Poisoned Embrace

CHAPTER 5

PAGPASOK niya ng university sa ikalawang araw ay nabanggit na ng kaibigan niyang si Lea ang pagkamay ng pinsan ng boyfriend nito at ng kaibigan sa loob ng kotse dahil sa tama ng baril sa ulo.

Hindi naman siya napaghinalaan ng mga kaibigan niya, dahil nang tanungin siya ng mga ito ay sinabi lang niya na sabay lang silang lumabas ng club at ng pinsan ng boyfriend ni Lea, then nagkahiwalay rin agad paglabas dahil umuwi na siya sakay ng kotse niya. Napaniwala naman agad ang mga ito sa kuwento niya, dahil madalas ay gano'n naman talaga ang ganap, kapag pumupunta sila sa nightclub ay madalas umuuwi na lang siya nang walang paalam.

Nagkaroon na rin ng imbestigasyon ang mga pulis sa pagkamatay ng dalawang lalaki, but they found nothing. No evidence, no leads. Hindi nag-record ang CCTV sa loob ng club nang gabing 'yon, kahit sa labas ay wala rin. Even the nearby buildings didn’t have anything useful. There was no footage at the spot where the men were shot. The police had absolutely nothing.

Inaasahan na rin ni Roxy ang gano'n. Alam niyang malinis magtrabaho ang tauhan ng mga kuya niya, walang iniiwan na evidence kapag may pinapatay ang mga ito.

But she didn’t care about the dead men. All she could think about was him—the man she had slept with, the one who took her virginity. He knew her. He knew her so well. Ibig sabihin ay possible nga na isa sa tauhan mga kuya niya ang lalaking 'yon.

Ang lakas ng loob para linlangin siya. Ngayon ay hindi na niya mapigilan ang kilabutan at mapaisip na ng kung anu-ano. Had he been obsessed with her all this time? Had he been waiting for the perfect moment, striking when she was vulnerable and drunk? Pero nakailang beses na rin naman siyang nalasing at wala naman pumapakialam sa kaniya. Pero bakit siya pinakialaman na? Malamang hindi na siguro nakatiis pa sa pagnanasa sa kaniya.

And the worst part—nagustuhan niya dahil lang sa maling akala. Nag-enjoy pa siya sa pag-angkin nito sa kaniya. My God. Had she just cheated? But seriously, akala niya talaga si Thaddeus kaya siya bumigay agad. Akala nga niya ay hindi nito ipapasok, tamang oral s*x lang katulad ng lagi nilang ginagawa kapag silang dalawa lang sa kuwarto. Pero talagang nagulat siya nang ipinasok nga nito, tuluyan siyang inangkin nang buong-buo.

Parang gusto na lang niyang isumbong kay Thaddeus kung puwede lang sana, but she was scared. He would be furious if he found out.

“I swear . . . Thaddeus will kill you if he finds out what you did to me,” nasambit na lang niya habang seryosong nakatulala at humigpit pa ang hawak sa tinidor.

“Ano’ng ginawa? Sinong papatayin?” tanong naman ng kaibigan niyang si Jaya na agad na umarko ang kilay nang marinig ang sinabi niya.

Kasalukuyan na silang nasa loob ng canteen magkakaibigan at nagla-lunch dahil break time na.

“What's wrong, Rox? May problema ba at parang mula kanina ka pa tulala riyan? Para kang namatayan sa mukha mo ngayon. Are you sure you're okay?” usisa naman ng kaibigan niyang Lea na parang mula kanina pa nagtataka sa kaniya.

“Never mind. Huwag niyo na lang akong pansinin,” buntonghininga na lang niyang sagot at muli nang kumain.

After lunch, they went back to class. She tried to push the thought of that man out of her mind and focused on the professor’s discussion, though it was hard to keep her attention.

After the last class, she hung out in the library for a while with her two friends, doing a bit of research before finally deciding it was time to go home.

But the moment she got into her car in the parking lot, her brow furrowed. On the front seat was a bouquet of red roses with a card.

Bigla na lang sumiklab ang kaba niya at mabilis nang lumabas muli ng kotse. Agad niyang nilibot ang tingin sa buong paligid ng campus, pero wala naman siyang makita na kahina-hinala, tanging mga estudyante lang na naglalakad sa malayo at sumakay na sa kotse ng mga ito para makauwi na rin.

Hindi na niya mapigilan ang mapalunok. “Who the hell are you?” puno ng pagtataka niyang sambit at mas lalo pang bumilis ang t***k ng puso.

Pakiramdam niya ay mga matang nakatingin sa kaniya na hindi niya nakikita.

