Kapıdan içeri girerken Gece'nin ne kadar huzursuz olduğunu fark ediyorum. Bu durumla ilgilenip güvenini daha fazla kazanmam gerek ama şimdiden benim için babasına yalan söylemesi bile iyi bir şey olmalı. En azından eskiden olsaydı böyle düşüneceğimden ve kendimle gurur duyacağımdan eminim.
''Gece, eğer gerçekten istemiyorsan seni eve bırakabilirim, şimdi iyiyim zaten. Az önce pek iyi hissetmiyordum.''
Gülümsüyorum ama bu defa sahteliğini ona da belli ediyorum. Yaptığım duygu sömürüsüyle beni, babasından daha öne koyması için bana olan zaafını kullanmaya çalışıyorum. Bu, hislerinin ne denli yoğun olduğunu görmem için de güzel bir hamle aslında. Fakat niyeyse kendimi hiç de kazanmış biri gibi hissetmiyorum.
''İstemediğim için değil Çağan...'' Kendini koltuğa atıp gözlerini kapatıyor. ''Ha
