ค่ายยังคงคลุกตัวอยู่ในห้องนอน บนเตียงของร่างเล็กที่ทิ้งไว้เพียงกลิ่น เขาอยู่ที่นี่ตั้งแต่ครั้งนั้น โดยไม่กลับเพนท์เฮ้าส์ ไม่กลับไปแม้กระทั่งบ้าน
แม้แต่ห้องน้ำ เขาก็เลือกจะไม่ใช้ เพราะกลัวว่ากลิ่นหอมจาง ๆ ของเธอจะถูกกลบเลือนหายไป จึงออกไปอาบอีกห้องที่อยู่ติดกันในทุก ๆ วัน
กลิ่นหอมจาง ๆ ที่ยังติดอยู่บนหมอนและผ้าห่ม คือสิ่งเดียวที่ยังหลงเหลือจากเธอ เขากอดมันไว้แนบอกทุกคืน เพราะมันคือสิ่งเดียวที่ช่วยให้นอนหลับลงได้
ค่ายเคยลองแล้ว กลับไปนอนเพนท์เฮ้าส์ของตัวเอง แต่นอนไม่หลับ จนต้องขับรถกลับมาที่นี่ดึกดื่น มีเพียงลูกน้องคนสนิทที่รู้ว่าเขาอยู่ที่นี่ ส่วนน้องชายอีกสองคนยังไม่มีใครรู้ เพราะสั่งห้ามไม่ให้บอกใครทั้งนั้น
เมื่อเวลาค่อย ๆ ผ่านไป ค่ายก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังจมดิ่งลงลึกในหลายสิ่งหลายอย่าง ทั้งความคิดถึง ทั้งความเสียใจ เหมือนทุกคืนที่ล้มตัวลงนอน ความรู้สึกผิดจะปะทุมากลางอก
ขณะที่
