niya habang tumatawa, Si zoe ang pinakamakulit ngunit sila ang kasiyahan ko. "Asan lola niyo?"Ani ko sa kambal. "In the kitchen po mommy."Saad ng baby girl ko. Pinisil ko muna pisngi niya bago sila ayain kumain. "Halina kayo kakain na tayo."Ani ko. Hinawakan nila magkabila kong kamay. Nagtungo na kami sa kusina. Nakita kong nakahain na yung pagkain habang si nanay ay nag aayos ng pinggan. Nang makita niya ako ay lumapit siya sakin, Agad naman akong nag mano sakanya. "Oh nakauwi kana pala anak." "Opo nay, Si lolo po?" "Pauwi nayon anak, Hala sige kumain muna tayo at baka lumamig ang pagkain."Ani ni nanay. "Baby ko umupo na kayo, Wag naman kayong malikot huh?"Paalala ko sa dalawa dahil sa tuwing kakain kami ay panay liko nila akala mo ay may mga bulate sa tiyan. "Yes po mommy."Nakangiting saad ng aking anak. Tumingin ako kay nanay nang mag salita siya. "Anak wala kala ba talagang naalala sa nakaraan mo?"Ani niya, Halos araw araw ayan naririnig ko kay nanay. Kaya hindi ko mapigilan maging malungkot dahil kahit ako gusto ko ng maalala ang nakaraan ko. Gusto ko mabigyan kasagutan lahat ng katanungan sa isipan ko. "Wala pa po nay."Malungkot kong saad. Napangiti ako ng mapait, Kahit hindi ko pa alam ang nakaraan ko. Nararamdaman ko naman ang hirap na nangyari sa buhay ko nong mga panahong wala pa akong amnesia. Hinawakan ni inay kamay ko bago mag salita. "Wag kang mag alala anak, Babalik din alala mo, Hindi lahat ng bagay ay pumipirmi gaya ng nangyari sayo."Nakangiting wika ni inay bago pumunta sa kanyang silya. Tiningnan ko ang mga anak ko na kumakain ang saya nila pagmasdan. Ang anak kong lalaki ay napaka gwapo neto wala pang nagsasabi na kamuka ko siya siguro ay kamuka niya ang kanyang ama. Hindi naman maipagkakaila na magandang lalaki rin ang ama ng mga anak ko. Seriously I want to knos who is the girl behind sha. Ginawi ko ang tingin ko sa anak ko dahil nagsalita ito. "Mommy come here let's eat."Saad ng aking anak. Lumapit ako at naupo sa tabi ng anak ko. Ano kaya mangyayari bukas? Sana naman maging masaya, Feel ko kasi laging masama. Oh, I forgot mag hahanap pala ako ng trabaho sa manila dahil magsisimula na ang pasukan kailangan ko ng pera para sa gastusin araw araw ng mga anak ko. Hindi sakto ang pag iisda ko sa palengke. "Mom you're spacing out."Saad ng aking anak diko alam na tulala ako. Ngumiti nalang ako sa anak ko. Ang cute talaga nila. Ngunit hindi ko talaga mapigilang mapaisip kung Sino ba talaga ako?