Pumasok na lang siya muli sa kotse at kinuha na ang card sa bouquet. Pagbukas niya ay bumungad sa kaniya ang sulat.

‘Two days. Two days since I claimed you, and I’m still craving every inch of you. I can still feel myself buried deep inside you, your tightness gripping me, your heat driving me insane.’ —From your beloved kuya.

Napangiwi na lang siya bigla sa nabasa at kinilabutan bigla.

“Eww. What a disgusting psychopath. Subukan mo lang magpakita ulit sa akin at papatayin na kita.”

Sa inis niya ay agad niyang kinuyukot ang card at tinapon sa labas, pati na rin ang bouquet ay tinapon niya.

Mabilis na niyang pinatakbo ang kotse palabas ng university. Pilit na lang niyang pinakalma ang sarili at huminga na lang nang malalim para mabawasan ang kaba.

Pagkauwi niya ng mansyon ay para siyang badtrip nang pumasok na sa loob, nakasimangot ang kaniyang ekspresyon na halata ang inis at pagkabalisa. Hindi man lang niya tinapunan ng tingin ang mga katulong na bumati sa kaniya, basta diretso lang siyang pumasok ng elevator at nagpahatid sa 7th floor.

Ngunit pagpasok niya sa kaniyang bedroom ay nagulat na lang siya nang agad na tumakbo papunta sa kaniya ang isang brown Toy Poodle dog.

“Oh my God!” Napatili siya sa gulat nang tumalon ito papunta sa kaniya. Agad naman niyang nasalo, dahilan para bumagsak silang dalawa sa carpet.

Napahalahkhak na lang siya nang pinagdilaan na ng aso ang mukha niya habang gumagalaw-galaw pa ang buntot nito na akala mo'y natutuwang makita siya kahit hindi naman siya kilala.

“Oh my gosh! Stop! Stop!” natatawa na niyang saway rito at pilit na iniwas ang kaniyang mukha habang nakahiga na sa carpet at pilit na itong hinuhuli. “Who are you, huh? What's your name? Who brought you into my room?”

“His name is Dave,” agad na sagot ng boses lalaki. “He’s going to be your boyfriend from now on.”

Mabilis na siyang napalingon sa kama. Namilog na lang ang mga mata niya nang makita ang Kuya Draven niya na naroon nakaupo habang nakasandal sa headboard at nakangisi sa kaniya.

“Kuya!” Bigla na lang niyang naitapon ang aso at mabilis nang tumayo sabay takbo. “Kuya Draven!”

Wala na siyang inaksaya pang oras at pagkalapit sa kama ay malakas na siyang tumalon paakyat.

“Oh—my sunshine!” Draven laughed, strong arms catching her as they collapsed into the softness of the mattress.

“Kuya!” She cupped his face with trembling hands, unable to believe he was real. “You’re finally here! I missed you so much!”

Napahalahkhak na lang si Draven nang bigyan na niya ito ng tatlong magkasunod na halik sa pisngi.

“Do you like my gift?” he asked, smiling at her, his arms firm around her waist.

“He's your gift?” natatawa naman niyang sagot habang nasa ibabaw pa nito at nilingon pa ang aso. “A cute dog?”

“Yes. Don't you like it?”

“Of course I like it!” She scrambled off him to scoop up the puppy, hugging it tight against her chest as it wriggled in excitement. “I love him, Kuya! He smells so good! Oh my gosh, where did you get him?”

Bumangon na rin si Draven. “Galing pa 'yan sa Tokyo. You never want jewelry, and you already have more cars than you need. So naisip kong aso na lang ang ipapasalubong ko sa 'yo para may boyfriend ka na.”

Natawa na lang siya at muling inamoy-amoy ang balahibo ng malikot na aso. “He smells amazing, Kuya.” She giggled, jerking her head away as the puppy licked her cheek. “Nga pala, kuya, mag-isa ka lang ba umuwi? Hindi mo kasama sina Kuya Thaddeus?”

“Next month pa ang uwi nila dahil busy pa ang mga 'yon. But Thrynn called earlier—he’s already here in the Philippines. Baka mamaya or bukas ay narito na rin 'yon.”

Napangiti na lang siya. “I missed you talaga kuya!”

“Let's go for a dinner outside tonight,” aya na ni Draven at bumaba na ito ng kama. “I’ve missed spoiling my sunshine.”

Agad naman siyang tumango at binitiwan na ang aso. “Alright. Maliligo lang ako saglit, kuya!”

Mabilis na siyang tumakbo papasok ng bathroom.